Historia Ecclesiastica

[Nic. Η. E. VI, 21] Οὐδὲν δὲ οἷον τὸ [*](3 1 Cor. 4, 13.)

“κατὰ γὰρ τὸ ῥηθὲν πρὸς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν “τὰ “ἀπ᾿ ἀρχῆς ἰδοὺ ἥκασι, καὶ καινὰ ἃ νῦν ἀνατελεῖ.“ “ὥσπερ γὰρ νέφος τὰς ἡλιακὰς ἀκτῖνας ὑποδραμὸν καὶ “πρὸς ὀλίγον ἐπηλυγάσαν ἐσκίασεν αὐτὸν καὶ ἀντ᾿ αὐ- “τοῦ προεφάνη, εἶτα παρελθόντος ἢ διατακέντος τοῦ “νέφους ἐξεφάνη πάλιν ἐπανατείλας ὁ ἥλιος ὁ προα- “νατείλας, οὕτω προστὰς καὶ προσπελάσας ἑαυτὸν ὁ “Μακριανὸς τῆς ἐφεστώσης Γαλλιηνοῦ βασιλείας, ὁ “μὲν οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ μηδὲ ἧν, ὁ δ᾿ ἔστιν ὁμοίως “ὥσπερ ἦν.

καὶ οἷον ἀποθεμένη τὸ γῆρας ἡ βασι- “λεία, καὶ τὴν προοῦσαν ἀνακαθηραμένη κακίαν, “ἀκμαιότερον νῦν ἐπανθεῖ, καὶ πορρώτερον ὁρᾶται “καὶ ἀκούεται καὶ διαφοιτᾷ πανταχοῦ.”

εἶθ᾿ ἑξῆς καὶ τὸν χρόνον, καθ᾿ ὃν ταῦτ᾿ ἔγραφε, διὰ τούτων σημαίνει “καί μοι πάλιν τὰς ἡμέρας τῶν βασιλικῶν “ἐτῶν ἔπεισι σκοπεῖν. ὁρῶ γὰρ, ὡς ὀνομασθέντες “μὲν οἱ ἀσεβέστατοι μετ᾿ οὐ πολὺ γεγόνασιν ἀνώνυ- “μοι, ὁ δὲ ὁσιώτερος καὶ φιλοθεώτερος ὑπερβὰς τὴν “ἑπταετηρίδα νῦν ἐνιαυτὸν ἔνατον διανύει, ἐν ᾧ “ἡμεϊς ἑορτάσωμεν.”