Ancoratus

61. Ἡμεῖς τοίνυν ἀπὸ τοῦ προειρημένου Ἀδὰμ πάντες κατὰ ἀκολουθίαν· καὶ οὐκ ἀπώλετο ἡ τάξις οὐδὲ τὰ ὑπὸ θεοῦ γινόμενα ἀλληγοροῦνται.

ἔστι τοίνυν Ἀδὰμ καὶ ἔστι φύλλα συκῆς καὶ συκῆ καὶ ξύλον τοῦ εἰδέναι γνωστὸν καλοῦ καὶ πονηροῦ καὶ ζύλον ζωῆς ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου καὶ οφις καὶ παρακοὴ καὶ ὑπακοὴ καὶ εἰσὶ ποταμοὶ καὶ ἔστιν Εὕα καὶ τὸ πλάσμα·

πάντα γὰρ δυνατὰ τῷ θεῷ« καὶ τὰ φθαρτὰ μεταβαλεῖν εἰς ἀφθαρσίαν καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ποιῆσαι ἐν ἀγθαρσίᾳ διατελεῖν.

καὶ μὴ θαυμαζέτω τις· τοῦτο γὰρ ἠλθε καὶ ἔδειξε λαβὼν σάρκα φθαρτὴν καὶ ἐνδυσάμενος ἐν τῇ θεότητι καὶ ἀποδείξας ἄφθαρτον. »τίς γὰρ ἐγκαλέσει« θεῷ;

ἴδωμεν δὲ καὶ ἄλλην θεωρίαν. ἐξέβαλεν ἀυτούς, φησίν, ἔξω τοῦ παραδείσου καὶ ἔθετο τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ῥομφαίαν τηρεῖν τὴν εἴσοδον τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς. καὶ ἐξελθόντες οἱ περὶ τὸν Ἀδὰμ ᾤκησαν ἀπέναντι τοῦ παραδίσου. μηδεὶς μύθοις ἀπατάσθω κενοῖς.

»δύναται γὰρ ὁ θεὸς ἐκ τῶν λίθων ἐγεῖραι τέκνα« καὶ δύναται ὁ θεὸς καὶ τὰ φθαρτὰ μεταβαλεῖν εἰς ἀφθαρσίαν καὶ δύναται ἐπὶ γῆς ποιῆσαι ἀνάπαυσιν παραδείσου, ὅτε ἠθέλησεν.

οὐ γὰρ ἡ γῆ ἄλλου θεοῦ καὶ ὀ οὐρανὸς ἄλλου, ἀλλὰ πάντα τοῦ αὐτοῦ ἐστι καὶ ὡς θέλει χαρίζεται ἑκάτῳ τὴν ἀφθαρσίαν.

καὶ γὰρ καὶ τὸ σῶμα τοῦ Ἀδὰμ οἴδαμεν ἐκ τῆς γῆς πεπλασμένον, ἐξ ἡσπερ καὶ ἡμῶν τὰ σώματα, καὶ ἐλπίδα ἔχομεν ζωῆς αἰωνίου καὶ ἀφθάρτου κληρονομίας. καὶ γὰρ τοῦ σωτῆρος τὸ σῶμα ἀπὸ Μαρίας ἠν καὶ συνήνωται πνευματικῶς τῇ τοῦ Λόγου ἐν οὐρανῷ ἀφθαρσίᾳ.

ταῦτα δὲ πάντα συνηγάγομεν καὶ ἐνταῦθα παρεθέμεθα μηθὲν παραρρῖψαι τῶν γεγραμμένων θέλοντες, ἀλλὰ [*](9 vgl. Matth. 19, 26 — 13 Weisk Sal. 12, 12 — 14f Gen. 3, 24 — 16f vgl. Gen. 3, 24 liber Jub. 3, 32 Littmann — 18 Matth. 3, 17 L J 4 — 6 Sacra Parallela Rupef. 8 v (bis Ζ. 6 ἀλληγοροῦνται)) [*](2 καὶ ݲ J 3 Ἰνδικτιῶνος] Ἴνδικτος (so ausgeschrieben) L J 4 τοίνυν] Sa Pa | ἀπ' ἐκείνου τοῦ εἰρημένου SaTa | πάντες < L J 5 + <ἐγεννήθημεν> ? * | ἀπώλλυτο Sa Pa Ι γινόμενα] λεγόμενα Sa Pa 6 Sa Pa 7 ξύλων J | γνωστὸν ist nicht in γνῶσιν zu ändern 9 τὸ πλάσμα] man erwartet noch καὶ ἔστιν ὁ παράδεισος ἐπὶ τῆς γῆς * 10 μεταβάλλειν L μεταβαλλεῖν J | τῆς < J 12 ἔδειξε + <ὁ υἱὸς> ? * 14 φησιν ݲ J L 17 ἀπατάτω J 19 τὰ < L 20 ὅτε * ] ὅτι L J 21 ἄλλου + θεοῦ 23 τῆς < J | ἐξ οὗπερ L 26 ἀφθασία J | δὲ πάντα] ἄπαντα L | καὶ <J)