Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

Ἔτι δὲ καὶ οἱ ἐν τῇ Ἀφρικῇ τε καὶ Βθζικανίᾳ, οἱ ἀπὸ Δωνάτου τινὸς Δωνατιανοὶ οὅτω καλούμενοι. τὰ ὅμοια τούτοις φρονοῦντες [εἰσιν], ἀφηνιασταὶ καὶ αὐτοὶ δῆθεν διὰ τὸ μὴ συγκοινωνεῖν τοῖς ἐν [*](M U) [*](1 [γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι]* 2 ἐκλινοῦμεν M | πιώμεθα U 3 φαγώμεθα U | ἐκλινοῦμεν Μ 5 ἡ < U 6 τὰ δεξιὰ ἣ < Μ 7 ἐπιπολὺν Μ 7f παρελκυθήσεται U 8 ἀνοδία] ἀναίδεια M 11 ἀνθελκόμενοι U 12 ἀχρῶμεν<U 14 οὐδὲ τὰ μικρὰ] τὰ μικρὰ οὐκ U | ἐλευθερίας Μ 18 εἰ δεῖ] ἠ δὴ(!) Μ | τὰ ἀληθῆ Μ 19 παραλείψαντες U | βασιλίσκον U 21 τῇ δὲ—ἡμεῖς δὲ] καὶ U 21f τοῦ σταυροῦ <U 23 ἱκετείαν U 24 ἡμᾶς < U 25 τὰ ἀληθῆ Μ | ψεῦδος U 26 μὴ hinter τὸν κόσμον U 27 καὶ 1 <U | Βιζικανία ΜU 28 δωματιανοὶ U 29 [εἰσιν]* |δῆθεν + <ὄντες>?* |τοῖς] τοὺς Μ)

379
τῷ διωγμῷ παραπεσοῦσι, τοῖς αὐτοῖς ἀνατραπήσονται καθάπερ κὰι οἱ ἑτεροζυγοῦντες αὐτοῖς Ναυατιανοὶ εἴτ᾿ οὖν Καθαροὶ οὕτω καλούμενοι.

διὸ οὐ χρείαν ἐσχήκαμεν περὶ τούτων τι ἐπεργάσασθαι, ἀλλ᾿ ὁμοῦ αὐτοὺς τοῖς ὁμοίοις αὐτοῖς συνήψαμεν.

περιττότερον δὲ οὗτοι πάλιν καὶ χεῖρον ἐξέπεσον. τὴν γὰρ πίστιν κατὰ τὸν Ἄρειον φρονοῦσιν· ἀνατραπήσονται δὲ ὡσαύτως περὶ πίστεως ἧς κακῶς φρονοῦσιν, ὡς καὶ ὁ Ἄρειος ἀνετράπη διὰ λόγων ἀληθείας, τὰ αὐτὰ τούτοις φρονῶν καὶ οὗτοι ἐκείνῳ. καὶ ταύτην δὲ πάλιν παρελευσόμενοι 9 ἐπὶ τὰς ἐξῆς βαδιοῦμεν, ὥσπερ ἑρπετὰ δεινὰ καταπεπατηκότες ἐν κυρίῳ

Ἀγγελικῶν αἵρεσιν * ἀκηκόαμεν καὶ τὸ ὄνομα μόνον ἐνηχήθημεν, οὐ πάνυ δὲ σαφῶς ἴσμεν τίς ἡ τοιαύτη αἵρεσις, διὰ τὸ τάχα ποτὲ καιρῷ αὐτὴν ἐνστᾶσαν ὕστερον λῆξαι καὶ καταλυθῆναι εἰς τέλος. τὸ δὲ ὄνομα διὰ ποίαν αἰτίαν ἔσχεν οὐκ ἴσμεν.

ἤτοι γὰρ παρὰ τὸ τινὰς ὐπὸ ἀγγέλων τὸν κόσμον γεγενῆσθαι φάσκειν (καὶ εἰ αὐτὴ τοῦτο φάσκουσα τῷ ὀνόματι τούτῳ κέκληται, οὐκ ἔχω λέγειν) ἤτοι διὰ τὸ ἐν τάξει ἀγγέλων ἑαυτοὺς σεμνύνειν καὶ βίῳ ἐξοχωτάτῳ ἄγεσθαι (οὐδὲ τοῦτο διαβεβαιοῦμαι), ἢ καὶ ἀπὸ τόπου τινὸς εἰληφότες τοὔνομα, ἐπειδὴ χῶρός τίς ἐστιν Ἀγγελινὴ ἐπέκεινα τῆς Μεσοποταμίας χώρας κείμενος.

2 Ἤδη δὲ ἐν ὑπομνήσει σου γινομένου τοῦ ἀκροατοῦ οὐκ εἰς κατάγνωσιν <ἡμῶν> ἐν ὑπονοίαις γενήσῃ. ἐπηγγειλάμεθα γὰρ τῶν μὲν τὰς ῥίζας καὶ τὰς τροφὰς ἤ τι τῶν [ἐν τοῖς] παρ᾿ αὐτοῖς γινομένων δηλῶσαι, ἄλλων δὲ μόνον τῷ ὀνόματι ἐπιμνημονεῦσαι·

ὡς δὲ ἡ θεία δύναμις παρεσκεύασε καὶ ἐβοήθησεν, ἕως ταύτης τῆς αἱρέσεως τὰς πάσας διεξελθόντες οὐδεμίαν ἐάσαμεν ἀνερμήνευτον, πλὴν μιᾶς ταύτης.

τάχα δὲ διὰ τὸ ἐπαρθεῖσαν τῷ τύφῳ ἀλίγον καιρὸν [καὶ] [*](23 ff vgl. Panrion prooem 11 2, 3 ff; 1 170, 7 ff) [*](M U) [*](1 οἱ +ἐν Μ 2 οὕτω < Μ 3 ἀλλὰ Μ 4 αὐτοὺς] αὐτοῦ Μ 5 ἐξέπεσαν Μ 6f ἀνατραπήσονται—φρονοῦσιν < Μ 10 Unterschrift: τέλος κατὰ καθαρῶν U 11 Überschrift κατὰ ἀγγελικῶν μݲ ἡ (ἢ Μ) καὶ ξݲ Μ U 12 * <γενέσθαι> * 17 ἔχω + τι Μ 18 ἐξωχωτάτω Μ 19 ἄγεσθαι] χρῆσθαι?* 20 ἐνηιλίνη U 23 <ἡμῶν> * 24 τροφὰς] προφάσεις U | [ἐν τοῖς]*, ἐντὸς Öh. 25 ἀπομνημονεῦσαι U 27 διεξελθόντες] δὲ εξελθόντες Μ 28 [καὶ] *)

380
ὕστερον λῆξαι τὴν ταύτης κατάληψιν οὐ πάνυ σαφῶς ἔγνωμεν.

ταύτης δὲ μόνου ἐπιμνησθέντες τῆς ὀνομασίας ἐν τάχει ὥσπερ ἐκτρώματι τῷ ταύτης ὀνόματι χρησάμενοι παρελευσόμεθα τὸν τόπον.

ἐπὶ τὰς ἑτέρας δὴ διασκοποῦντες τὴν ὁρμὴν ποιεῖσθαι καὶ αἰτούμενοι τὸν τῶν ὅλων δεσπότην παραφανῆναι ἡμῖν καὶ τὰ ἀκριβῆ τῶν παρ᾿ αὐτοῖς γινομένων ἐπιδείξαντα τῷ σμικρῷ ἠμῶν νῷ πάντα κατὰ ἀκρίβειαν σημᾶναι,

ἵν᾿ ἑαυτοῖς τε καὶ τοῖς πέλας τὴν διόρθωσιν ποιησώμεθα τοῦ φεύγειν τὰ φαῦλα, ἐν δὲ τοῖς ἀγαθοῖς κὰι ἀληθεστάτιος τὸ ἑδραῖον ἑαυτοῖς ἐν θεῷ προσπορίσασθαι.