Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

καὶ > ἡ προοῦσα Ὀγδοὰς ἀναπαυομένη. ὁ δὲ Βυθὸς ἐξῆλθεν Μεγέθους στηρίγματι ἑνωθῆναι τῇ Τριακάδι· συνῄει γὰρ τῇ Ἀληθείᾳ καὶ ὁ Πατὴρ τῆς Ἀληθείας συνήρχετο τῇ ἐκκλησίᾶ καὶ ὁ Μητρικὸς εἶχε τὴν Ζνὴνν καὶ ὁ Παράκλητος τὴν Ἑνάδα καὶ ἡ Ἑνὰς ἡνοῦτο τῷ Πατρὶ τῆς Ἀληθείας καὶ ὁ Πατὴρ τῆς Ἀληθείας ἦν μετὰ τῆς Σιγῆς, ὁ Λόγος δὲ ὁ πνευματικὸς ἐκοινώνει * πνευματικῇ μίξει [*](3 eine obere u. untere Ὀγδοὰς nach Epiph. auch bei Herakleon u. Marcus vgl. haer. 36, 2, 1; dazu auch (trotz der andern Grundauffassung) Irenaeus adv. haer. I 3, 4; I 28 Harvey ἣν (sc. die Achamoth) δὴ καὶ δευτέραν Ὀγδοάδα καλοῦσιν 1 5, 2; Ι 44 τὴν δὲ μητέρα τὴν Ἀχαμὼθ Ὀγδοάδα (sc. καλοῦσιν), ἀποσῴξουσαν τὸν ἀριθμὸν τῆς ἀρχεγόνου καὶ πρώτης τοῦ πληρώματος Ὀγδοάδος I 5, 3; I 45f Hippolyt refut. VI 31, 7; S. 159, 17 Wendland ἡ καλουμένη κατ’ αὐτοὺς Ὀγδοάς, ἥτις ἐστὶν ἡ ἐκτὸς πληρώματος Σοφία — 6 vgl. Irenaeus adv. haer. I 5, 2; I 44 Harvey ἑπτὰ γὰρ οὐρανοὺς κατεσκευακέναι, ὧν ἐπάνω τὸν Δημιουργὸν εἶναι λέγουσι καὶ διὰ τοῦτο Ἑβδομάδα καλοῦσιν αὐτόν, τὴν δὲ μητέρα τὴν Ἀχαμὼθ Ὀγδοάδα . . . τοὺς δὲ ἑπτὰ οὐρανοὺς εἶναι νοητούς φασιν, ἀγγέλους δὲ αὐτοὺς ὑποτίθενται . . , ὡς καὶ τὸν παράδεισον ὑπὲρ τρίτον οὐρανὸν ὄντα τέταρτον ἄγγελον λέγουσι δυνάμει ὑπάρχειν V M) [*](1 Μακαρία] Μακαριότης S. 386; 8 u. 15 | Μονογενής Com.] ὁλογενὴς V Μ 2 ἕνωσις vgl. S. 392, 16] Γνῶσις VM 3 δογματίσασθαι aus δογματίσας τε V corr 8 ἐστιν] * 10 ἀπηρτισμένη wohl aus ἀπελπισμένη V corr ἀπελπισμένη M | > * 11 ὁ δὲ *] ὅ τε V M 12 συνῄει γὰρ τῇ Ἀληθείᾳ *] ἡ αὐτὴ ἦν τῆ γὰρ Ἀληθεία V M 12ff die von Dibelius S. 331 A. 4 versuchte Ergänzung des geht von. der Annahme aus, ß ein strenges Schema durchgeführt sein Das trifft jedoch weder hier noch S. 395, 1ff zu 14 ἡνοῦτο aus ἦν οὕτω V corr ἦν οὕτω M 15 * irgend ein Name ausgefallen * | πνευματικῇ *] πνεύματι καὶ V M)

394
καὶ ἀφθάρτῳ συγκράσει, ποιοῦντος τὸ τέλος τοῦ Αὐτοπάτορος ἀδιχοτόμητον ἡ οὖν Τριακὰς ἀπαρτίσασα βυθια μυστήρια,

τελειώσασα γάμον ἐν ἀφθάρτοις ἀνέδειξε φῶτα ἄφθαρτα, ἅτινα Μεσότητος ὡνομάσθησαν τέκνα καὶ ἀχαρακτήριστα ἦσαν, τοῦ νοϊκοῦ μὴ παρακειμένου, ἐκτὸς φρονήσεως ἀναπαυόμενα χωρὶς Ἐννοίας. περὶ γὰρ οὗ τις πράσσει, ἐὰν μὴ νοῇ καθολικῶς, οὐ πράσσει.

τότε γενομένων τῶν φύτων, ὧν τὴν πολυπληθίαν πρὸς ἀριθμὸν ἐξειπεῖν οὐκ ἀναγκαῖον, περινοεῖν δὲ ἕκαστον γὰρ τὸ ἴδιον ὄνομα κεκλήρωται δι᾿ ἐπίγνωσιν ἀρρήτων μυστηρίων),