Ancoratus

8. Ἕκαστον δὲ τῶν ὀνομάτων μονώνυχον, μὴ ἔχον δευτέρωσιν. καὶ γὰρ ὁ πατὴρ πατὴρ καὶ οὐκ ἔχει ἀντιπαράθετον, οὐδὲ ἑτέρω πατρὶ συνζευγνύμενος, ἵνα μὴ δύο θεοί.

καὶ <ὁ> υἱὸς μονογενής, θεὸς ἀληθινὸς ἐκ θεοῦ ἀληθινοῦ, οὐ πατρὸς ἔχων ὄνομα οὐδὲ ἀλλότριος παΙτρός, ἀλλ’ υἱὸς πατρὸς ὑπάρχων· μονογενὴς δέ, ἴνα μονώνυχος ᾖ [*](D95) ὁ υἱός, καὶ θεὸς ἐκ θεοῦ , ἵνα εἷς θεὸς πατὴρ καὶ υἱὸς καλῆται. [*](4—6 I Kor. 12, 4—6 — 22 Job. L J arm. pan. (bis Ζ. 22)) [*](1 ἐν ὑποστάσε| δὲ τελε|ότητος] in der Vollendung der Persönlichkeit 2 τὸ πνεῦμα τὸ ἅγ|ον + eine GoWieit in einer Vollendung arm. 2 — 12 πατὴρ καὶ — ἀφα|ρουμένη ἰδ|ότητος < arm. 3 <καὶ> * 11 <ἡ τρ|ὰς> < J 14 γεννᾷ + allein arm. 18 πατὴρ οὖν + von Natur arm. | καὶ 2 < L 20 | προπάτορον + seiend ann. 22 πνεῦμα ἅγ|ον] und des h. Geistes arm. 25 δ|αζευγνύμενος *] συζευγνύμενον L ζευγνύμενον J wid nicht irgend einen Vater unter dasselbe Joch gespatint (sc. gibt es für ihn) arm. | <ὀ> 26 ἀλλότρ|ος *] ἀλλότρ|ον LJ 27 υἱὸς *] ἑνὸς LJ Sohn arm. 28 καὶ 1 < arm. | vor πατὴρ + ὁ L)

υἱοῦ ἔχον ὄνομα, οὐ πατρὸς τὴν ὀνομασίαν, ἀλλὰ πνεῦμα ἅγιον οὕτω καλούμενον, οὐκ ἀλλότριον πατρός.

αὐτὸς γὰρ ὁ μονογενὴς λέγει »τὸ πνεῦμα τοῦ πατρός‘ καὶ »τὸ ἐκ τοῦ πατρὸς ἐκπορευόμενον«, καὶ »ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήψεταἱ, ἵνα μὴ ἀλλότριον νομισθείη πατρὸς μηδὲ υἱοῦ, ἀλλὰ τῆς αὐτῆς οὐσίας, τῆς αὐτῆς θεότητος, πνεῦμα θεῖον , »τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας‘ «, τὸ πνεῦμα τοῦ θεοῦ, τὸ πνεῦμα τὸ παράκλητον, μονωνύμως καλούμενον, [*](P13) μὴ ἔχον ἀντιπαράθεσιν , μὴ ἐξισούμενον ἑτέρω τινὶ πνεύματι, μὴ καλούμενον ὀνόματι υἱοῦ ἢ ὀνομαζόμενον ὀνομασίᾳ πατρός, ἴνα μὴ τὰ μονώνυμα ὀνόματα ὁμώνυμα ὑπάρχῃ·

πλὴν ὅτι τὸ θεὸς ἀλλ’] ἐν πατρί, τὸ θεὸς ἐν υἱῷ, τὸ θεὸς] ἐν ἁγίῳ πνεύματι τὸ θεοῦ καὶ θεός.

πνεῦμα γὰρ θεοῦ καὶ πνεῦμα τοῦ πατρὸς καὶ πνεῦμα υἱοῦ, οὐ κατά τινα σύνθεσιν, καθάπερ ἐν ἡμῖν ψυχὴ καὶ σῶμα, ἀλλ’ ἐν μέσῳ πατρὸς καὶ υἱοῦ, ἐκ τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ, τρίτον τῇ ὀνομασίᾳ.

»ἀπελθόντες« γάρ φησι »βαπτίσατε εἰς τὸ ὄνομα πατρὸς καὶ υἱοῦ καὶ ἁγίου πνεύματος«. εἰ δὲ βαπτίζει ὁ πατὴρ εἰς ὄνομα ἑαυτοῦ, εἰς ὄνομα θεοῦ, καὶ τελεία ἡ σφραγὶς ἐν ὀνόματι θεοῦ ἐσφραγισμένη ἐν ἡμῖν, καὶ βαπτίςει Χριστὸς εἰς ὄνομα ἑαυτοῦ, εἰς ὄνομα θεοῦ, καὶ τελεία ἡ σφραγὶς ἐν ὀνόματι θεοῦ ἐσφραγισμένη ἐν ἡμῖν, τίς τολμήσει καταπολεμῆσαι τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, τὸ πνεῦμα ἀλλότριον τῆς θεότητος λέγων;

εἰ γὰρ <σφραγίζομεν> εἰς ὄνομα πατρὸς καὶ εἰς ὄνομα υἱοῦ καὶ εἰς ἁγίου ἁγίου πνεύματος, μία σφραγὶς τῆς τριάδος· μία ἄρα δύναμις τῆς θεότητος ἐν τριάδι. εἰ δὲ τὸ ἓν ἔστι θεός, τὰ δὲ ἄλλα κτιστὰ καὶ οὐ θεός, τίνι λόγω συνδέδεται τὰ δύο εἰς τὸ ἓν τῇ σφραγῖδι τῆς τελειότητος; ἄρα γοῦν εἰς βασιλικὸν ὄνομα ἐσφραγίσθημεν [*](D 96) ίσθημεν τὸ ἓν τὸ τοῦ πατρός, καὶ τὰ ἄλλα οὐ βασιλικά, * ἀλλ’ ἔτι στοιχείοις καὶ κτίσμασι δεδουλώμεθα , καὶ οὐκ ἠδύνατο μόνον τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς σῲζειν, ἀλλὰ προσελάβετο ἑαυτῷ κτίσας ἄλλα δύο στοιχεῖα κατὰ τὴν τῶν βλασφημούντων ὑπόνοιαν, ἴνα προσλάβῃ ἡ [*](3 Matth. 10, 20 — 4 Joh. 15, 26 — Joli. 16, 14 — 6 Job. 15, 26 — 15 Matth. 28, 19 — 27 vgl. Gal. 4, 3 L J arm. (bis Z. 23 ἐν τρ|άδ|) 14 Conc. Florent. Hardouin IX 360 C/D) [*](1 καὶ τὸ — μονογενὲς] der Eingeborene u. der h. Geist arm. 5f τῆς αὐτῆς οὐσίας, τῆς αὐτῆς θεότητος] von derselben ivesenhaften Gottheit arm. 6 πνεῦμα 1 + δὲ L 10 ἀλλ’] *, ein anderes ἄλλο) arm.; viell. ἀλλ nach Ζ. 11 vor ἐν ἁγίῳ πνεύματ| * 11 τὸ θεὸς] * 11 f τὸ θεὸς] — γὰρ θεοῦ καὶ < arm. 16 δὲ] detm arm. 18 αὐτοῦ L 18 | καὶ τελέα — θεοῦ < 19 ἐν ἡμῖν < L 21 <σφραγίζομεν> *, siegeln arm. | πατρὸς Ausgg.] L J arm. 26 * etwa <καὶ οὐκ ἠλευθερώθημεν> * 28 προσελάβετο <J)