Vita Constantini

Eusebius of Caesarea

Eusebius. Eusebius Werke, Volume 1. Heikel, Ivar, editor. Leizpig: Hinrichs, 1902.

διὸ καὶ βασιλεὺς ὑπὸ τοῖς αὐτοῦ τε καὶ τῶν αὐτοῦ παίδων ποςὶ βέλει πεπαρμένον κατὰ μέσου τοῦ κύτους βυθοῖς τε θαλάττης ἀπερριμμένον διὰ τῆς κηροχύτου γραφῆς ἐδείκνυ τοῖς πᾶσι τὸν δρά- κοντα, ὧδέ πη τὸν ἀφανῆ τοῦ τῶν ἀνθρώπων γένους πολέμιον αἰνιττόμενος, ὅν καὶ δυνάμει τοῦ ὑπὲρ κεφαλῆς ἀνακειμένου σωτηρίου τροπαίου κατὰ βυθῶν ἀπωλείας κεχωρηκέναι ἐδήλου. 3ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἄνθη χρωμάτων ᾐνίττετο διὰ τῆς εἰκόνος· ἐμὲ δὲ θαῦμα τῆς βασιλέως κατεῖχε μεγαλονοίας, ὡς ἐμπνεύσει θείᾳ ταῦτα διετύπου ἅ δὴ φωναὶ προφητῶν ὧδέ που περὶ τοῦδε τοῦ θηρὸς ἐβόων, ,,ἐπάξειν τὸν θεόν’’ , λέγουσαι, ,,τὴν· μάχαιραν τὴν μεγάλην καὶ φοβερὰν ἐπὶ τὸν δράκοντα ὄφιν τὸν σκολιόν, ἐπὶ τὸν φεύγοντα, καὶ ἀνελεῖν τὸν δράκοντα τὸν ἐν τῇ θαλάσςῃ.’’ εἰκόνας δὴ τούτων διετύπου βασι- λεύς, ἀληθῶς ἐντιθεὶς μιμήματα τῇ σκιαγραφίᾳ.

Ταῦτα μὲν οὖν αὐτῷ καταθυμίως συνετελεῖτο, τὰ δέ γε τῆς τοῦ φθόνου βασκανίας δεινῶς τὰς κατὰ τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἀκκλησίας τοῦ θεοῦ ἐκταράττοντα καὶ τὸ Θηβαίων τε καὶ Αἰγυπτίων σχισ- [*](13 u. 23 Jes. 27, 1.) [*](1 ἤ + Ηkl | 3 μηδὲν Wil., μήδ’ ΗSS | 5 δὲ αὐτὸ Wil., ἑαυτὸν HSS | 6 ἐναμ- βρυνόμενος VMB | νῦν δ’ ἐναβρ. = ΜΒ | 7 δ’ μὲν Wil., ὁ μὲν ΗSS | δὴ, η auf Ras. J | γραφῆς < Hkl, in γραφῆς steht ῆς auf Ras. J | 9 σημεῖον + Hkl | 10 παραδοὺς] διδοὺς J | 14 τε < JMBA | ποςὶ steht nach dem ersten αὐτοῦ in J | παίδων < ΜΒΑ | 15 πεπαρμένον, ο aus ω, ΜΒ | θαλάττης V, θαλάσσης JMBA | 17 τοῦ τῶν] τούτων V | 19 βυθὸν V | 20 τοῦ βας. JMB2 | 22 ταῦτα < V | 22 πη Hkl | 23 ἐπὶ τὸν δράκοντα ὄφιν τὸν σκολιὸν ἐπὶ τὸν φεύγ. V, ἐπὶ τὸν δράκοντα τὸν ὄφιν τὸν φεύγ. JMBA, ἐπὶ τὸν δράκοντα ὄφιν φεύγοντα, ἐπὶ τὸν δράκοντα ὄφιν σκολιόν Vet. Test. | 24 ἀνελεῖ VMA | 27 οὖν < V | 29 τοῦ θεοῦ < V | συντα- ράττοντα JMBA | σχισμ., ι auf Ras., J.)

v.1.p.79.
ματικὸν κακὸν οὐ σμικρῶς αὐτὸν ἐκίνει, προσρηγνυμένων καθ’ ἑκά- στην πόλιν ἐπισκόπων ἐπισκόποις, δήμων τε δήμοις ἐπανισταμένων καὶ μόνον οὐχὶ συμπληγάσι κατακοπτόντων ἀλλήλους, ὥστ’ ἤδη φρε- νῶν ἐκστάσει τοὺς ἀπεγνωσμένους ἀνοσίοις ἐγχειρεῖν καὶ ταῖς βασι- λέως τολμᾶν ἐνυβρίζειν εἰκόσιν, οὐ μὴν ὥστ’ εἰς ἰργὴν ἐγείρειν τὸν βασιλέα μᾶλλον ἤ πρὸς πόνον ψυχῆς, ὑπεραλγοῦντα τῆς τῶν φρενο- βλαβῶν ἀπονοίας.