Panarion (Adversus Haereses)

καὶ κέχρηνται αὐτῷ τέσσαρες [*](20 Matth. 12, 5 — —S. S. 223, 3 Tgl. Panarion h. 30, 3, 2 u. 30, 17, 5 ff — 27 τοῖς μετέπειτα γεγονόσιν] gegemïber Hilgenfelds (Ketzergesch. des S. 426 A. 726) vielfach; nachgesprochener Behauptung, Epipb. habe hier im Widerspruch mit seiner äteren Schilderung die äer Nazoräer für jünger als äer ärt, ist festzustellen, daß μετέπειτα soviel heißt wie (bez. nach den äern), vgl. den Gegensatz in S. 223, If τῶν μετέπειτα u. τῶν πρὸ αὐτοῦ καὶ σὺν αὐτῷ. Die Reihenfolge soll ausdrücken, daß bei eine derartige Beeinflussung weniger zu erwarten war, als bei den äern GU M 4 πληροῦται πάντα M 6 ἂν < M 10 <τῶν> *, nach S. 221, 19 M 11 δασὶμ M 14 Ὀσσηνῶν] Ἐσσηνῶν M 16 <τῷ > * 17 <Μωυσέως> * | [δὲ] * 18 ἑπτὰ < U 19 * etwa <ἓν ῥῆμα> * 22 θυσίαν οἱ GU 23 τὸ] τῶ U 25 καὶ1 < U | καὶ2 <)

Αὕτη δὲ ἡ <ἕκτη> αἵρεσις τῶν ἑπτὰ τῶν έν Ἱεροσολύμοις, αἵτινες ἐνέμειναν ἄχρι τῆς τοῦ Χριστοῦ παρουσίας καὶ μετὰ τὴν τοῦ Χριστοῦ ἔνσαρκον παρουσίαν ἄχρι τῆς τῶν Ἱεροσολύμων ἁλώσεως, ἥτις γέγονεν ὑπὸ Τίτου βασιλέως, ἀδελφοῦ Δομετιανοῦ υἱοῦ δὲ Οὐεσπασιανοῦ, ἐν τῷ δευτέρῳ ἔτει τῆς τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Οὐεσπασιανοῦ βασιλείας.

μετὰ δὲ τὴν τῶν Ἱεροσολύμων ἅλωσιν ἐπέμεινεν ἥ τε αὐτὴ καὶ αἱ ἄλλαι ὀλίγῳ τῷ χρόνῳ φημιζόμεναι αἱρέσεις, Σαδδουκαίων φημὶ καὶ Γραμματέων, Φαρισαίων τε καὶ Ἡμεροβαπτιστῶν Ὀσσαίων τε καὶ Νασαραίων καὶ Ἡρῳδιανῶν, ἄχρις οὑ κατὰ καιρὸν καὶ κατὰ χρόνον ἑκάστη αὐτῶν διασκορπισθεῖσα διελύθη.

6. Ἀρκετῶς δὲ ἔχει ἀπ᾿ αὐτῆς τῆς αὐτῶν φρενοβλαβείας καὶ τῶν ῥημάτων τοῦ κηρύγματος τοῦ δηλητηρίου ἰοῦ ἀλεξητήριον ἑαυτῷ πάντα νουνεχῆ κατασκευάσαι, καταγνόντα τῆς συρφετώδους αὐτῶν διδασκαλίας τε καὶ λαλιᾶς,

καὶ μάλιστα τοῦ κυρίου εὐθὺς λέγοντος ἔν τε τῷ νόμῳ καὶ ἐν τῷ εὐαγγελίῳ »οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι« »οὐ λήψῃ ὄνομά τινος ἑτέρου ἐπὶ ὅρκῳ«, καὶ πάλιν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ λέγοντος »μὴ ὀμνύναι μήτε τὸν οὐρανὸν μήτε τὴν γῆν μήτε ἕτερόν τινα ὅρκον, ἀλλ᾿ ἤτω ὑμῶν τὸ ναὶ ναὶ καὶ τὸ οὒ οὔ· τὸ περισσότερον γὰρ τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ὑπάρχει«.