Panarion (Adversus Haereses)

ἡ οὖν Σιγὴ ουληθεῖσα εἰς ἐκλογὴν γνώσεως ἅπαντα σῶσαι συνῆγε τῇ δευτέρᾶ ἀντιτεθείσῃ Ὀγδοάδι ἀφθάρτῳ μίξει, νοϊκῇ δὲ βουλήσει· ἦν δὲ αὐτῆς ἡ νοϊκὴ βούλησις Πνεῦμα τὸ ἅγιιον, τὸ ἐν μέσῳ τῶν ἁγίων ἐκκλησιῶν. τοῦτο οὖν εἰς τὴν δευτέραν Ὀγδοάδα πέμψασα ἔπεισε καὶ αὐτὴν ἑνωθῆναι αὐτῇ. [*](3 ff vgl. Hippolyt refut. VI 34, 2f; S. 162, 16ff Wendland τοὺς ἐντὸς πληρώματος αἰῶνας τριάκοντα πάλιν ἐπιπροβεβληκέναι αὑτοῖς κατὰ ἀναλογίαν αἰῶνας ἄλλους, ἵν᾿ ἔ τὸ πλήρωμα ἐν ἀριθμῷ τελείῳ συνηθροισμένον . . . ὑποδιῄρηται δὲ καὶ τὰ ἐν τῇ Ὀγδοάδι καὶ προβεβλήκασιν ἡ Σοφία, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ξώντων κατ’ αὐτοὺς, καὶ ὁ κοινὸς τοῦ πληρώματος καρπὸς ݲ λόγους, οἵτιωές εἰσιν ἄγγελοι ἐπουράνιοι, πολιτευόμενοι ἐν Ἱερουσαλὴμ τῇ ἄνω, τῇ ἐν οὐρανοῖς u. Irenaeus adv. haer. I 2, 6; I 23 Harvey δορυφόρους τε αὐτῷ εἰς τιμὴν τὴν] αὐτοῦ ἀγγέλους συμπροβεβλῆσθαι I 4, 5; I 41 τήν τε Ἀχαμὼθ ἐκτὸς πάθους γενομένην καὶ συλλαβοῦσαν τῇ χαρᾷ τῶν ἐν αὐτῷ φώτων τὴν θεωρίαν, τουτέστι τῶν ἀγγέλων τῶν μετ’ αὐτοῦ, καὶ ἐγκισσήσασαν αὐτοὺς κεκυηκέναι καρποὺς κατὰ τὴν εἰκόνα διδάσκουσιν, κύημα πνευματικὸν γεγονὸς τῶν δορυφόρων τοῦ σωτῆρος — 4 zu Μεσότης als stehendem valentinianischen Ausdruck ür das Gebiet der untern Ogdoas vgl. Irenaeus adv. haer. I 5, 3; I 46 ’vey I 6, 4; I 5S Hippolyt refut. VI 32, 7; S. 161, 6 Wendland — 12 zu Πνεῦμα ἅγιον vgl. Irenaeus adv. haer. 1 2, 5; I 21 Harvey I 2, 6; I 22f τὸ δὲ ἓν Πνεῦμα τὸ ἅγιον ἐξισωθέντας αὐτοὺς πάντας ἐδίδαξε καὶ τὴν ἀληθινὴν ἀνάπαυσιν εἰσηγήσατο I 11, 1; I 101 καὶ τὸ Πνεῦμα δὲ 1 ποιοῦντος*] ποιῶν V M | τοῦ Αὐτοπάτορος * Dibelius] τοῦ (!) αὐτομήτορος V M 3 ἡ οὖν] Θην M | τριακαὰς M | τελειώσασα γάμον] τελείως ἄγαμον V 4 ἀνέδειξε *, vgl. S. 395, 6] ἀπέδειξε VM | Μεσότητος Dibelius vgl. S. 395, 8] Ἑνότητος V M 5 ἀχαρακτήρι///στα, α ausradiert V χαρακτηριαστὰ M | νοϊκοῦ *, vgl. Ζ. 6 U. 11] οὖν μικροῦ VM 6 νοεῖ M 8 περινοεῖν δὲ + > ? * 9 ἡ οὐν Σιγὴ] νοῦν ἡ γῆ M 13 πέμψασα ἔπεισε] πέμψας ἔπεισε V πέμψασαί σε M)

ἑνουμένου τοῦ ἁγίου Πνεύματος τῷ Μόνῳ καὶ τῆς Δυάδος τῷ Τρίτῳ καὶ τοῦ Τρίτου τῇ Ἐξάδι καὶ τῆς Ὀγδοάδος τῷ Ἑβδόμῳ καὶ τοῦ Ἑβδόμου τῇ Δυάδι καὶ τῆς Ἑξάδος τῷ Πέμπτῳ.

ὅλη δὲ ἡ Ὀγδοὰς συνῆλθε μετὰ ἡδονῆς ἀγηράτου καὶ ἀφθάρτου μίξεως οὐ γὰρ ἦν χωρισμὸς ἀλλήλων· ἦν δὲ σύγκρασις μεθ’ ἡδονῆς ἀμώμου) καὶ ἀνέδειξε πεντάδα προυνίκων ἀθηλύντων , ὧν | τὰ ἀνόματά ἐστι ταῦτα· Καρπιστὴς Ὁροθέτης Χαριστήριος Ἄφετος Μεταγωγεύς. οὗτοι τῆς Μεσότητος ὠνομέσθησαν υἱοί.