Ancoratus

67. Εἰ δὲ Χριστὸς ἐκ τοῦ πατρὸς πιστεύεται θεὸς ἐκ θεοῦ καὶ τὸ πνεῦμα ἐκ τοῦ Χριστοῦ ἢ παρ' ἀμφοτέρων ὥς φησιν ὁ Χριστός, »ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται« καί »οὗτος ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήψεται«), ὁ δὲ Χριστὸς ἐκ πνεύματος ἁγίου »τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ« φησίν »ἐκ πνεύματος « ἀγγέλου φωνή), συνίω τὸ λυτρούμενόν με μυστήριον Πίστει ἀκοῇ μόνῃ φιλίᾳ τῇ πρὸς τὸν ἐλθόντα πρὸς ἐμέ.

ἑαυτὸν γὰρ ὁ θεὸς γινώσκει, ἑαυτὸν Χριστὸς κηρύσσει, ἑαυτὸ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον δηλοῖ τοῖς ἁγίοις· ἐν γραφαῖς δὲ ἁγίαις τριὰς ἡμῖν καταγγέλλεται καὶ πιστεύεται ἀπεριέργως ἀφιλονείκως <ἐκ>

ἀκοῆς. ἐκ πίστεως δὲ ταύτης ἡ σωτηρία τῆς χάριτος, »ἐκ πίστεως ἡ δικαιοσύνη χωρὶς ἔργων νόμου«· γέγραπται <γὰρ> ἐξ ἀκοῆς τὸ πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ δίθοσθαι τοῖς σῳζομένοις.

πίστις δὲ ἡ [*](3 Rom. S, 14 — 5 vgl. Gal. 5, 19 — 6 vgl. Kol. 3, 5 — –11 Rom. 8, 11 — 16 Joh. 15, 26 — Joh. 16, 14 — 17 Matth. 1, 20 — 23 f Rom. 3, 28 — 24 f vgl. Gal. 3, 2 L J pan. –16 Concil. Florent. Hardouin IX 360 D Jos. Bryennios I 275 Bul- garis 19 — S. 82, 8 Siegel des Glaubens S. 30 f Karapet (= arm.)) [*](1 ἐξῆραν pan. | ἑαυτοῦ] αὐτοῦ L J 2 ἁγιάζεται L J | αὐτοῦ ἰδίῳ] ἀιδίῳ pan. | ἄγει pan. 3 οὖν LJ x003C; L J 5 ἀθετεῖ pan. | ὀχύρωμα οὔσης pan. 6 νεκροῖ pan. 7 τε] δὲ pan. 9 εἰ τοινυν] ἤτοι L J 11 αὐτοῦ τοῦ x003C; J, hinter πνεύματος pan. 12 τῷ ἀνθρώπῳ x003C; L pan. 15 ὡς x003C; L | ἔφη L 17 f τὸ γὰρ ἐν — πνεύματος ἁγίου x003C; L J 18 συνιῶν τῷ λυτρουμένῳ με μυστηρίῳ L J 19 ἀκοῇ μόνῃ = aufs ße ören hin | τῇ x003C; L J | με L J 20 γινώσκει ὁ θεός L | ἑαυτὸ] ἑαυτὸν L 21 δὲ hinter ἐν J 22 ἀπερίεργος ἀφιλόνεικος pan. | <ἐκ> * 23 ἀκοαῖς pan. δὲ pan. x003C; L J | ταύτης] αὐτῆς pan. 24 ἔργων x003C; L J | > * 25 πίστις pan. arm.] πιστὴ L J)

τὸ δὲ χῶς αὐτοῖς ἀπολείπεται διδάσκειν. οὐδεὶς γὰρ οἶδε τὸν πατέρα εἰ μὴ ὁ υἱός, οὐδὲ τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατὴρ καὶ ᾧ ἐὰν ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ«· ἀπλικαλύπτει διὰ διὰ πνεύματος ἁγίου.

οὐκοῦν ταῦτα τρία ὄντα ἣ ἐξ αὐτοῦ ἢ παρ' αὐτοῦ ἢ πρὸς αὐτόν, ἑκάστῳ ἀξίως νοούμενα καθὼς ἑαυτὰ ἀποκαλύπτει, φῶς πῦρ πνεῦμα καὶ ἄλλαις οἶμαι ὁράσεων ὁμοιώσεσι, καθὼς ἄξιος ὁ διακονούμενος ἄνθρωπος.

αὐτὸς τοίνυν ὁ θεὸς ὁ ἐν ἀρχῇ εἰπών »γενηθήτω φῶς, καὶ ἐγένετο φῶς« τὸ ὁρώμενον, αὐτὸς ὁ φωτίσας ἡμᾶς τὸ φῶς« ἰδεῖν τὸ ἀληθινὸν τὸ ξωτίζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον‘, ἐξαπόστειλον τὸ φῶς σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου« ὁ Δαυίδ φησιν) αὐτός ἐστιν ὁ κύριος ὁ εἰπών «ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ αὐτῶν καὶ αἱ θυγατέρες αὐτῶν καὶ οἱ νεανίσκοι αὐτῶν ὁράσεις ὄψονται«, τρία πρόσωπα ἀγίας λειτουργίας δεικνὺς ἡμῖν ἐξ ὑποστάσεως οὔσης τριττῆς.