Ancoratus

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915.

καί φησι »καὶ ὃν ἀπέστειλας [*](6 vgl. Luk. 11, 31 — 7 vgl. Panarion prooem. II 2, 6 — 12 Matth. 16, 16 — 14 Matth. 16,17 — 18 vgl. JoK 3, 15f; 17, 2 — 19 Job. 17, 3 20 – 24 Panarion li. 62, 7, 10 — 21 Gal. 4, 3 — 24 Weish. Sal. 14, 12 — 25 Joh. 17, 3 L J V) [*](1 (ts) * f ὅτ| οὐ — αἰτήσεως < J 1 ὅτ|] Diels | οὐ μόνον ἄκο)ν, ἀλλὰ καὶ ἑκὼν? Klosterm. | (ziig) * 2 τῶ νκαθ’ ὑμᾶς αἰτήσεως *] τῶν καθ’ ὑμᾶς ἀνάπαυσ|ν v τὴν ἀξίωσ|ν L 4 ἐκπλήττομα| L J | θαυμαστῶς L J | καὶ (vor θεοῦ) < V 5 ὃς] ὡς V | vor τῇ + ἐν v 7 ἀθέους L J | > * | τὰς < J | καθ’ ὑμῶν L 8 τῶν < v 9 ὑπάρξασα v | οἱ περὶ — πνείματος x003C; L J 11 σύμφωνα καὶ συνωδὰ v 12 τῷ ἀποστόλῳ x003C; L J 14 καὶ x003C; V | ἀκούων LJ | (ro) * | εἶ + σὺ J 15 vor υἱὲ + Σίμων v 16 τὸ δὲ βὰρ] βὰρ γὰρ v | υἱὸς hinter ἑρμηνεύετα| v | αὕτη γὰρ] καὶ τοῦτο L J 17 δέ- δωκεν V | τοῦ θεοῦ . J | αὐτοῦ v 18 τὴν x003C; ν | έν x003C; L | αὕτη — γ|νώσκωσί σε] τὸ γ|νώσκε|ν L J 19 | ἀπέστε|λεν L J 20 οὖν] γὰρ v 22 εἴη v 23 τὴν x003C; L J | ἐπ|σκορπίζητα| LJ 24 ἀλλὰ v 25 vor γραφὴ + θεία v)

8
Ἰησοῦν Χριστόν." Ἰησοῦ Χριστὸν τίνα ἀλλ ἢ θεόν; εἰ δὲ θεὸν Χριστὸν Ἰησοῦν, ὡς λέγει περὶ αὐτοῦ ὁ Ἰωάννης ὁ μονογενὴς θεὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο«, εἷς θεὸς τοίνυν ὁ πατὴρ καὶ μόνος ἀληθινὸς θεὸς καὶ θεὸς ὁ μονογενής.

οὐκ ἄρα ἀλλότριος θεοῦ καὶ τῆς μονάδος· ἀλλ’ ἐπειδὴ υἱὸς ἐκ πατρός, διὰ τοῦτο μόνος ἀληθινὸς θεός. καὶ οὐ κατὰ τοὺς ἐψευσμένους θεούς, οὓς ἐνόμισάν τινες τῶν Ἑλλήνων θεούς, οὐκ ὄντας θεούς, ἀλλὰ μόνος ἀληθινὸς θεός, ἐπειδὴ μόνος ἐκ μόνου ὁ μονογενὴς καὶ μόνον τὸ ἅηιον πνεῦμα. τριὰς γὰρ ἐν μονάδι καὶ εἷς θεὸς πατήρ, υἱὸς καὶ αγιον πνεῦμα.

3. Πτύρει Κε ὁ λόγος τοὺς μὴ καταξιωθέντας πνεύματος ἁγίου. οὐδεὶς γὰρ δύναται εἰπεῖν κύριος Ἰησοῦς, εἰ μὴ ἐν πνεύματι ἁγίῳ«.

τὸ μὲν γὰρ Ἰησοῦς ὄνομα καὶ Ἰουδαῖοι λέουσιν, ἀλλ’ οὐ κύριον ἡγοῦνται. καὶ Ἀρειανοὶ λέουσι τὸ ὄνομα καὶ θεὸν *, θετὸν δὲ λέγουσι καὶ οὐκ ἀληθινόν, ἐπειδὴ οὐ μετέσχον πνεύματος ἁγίου.