Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

φέρε δὴ οὖν αὐτὰς τὰς αὐτοῦ λέξεις παραθηςόμεθα ἐκ τοῦ πρώτου ψαλμοῦ μετὰ καὶ τῶν ἐν αὐτῷ θεωριῶν, [καὶ] ὧν ἐδογμάτισεν, αὐτοῖς τοῖς λόγοις, ἵνα μή τινες εἴπωσι τὰ κατ᾿ αὐτοῦ ὑφ᾿ ἡμῶν λεγόμενα σεσυκοφαντῆσθαι.

καὶ οὐχ ὅτι πάντως μόνον ἐν τῷ πρώτῳ ψαλμῷ ἐξέπεσε τῆς ἀληθείας, ἀλλὰ ὡς πολλάκις εἶπον, καὶ ἐν ἑκάστῃ ἐξηγήσει. διὰ δὲ τὸν ὄγκον τῆς αὐτοῦ πραγματείας ἀπὸ τοῦ προειρημένου ψαλμοῦ συλλέξαντες ἐνταυθοῖ, ἀπὸ [τῆς] μιᾶς ἢ δύο ἢ τριῶν λέξεων τὸ πᾶν τῆς

3f vgl. S. 409, 3f – 11 vgl. S. 406, 3 ff – 12 f vgl. Suidas s. v. Ὠριγένης ΙΙ 1; 1278, 17 ἐν τούτοις ἐπεκτεινόμενος ἐπί τε ἀγρυπνίᾳ καὶ ἀστίᾳ καὶ γυμνότητι ἑαυτὸν ὑπωπιάζων τοσοῦτον κατεδάμασε τὴν ἀκμὴν τοῦ σώματος ὡς ὁρᾶσθαι παντελῶς αὐτὸν ἀπεσκληκέναι· οἴνου γὰρ καὶ ἐλαίυ καὶ τῶν λοιπῶν ἀπεχόμενος ἀντροπὴν τοῦ θώρακος μεγίστην ὑπέμεινεν

[*](M U 4–13 Georg. mon. Chron. 457, 7–14 de Boοr)[*](3f πολλὴν γοῦν πεποίηκε σύνταξιν εἰς ἑκάστην γραφήν, καὶ ὅσα κτἑ. Georg. | 3 ἐστι + τῶν αὐτοῦ <συγγραμμάτων>? vgl. Z. 19 * 4* etwa <ἀδύνταον ἅπαντα εἰς μέσον φέρειν· ἀεὶ δὲ ἐξηγούμενος τὴν γραφὴν> * 5 ἃ αὐτῷ] οὕτως Μ | ἐν < Μ 6 τῶν < Georg. | τῶν προοιμίων][τῶν] παροιμιῶν? * 6f τῶν ἄλλων] ἀλόγων Georg. 7 παρ᾿ αὐτοῦ < U | χαριέστατα Μ 7f διηγήματα Georg. 8 εἰς δόγματα] περὶ πίστεως Georg. 8f καὶ περὶ — θεωρίας < Georg. 9 ἀτοπώτατα U ἀτοπώτερος Georg. | τῶν πρὸ — θεωρίας < Georg. 10 πλὴν—αἰσχρουργιῶν < Georg. 10f γὰρ αὐτὸς] δὲ αὐτῷ Georg. 11 αὐτὸς < U | ἀσκητῶν U 11f ὡς καὶ—διὸ καὶ] τοιοῦτον ὡς καὶ Georg. 12f ἀπὸ ὑπερβολῆς—πεπτωκέναι] δἰ ὑπερβολῆν ἀστίας τε καὶ σκληραγωγίας ἀνατραπῆναι Georg. 13 ἀσιτίας < Μ 14 <μετὰ> * 15 [καὶ] * 18 ἀλλὰ ὡς πολλάκις εἶπον *] ὡς πολλάκις εἶπον ἀλλὰ MU 20 ἐνταῦθα U | [καὶ] * | τῆς] τὸ U)
415

περὶ τὴν πίστιν μοχθηρίας αὐτοῦ ἀποκαλύψωμεν κατ᾿ αὐτῶν τε εἰπεῖν ἀναγκαίως ἐπιμεληςώμεθα.

καὶ ἔστιν εὐθὺς ἑκάστης λέξεως τὸ ἐδάφιον οὕτως, ὅπως γνῴης, ὦ φιλόκαλε ἀκροατά, ὅτι φανερώτατα τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ κτίσμα ἐδογμάτισε, καὶ ἀπὸ τῆς περὶ | τοῦ υἱοῦ τόλμης γνῷς ὅτι τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον κτίσμα κτίσματος εἰσηγήσατο.

ἐπ᾿ ἀρχῆς οὖν ἀναλέξωμεν τὸν ψαλμόν, ἕως αὐτῆς τῆς λέξεως, ὡς αὐτὸς Ὠριγένης ἔφη·

  • Τῶν Ὠριγένους εἰς τὸν α ψαλμὸν ἀρχή.

    • 6. Κεκλεῖσθαι καὶ ἐσφραγίσθαι τὰς θείας γραφὰς οἱ θεῖοί φασι λόγοι τῇ »κλειδὶ τοῦ Δαυίδ«, τάχα δὲ καὶ σφραγῖδι, περὶ ἦς εἴρηται τό »ἐκτύπωμα σφραγῖδος, ἁγίασμα κυρίῳ«, τουτέστι τῇδυνάμει τοῦ δεδωκότος αὐτὰς δεοῦ τῇ ἀπὸ τῆς σφργῖδος δηλουμένῃ.

    περὶ μὲν οὖν τοῦ κεκλεῖσθαι καὶ ἐσφραγίσθαι ὁ Ἰωάννης ἀναδιδάσκει ἐν τῇ Ἀποκαλύψει λέγων »καὶ τῷ ἀγγέλῶ τῆς ἐν Φιλαδελφίᾳ ἐκκληςίας γράψον· τάδε λέγει ὁ ἅγιος, ὁ ἀληθινός, ὁ ἔχων τὴν κλεῖν τοῦ Δαυίδ, ὁ ἀνοίγων καὶ οὐδες κλείσει καὶ κλείων καὶ οὐδὲς ἀνοίξει· οἶδά σου τὰ ἔργα· ἰδού, δέδωκα θύραν ἐνώπιόν σου ἀνεῳγμένην, ἥν οὐδεῖς δύναται κλεῖσαι αὐτήν«.

    καὶ μετ᾿ ὀλίγα »καὶ εἶδον ἐπὶ τὴν δεξιὰν τοῦ καθημένου ἐπὸ τὸν θρόνον βιβλίον γεγραμμένον ἔσωθεν καὶ ὄπισθεν, κατεσφραγισμένον σφραγῖσιν ἑπτά. καὶ εἶδον ἄλλον ἄγγελον ἰσχυρὸν κηρύσσοντα ἐν φωνῇ μεγάλῃ· τίς ἄξιος ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον καὶ λῦσαι τὰς σφραγῖδας αὐτοῦ;

    καὶ οὐδεὶς ἠδύνατο ἐν τῷ οὐρανῷ οὕτε ἐπὶ τῆς γῆς οὔτε ὑποκάτω τῆς γῆς ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον οὔτε βλέπειν αὐτό. καὶ ἔκλαιον, ὅτι οὐδεὶς ἄξιος εὑρέθη ἀνοῖξαι τὸ βιβλίο, οὔτε βλέπειν αὐτό.