Panarion (Adversus Haereses)

καὶ ταῦτα μὲν ἐπιλέγουσιν αὐτοὶ οἱ τελοῦντες, ὁ δὲ τετελεσμένος ἀποκρίνεται· ἐστήριγμαι καὶ λελύτρωμαι καὶ λυτροῦμαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ πάντων τῶν παρ᾿ αὐτοῦ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰαώ, ὃς ἐλυτρώσατα τὴν [*](V M lat. 1—8 (bis τελουμένους) Ensebius h. e. IV 11, 5; S. 322, 18—25 Schwartz 16f = S. 46, 3f) [*](1 νυμφῶνα + quoddam lat. | μυσταγωγίαν] quasi mysticum lat. 2 ἐπιρρήσεων] profanis dictionibus lat.; vgl. S. 37, 6 | τελουμένοις Eus,, vgl. Ζ. 20] τελειουμένοις VM iis qui sacrantur lat. 4 ἐπιλέγουσιν] dicimt lat. 5 in veritatc lat. clarom. | <τῶν> Eus. 6 εἰς2 < lat. clarom. | τὸν Ἰησοῦν Eus. 6f — δυνάμεων < Eus. 6 καὶ ἀπολύτρωσιν < lat. clarom. 7 vor Ἑβραϊκὰ + τινὰ < lat. Eus. 8 πρὸς τὸ μᾶλλον καταπλήξασθαι] ut stupori sint vel lat. | τελειουμένους V M; vgl. Ζ. 2 8f basyma cacabasa eanaairra umistadia rbada ëota bafobor camelanthi lat.; über die verschiedenen Wiederherstellungsversuche vgl. H. ßmann ZNW 1915 10 vor ὑπὲρ + hoc quod est lat. | * alte ücke, änze wohl σὲ <σὲ τὸν> * 11 ἀγαθὸν < lat. 12 * alte ücke, > * 14 ζώναις *] ζωαῖς V M zonis lat. | τοῦ Χριστοῦ < lat. | Christus dominus lat.; lies wohl τοῦ *, vgl. S. 37, 1 16f niessia ufar magno in seenchaldia mosome daea achafare nepseha Jesu Naxarene lat. 16 μεσία S. 46, 3 1 μὰν V M | δαίαν] δία S. 46, 3 | νοσσομὴ S. 46, 3 (V) 17 νεψευ] ναιψευ (vai auf Rasur V) V M ἀνεψευ S. 46, 4 | ουσα M 1 7 δὲ < lat. | ἡ < 18 vor οὐ διαιρῶ + Christi lat.)

εἶτ᾿ ἐπιλέγουσιν οἱ παρόντες· εἰρήνη πᾶσιν, ἐφ᾿ οὓς τὸ ὄνομα τοῦτο ἐπαναπέπαυτι. ἔπειτα μυρίζουσι τὸν τετελεσμένον τῷ ὀπῷ τῷ ἀπὸ βαλσάμου. τὸ γὰρ μύρον τοῦτο τόΠοι τῆς ὑπὲρ τὰ ὅλα εὐωδίας εἶναι λέγουσιν.

Ἔνιοι δ᾿ αὐτῶν τὸ μὲν ἄγειν ἐπὶ τὸ ὕδωρ περισσὸν εἶναι φάσκουσι, μίξαντες δὲ ἔλαιον καὶ ὕδωρ ἐπὸ τὸ αὐτὸ μετ’ ἐπιρρήσεών <τινων> αἷς προειρήκαμεν ἐπιβάλλουσι τῇ κεφαλῇ τῶν τελουμένων, καὶ τοῦτ᾿ εἶναι τὴν ἀπολύτρωσιν θέλουσι. μυρίζουσι δὲ καὶ αὐτοὶ τῷ βαλσάμῳ.

ἄλλοι δὲ ταῦτα πάντα παραιτησάμενοι φάσκουσι μὴ δεῖν τὸ τῆς ἀρρήτου καὶ ἀοράτου δυνάμεως μυστήριον δι᾿ ὁρατῶν καὶ φθρτῶν ἐπιτελεῖσθαι κτισμάτων, καὶ τῶν ἀνεννοήτων καὶ ἀσωμάτων δι᾿ αἰσθητῶν καὶ σωματικῶν.

εἶναι δὲ τὴν τελείαν ἀπολύτρωσιν αὐτὴν τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ ἀρρήτου Μεγέθους· ὑπ᾿ ἀγνοίας γὰρ Ὑστερήματος καὶ πάθους γεγονότων διὰ γνώσεως καταλύεσθαι πᾶσαν τὴν ἐκ τῆς ἀγνοίας σύστασιν, ὥστ᾿ εἲναι τὴν γνῶσιν ἀπολύτρωσιν τοῦ ἔνδον ἀνθρώπου.

καὶ μήτε σωματικὴν ὑπάρχειν αὐτὴν φθαρτὸν γὰρ τὸ σῶμα) μήτε ψυχικήν, ἐπὶ καὶ ἡ ψυχὴ ἐξ Ὑστερήματός > καὶ ἔστι τοῦ πνεύματος ὥσπερ οἰκητήριον· πνευματικὴν οὖν δεῖν καὶ τὴν λύτρωσιν ὑπάρχειν.