Cyranides

Cyranides

Cyranides. Les Lapidaires de L'antiquité et du Moyen Age; Les Lapidaires Grecs. Vol. 2, Fasc. 1. Mély, Fernand de, editor. Paris: Ernest Leroux, 1898.

ΠΕΡΙ ΚΥΝΟΠΟΤΑΜΟΥ ΗΤΟΙ ΚΑΣΤΟΡΟΣ

Κυνοπόταμος ὁ καὶ κάστωρ 〈γνωστός〉. Τούτου οἱ δίδυμοί εἰσιν ὠφέλιμοι·

τούτου οὖν λεῖον ἐν πεσσῷ προστεθὲν ἔμμηνα ἄγει· πινόμενον δὲ (f. 79 v.) σὺν ῥύπῳ μούλας ἀπὸ τοῦ ὠτίου ἀτόκιόν ἐστιν· ἀλειφὲν δὲ νεῦρα χαλᾷ καὶ ψῦξιν ὠφελεῖ· σὺν οἴνῳ δὲ χριόμενον τὰς ὑστερικὰς πνῖγας ὀνίνησι· σὺν δὲ πηγανίνῳ ἐλαίῳ ἐνιέμενον κωλικοὺς ἰᾶται· πινόμενον δὲ στομαχικοὺς ἄκρως ἰᾶται.

Τὸ δὲ δέρμα αὐτοῦ φορούμενον εἰς ὑπόδημα ποδαγροὺς ἰᾶται.

ΠΕΡΙ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΥ

Κροκόδειλος χερσαῖος πᾶσι γνωστόν ἐστι ζῶον τετράπουν, πλατυκέφαλον, μακρόουρον.

Τούτου τὴν δορὰν ἐάν τις καύσῃ καὶ λειώσας ποτίσῃ ξήριον, ἐπιπάσσῃ δὲ τῷ μέλλοντι καίεσθαι τόπῳ ἢ τέμνεσθαι, ἀνώδυνον αὐτὸν ποιήσει.

Τὸ δὲ ἀποτηγάνισμα τοῦ κροκοδείλου ἐάν ἀλείψηταί τις, ὅσας πληγὰς ἄν λάβῃ οὐ μὴ αἰσθήσεται.

Οἱ δὲ δεξιοὶ αὐτοῦ (f. 80 r.) ὄδοντες ἀφαιρεθέντες, ζῶντος αὐτοῦ ἀφιεμένου. καὶ περιαφθέντες ἔντασιν μεγίστην τοῖς ἀνδράσι ποιοῦσιν, οἱ δὲ εὐώνυμοι ταῖς γυναιξίν.

Εἰ περιαφθῶσιν 〈ἢ〉 συναφθῶσιν ἀμφότεροι, ποιήσουσι τὰ ἀνήκοντα.

Ἡ δὲ κόπρος σὺν ἐλαίῳ χριομένη πρόσωπον στίλβον ποιεῖ· μέλιτι δὲ μιγεῖσα καὶ χριομένη λευκώματα ἀφαιρεῖ.

Τὸ δὲ αἷμα αὐτοῦ καταχριόμενον ἀμβλυωπίαν θεραπεύει καὶ ἐξιᾶται.

ΠΕΡΙ ΛΥΚΟΥ

Λύκος ἐστὶ ζῶον ἄγριον, πονηρόν.

Τὸ οὖν αἵμα αὐτοῦ ὁ πίνων μανήσεται καὶ οὐκέτι σωθήσεται.

Ὁ δὲ ὀφθαλμὸς λάθρα αὐτοῦ ὁ δεξιὸς φορούμενος ἔνδοθεν λάθρα μεγίστας

πράξεις ποιεῖ· [φεύξεται ἀνὰ μέσον ἀντιπάλων, καὶ οὐδεὶς αὐτὸν (f. 80 v.) ὄψεται. Ποιεῖ δὲ ἐπὶ πάσης δίκης νικητικὸν καὶ] φάντασμα παντοῖον φεύξεται τὸν φοροῦντα, 〈καὶ〉 πᾶν τετράποδον ἄγριόν τε καὶ ἥμερον καὶ διελεύσεται ἀνὰ μέσον ἀντιπάλων, καὶ οὐδεὶς αὐτὸν ὄψεται. Ποιεῖ δὲ ἐπὶ πάσης δίκης νικητικὸν [καὶ φάντασμα παντοῖον φεύξεται τὸν φοροῦντα], ἀπελαύνει γὰρ πάντα τύπον ῥιγοπύρετον.

Δέρμα 〈δὲ〉 λύκου πρόβατον οὐχ ὑπερβήσεται.

Τὸ δὲ ἧπαρ αὐτοῦ ἐπιπασθὲν λεῖον, ξηρὸν ἡπατικοὺς ἰᾶται.

Μs. R, f. 262 v.) Ὁ δεξιὸς 〈δὲ〉 ὀφθαλμὸς καὶ ὁ τῆς οὐρᾶς πρῶτος σπόν δυλος ὁμοῦ οἱ δύο φορούμενοι ἐν χρυσῷ πετάλῳ καὶ ἔντιμον καὶ νικητὴν καὶ πρὸς γυναῖκα φιλητὸν καὶ ἐρωτικὸν ποιοῦσι. . . . . . . .

Fel autem ejus calefactum et modicum coagulatum oculos inunctos purgat super omne collyrium. Si autem os de collo lupi ligaveris ad collum ὀπισθοτονικοῦ, i. qui habet posteriorem spasmum, sanabitur.

〈ΠΕΡΙ ΛΑΓΩΟΥ〉

Λαγωός, lepus est animal quadrupes, velox et in fuga vertigines faciens.

Hujus sanguis calidus inunctus podagricos pedes sanat perfecte. Confectus autem in pulle et comestus dysentericos reparat, et corroborat.

Pulmo autem ejus minutatim incisus et palpebris impositus tumores oculorum et chimeda (I. χήμωσιν) sanat. [F. I. chimetla.]

Cor autem ejus in byssino (al. in albissimo) panno involve et ad collum suspende: quartanarios perfecte sanat.