Ancoratus

35. Πάλιν τε ἐὰν εἴπωσιν οἱ κενόδοξοι· οὐκ ἀπὸ τῶν τοιούτων ῥημάτων δύνασαι ἡμᾶς πεῖσαι τὸν Χριστὸν ψυχὴν ἐσχηκέναι. εὑρήκαμεν γὰρ ἄνω ἐν ταῖς θείαις γραφαῖς, ὥς φησιν Ἠσαΐας ἀπὸ προσώπου [*](7–11 vgl. Matth. 16, –23 — 12 f Matth. 26, 39 Mark. 14, 36 Luk. 22, 42 — 21 1 Petr. 3, 18 — – S. 46, 21 vgl. Panarion li. 69, 50f L J arm. (bis Ζ. 18)) [*](1 ἀφανήσει J 2 διδοῦντος L διδότος J 3 ὁ ἐχθρὸς] Jener arm. 3 f κατεπιθῆται—τοῦ βασιλέως] verynidend, ß der ße önig ans Furcht sich sich Flucht gewandt habe arm. 3 κατεπόθηται J 4 διώξῃ*] διώξει L J 5 δέξηται *] δέξεται L J 7 εἰς τὸ πάθος? * 11 f ὁ οὖν — αὐτὸ ἥκων < arm. 13 f τοῦ — θανάτου] τοι· der Stunde des Todes arm. 16 προσώπου] τρόπου J arm. 17 τὸν (vor θάνατον 2) < J 17 f εἰς σωτηρίαν — οἰκονομίας] ß aus Tode Erlösung werde u. Unsterblichkeit arm. 22 τὸ ἐν] τοῦτον L 24 ἀχρειωθείσης L 27 γὰρ <L)

τί νοήσομεν περὶ πατρός, ψυχὴν εἰληφέναι ἐν ἑαυτῷ ἢ ψυχὴν ἔχειν: τίς δὲ ληρῶν τοῦτο νοήσει περὶ τοῦ πατρός; τί οὐν φασι; τροπικώτερον εἰρῆσθαι τὸ ῥῆμα δηλονότι.

εἰ τοίνυν περὶ πατρὸς τροπικώτερον εἰρῆσθαι λέγουσιν, ἄρα καὶ περὶ υἱοῦ τὸ αὐτὸ λαμβάνειν χρή. κἄν τε γὰρ εἴπῃ ὄτι ἡ ψυχή μου τετάρακται« καί <ἐξουσίαν ἔχω> τὴν ψυχήν μου δοῦναι καὶ λαβεῖν αὐτήν‘, οὐκ εἶχε, φασί, ψυχήν, ἀλλὰ τροπικώτερον εἴρηται.

καὶ δοκεῖ τὸ συλλογιστικὸν αὐτῶν φρόνημα λέγειν τι, * τῆς ἀληθείας αὐτοσυστάτου ουσης ἐκ πολλῶν τεκμηρίων. ἀπὸ γὰρ τοῦ εἴδους λαμβάνεται ἔκαστος τρόπος. ἐπὶ μὲν γὰρ τῷ πατρὶ οὐ τολμητέον ἐστίν, διότι οὐδὲ σάρκα ἐφόρεσεν. ὁμολογουμένης δὲ τῆς σαρκὸς παρὰ τοῖς Λουκινανισταῖς εἴτουν Ἀρειανοῖς, οὐχ ἔνι ἀμφιβολία.

ἀλλά, φησίν· »ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο«, καὶ οὐκ εἶπεν »ὁ Λόγος σὰρξ καὶ ψυχὴ ἐγένετο«. πρὸς δὲ τὴν αὐτῶν ἀμαθῆ οὖσαν ἀντιλογίαν κἀγὼ λέγω ὅτι »ἔπλασεν ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν λαβὼν ἀπὸ τῆς γῆς«, ἀπὸ δὲ τοῦ ἐπλασε τὰ πάντα συμπεριείληφε καὶ ἀπὸ τοῦ »ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο« τὰ πάντα περιέχει.

κατὰ γὰρ τὸν αὐτὸν λόγον ἀνθυποφέρομεν αὐτοῖς καὶ αὐτοὶ λέγοντες· ἐδοῦ λέγει »ἔπλασεν ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον«, καὶ οὐκ εἶπεν· ἐποίησεν αὐτῷ ἡπαρ ἢ πνεύμονα ἢ καρδίαν ἢ φλέβας ἢ νεῦρα ἢ τὰ ἄλλα ὅσαπέρ ἐστιν έν τῷ σώματι. παρὰ τοῦτο νοήσομεν ἴν τι εἰναι ολοσφύρητον τὸν ἄνθρωπον, διὰ τὸ μὴ λεπτομερῶς τὴν σύνθεσιν τοῦ παντὸς ζῴου τὴν γραφὴν λεπτολογῆσαι; οὐ πάντως. ὡς γοῦν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς εἴδους τὰ ὅλα συμπεριείληφεν, οὕτω καὶ ἀπὸ τῆς σαρκὸς τὴν ψυχὴν εἰληφέναι τὸν σωτῆρα εὐ ἐστι δῆλον.

36. Εἰ τοίνυν ψυχὴν εἴληφε καὶ σῶμα, καθάπερ ἀποδέδεικται, ἄρα οὐχ ἡ θεότης ἠν ἠλαττωμένη τῆς τοῦ πατρὸς οὐσίας, εἴσω παθῶν περιεχομένη , ὅπως διψήσῃ καὶ κοπιάσῃ καὶ πεινάσῃ καὶ ὅσαπερ τῷ ἀνθρώπῳ εἰσὶ χρειώδη.

καὶ ὅτι > »οὐ κοπιάσει οὐδ' ἔστιν ἐξεύρεσις τῆς φρονήσεως αὐτοῦ«, κεκοπιακὼς δὲ ὁ σωτὴρ [*](1 f Jes. 42, 1 (verbunden mit Matth. 3, 17) — 7 Job. 12, 27 — Job. 10, 18 — 14 Joh. 1, 14 — 16 Gen. 2, 7 — 30 f Jes. 40, 28 L J) [*](2 ηὐδόκησα J 4 περὶ τοῦ πατρός *] περὶ τὸν πατέρα L J 7 > Ausgg. 8 μου < L 9 αὐτῶν *] αὐτοῦ L J 10 * etwa <ἀλλ᾿ > * 12 τολμητέον ἐστὶν sc. εἰπεῖν ὅτι ψυχὴν ἔχει * 13 περὶ J | εἴτουν Pet.] εἰ τοίνυν LJ 19 αὐτῶν L 22 παρὰ τοῦτο + <οὖν> ? * 26 τὴν] τὸ ? * Ι EV ἐστι] ἔνεστι lies wohl ἔστιν εὔδηλον * 30 <ὁ θεὸς> *)

καὶ τὰ ἄλλα ὄσαπερ τοιαύτην ἔχει δύναμιν, τὸ νυστάξαι τὸ ὑπνῶσαι, ἀνθρώπου ἐστὶν ὑποφαντικὰ καὶ τὸ ὑπὸ ἁφὴν *. ἔλαβε γὰρ ταῦτα καὶ ᾶνθρωπος εὑρέθη. εὑρήκαμεν, γάρ <φησιν> , Μεσσίαν, ὃν ἔγραψε Μωυσῆς«.