Ancoratus

εἰ γοῦν θέλει ό θεός, δύναται καὶ σῶμα ἄνευ ψυχῆς ἐγεῖραι. ἐν τούτῳ γὰρ τὸ δυνατὸν αὐτοῦ ἔδειξεν, έν τῷ τὸ παρὰ τοῖς ἀνθρώποις ἀπηλπισμένον ἐκεῖνο πρῶτον <ποιῆσαι> ἀναβιοῦν διὰ τῷ Ἰεζεκιὴλ προστεταχέναι.

καὶ οὐκ εἶπεν· εἰπε, υἱὲ ἀνθρώπου, πρῶτον ἐλθεῖν τὸ πνεῦμα, ἀλλὰ μετὰ τὸ ἐξευμαρίσαι τὸ δυσχερὲς διὰ τὴν πίστιν, φημὶ δὲ τὸ τὰ σώματα συναχθῆναι, τότε προσέταξε τὰς ψυχὰς εἰσελθεῖν εἰς αὐτὰ τὰ σώματα· »καὶ ἀνέστη δὲ« φησί »πολλὴ συναγωγή«.

δύνασθαι τοίνυν τὸν θεὸν ποιῆσαι ἔφην καὶ σῶμα δίχα ψυχῆς ἀναβιοῦν, καθὰ προδέδεικται, ἀλλ᾿ οὐ δύναται κριθῆναι καθ’ ἑαυτὸ τὸ σῶμα. ἔχει γὰρ δικαίαν ἀπολογίαν πρὸς τὴν τοῦ θεοῦ κρίσιν.

φάσκει γὰρ καὶ αὐτὸ λέγον· ἐκ τῆς ψυχῆς ψυχῆς ἦν ἡ ἁμαρτία, οὐκ ἤμην αἴτιον ἐγώ. ἐξότου γὰρ ἐλύθην καὶ ἐκείνη ἀπ ἐμοῦ ἀπέστη, μὴ ἐμοίχευσα μὴ ἐπόρνευσα μὴ κέκλοφα μὴ εἰδωλολάτρησα μή τι τῶν τοιούτων ἀμπλακημάτων ἐργασάμην; καὶ ἔσται κατὰ τὸν τῶν φιλονείκων λόγον ἄπρακτος ἡ τοῦ θεοῦ κρίσις.

διὰ τοῦτο ὡς ἠν τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ σύνθετος εἶς ἄνθρωπος ἐκ θεοῦ γεγενημένος, αὖθις ό δίκαιος κριτὴς τὸ σῶμα ἐγείρει καὶ τὴν ψυχὴν [*](1 vgl. Ezech. 37, 4. 7 — 16f Ezech. 37, 19f L J Sa Pa) [*](2 συναχθῆναι < J 4 τῶν ὀστέων ξηρῶν ξηρῶν Sa Pa | τῶν < 5 ἔχων J | προστάζεως Sa Pa] πράξεως L J 7 τῶν μερῶν < L J 8 Sa Pa 9 πλανωμένους L 10 καὶ ἐκινήθη] συνεκινήθη Sa Pa | ἐβάδισε L | κατὰ σύνεσιν] καὶ τὴν ἑαυτοῦ σύνθεσιν ἐπέγνω Sa Pa | ἑαυτοῦ Sa Pa 11 οὖν Sa Pa | θέλοι L | ὁ < L | σώματα L J 12 τὸ2 < Sa Pa 13 <ποιῆσαι> διὰ τοῦ Sa Pa] διὰ τὸ LJ 14 τῷ < Sa Pa | εἰπέ < Sa Pa 15 ἐξευμαρῆσαι 16 τὸ < Sa Pa | συναφθῆναι LJ 11 δέ < L J 17f συναγωγὴ πολλὴ 18 τὸν θεὸν hineingeflickt L 19 ἀναβιῶναι Sa Pa 22 ἐξότε Sa Pa | ἐλύθην καὶ < LJ | ἐλύθη Sa Pa rup. 24 τοιούτων] ὄντων Sa Pa c 25 τὸν < 26 σύνθετον(!) hinter σῶμα Sa Pa)