De signis Odysseae

177.

ὡς εἰπὼν ἀνὰ νηὸς ἔβην.

†) ἰδίως εἶπεν ἀντὶ τοῦ ἀνὰ τὴν ναῦν ἔβη H.

Sic in praepositione ἐπὶ ad Ε 249. 700. genetivus pro accusativo Ἀττικῶς notatus est. cf. Eust. 1621, 13.

184.

μῆλ’, ὄιές τε καὶ αἶγες.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] προτάξας τὸ γένος ἐπήνεγκε τὸ εἶδος V. Ad Κ 485 enim adnotavit, ὅτι μῆλα οἱ νεώτεροι πάντα τὰ τετράποδα, Ὅμηρος δὲ αἶγας καὶ οἴας· Et ex nostro loco hanc interpretationem fecit Ar. cf. ad Ζ 43.

198.

(Vinum) ὅν μοι ἔδωκε Μάρων || ἱρεὺς Ἀπόλλωνος.

†) ταῦτα σημειοῦνταί τινες πρὸς τὸ μὴ παραδιδόναι Ὅμηρον Διόνυσον οἴνου εὑρέτην, τὸν δὲ Μάρωνα οὐ Διονύσου, ἀλλ’ Ἀπόλλωνος ἱερέα, δι’ ὅλης τῆς ποιήσεως οἴνου μνημονεύων· ἡ δ’ ἀπότασις πρὸς Ἡσίοδον λέγοντα τὸν Μάρωνα εἶναι Οἰνοπίωνος τοῦ Διονύσου HQ.

cf. L. Ar. 182, ubi monet, scholii testimonium nec integrum fortasse esse et an Aristonici sit non carere dubio. Nitzsch III, 42.

222.

χωρὶς δ’ αὖθ’ ἕρσαι.

Etym. M. 377, 38: ἕρσαι αἱ ἐν ἔαρι γεννηθεῖσαι ἢ αἱ ἁπαλαὶ καὶ τελείως νέαι, μεταφορικῶς ὡς Ἀριστόνικος ἐν σημείοις. Similia habent Q. ad v. 221 et V. Eust. 1625, 30.

225. †) ἐκ τούτων ἡ δικαιοσύνη τῶν Κυκλώπων δήλη, ἐκ τοῦ ἀμελῶς εὑρεθῆναι τὸ σπήλαιον πλῆρες ὄν τυρῶν τε καὶ θρεμμάτων. ᾔδει γὰρ ὁ Κύκλωψ ὅτι οὐδεὶς ὑφαιρήσεται τῶν ἐπιχωρίων T. cf. ad v. 106.

231.

ἔνθα δὲ πῦρ κήαντες ἐθύσαμεν ἠδὲ καὶ αὐτοί τυρῶν αἰνύμενοι φάγομεν.

†) ἐθύσαμεν ἀπὸ τῶν τυρῶν. παλαιὸν γὰρ ἔθος τὸ τῶν ἀπαρχῶν θύειν. ὁ δ’ ἐν πυρὶ βάλλε θυηλάς. H.

Ad Ι 219 Ar. adnotavit, verbum θύειν nusquam apud Homerum dici de immolanda hostia sed de offerendis ἀπαρχαί, et θυηλάς esse ἀπαρχάς cf. L. Ar. 82. Hoc certe ad nostrum etiam versum observatum fuit contra Philoxenum, qui falso accepit τὸ ἔνθα δὲ πῦρ κήαντες ἐθύσαμεν παρὰ τῷ ποιητῇ εἴρησθαι ἐπὶ τῶν ἀρνῶν.

243.

τόσσην ἠλίβατον πέτρην ἐπέθηκε θύρῃσιν.

Ex Eust. 1626, 54: ὅτι τὴν τοῦ σπηλαίου εἴσοδον ἤτοι τὸ περὶ αὐτὴν διάστημα θύραν ὁ ποιητής ἐνταῦθα λέγει, καθά που καὶ ἐν Ἰλιάδι πύλας τὸν τόπον περὶ ὃν αἱ πύλαι, quod L. Ar. 156 Aristarcho attribuit cf. ad ν 370.

250.

πονησάμενος τὰ ἃ ἔργα.

†) πονηθεὶς τὰ αὑτοῦ ἔργα, ὅ ἐστι περιγενόμενος. τοῦτο

252-255.

ὦ ξεῖνοι, τίνες ἐστέ; πόθεν πλεῖθ’ ὑγρὰ κέλευθα; ἦ τι κατὰ πρῆξιν, ἦ μαψιδίως ἀλάλησθε οἷά τε ληιστῆρες ὑπὲρ ἅλα, τοί τ’ ἀλόωνται ψυχὰς παρθέμενοι, κακὸν ἀλλοδαποῖσι φέροντες;

Versibus appicti fuerunt asterisci, cf. ad γ 71. Aristophanes obelos cum asteriscis adposuit. cf. Eust. 1627, 33 qui de asteriscorum significatione et forma hoc loco diserte exponit.

261.

ἄλλην ὁδὸν, ἄλλα κέλευθα || ἤλθομεν.

†) ἐκ παραλλήλου τὸ αὐτὸ· τὰ γὰρ δύο ἕν σημαίνουσιν Q. cf. γ 317.

266.

ἡμεῖς δ’ αὖτε κιχανόμενοι τὰ σὰ γοῦνα ἱκόμεθ’, εἴ . .

†) ἱκέται ἐσμὲν παρὰ τὰ σὰ γούνατα παραγενόμενοι Q. cf. etiam T. γ 92. Χ 123.

275.

οὐ γὰρ Κύκλωπες Διὸς αἰγιόχου ἀλέγουσιν.

†) τὸ ἴδιον ἁμάρτημα ἑαυτοῦ ὁ Πολύφημος κοινὸν ποιεῖται· ὅτι γὰρ οἱ ἄλλοι Κύκλωπες οὐκ ἦσαν ἄθεοι, φησὶ νοῦσον δ’ οὔπως ἐστὶ Διὸς μεγάλου ἀλεύασθαι (411) HQ. Idem in V. cf. ad v. 106.

297.

ἐμπλήσατο νηδύν ἀνδρόμεα κρέ’ ἔδων καὶ ἐπ’ ἄκρητον γάλα πίνων.

†) εἰς ἔμφασιν τοῖς παρατατικοῖς κέχρηται ἀδιαλείπτως ἐσθίοντος καὶ πίνοντος· καὶ τὸ ἀνδρόμεα μείζον τοῦ ἀνθρώ πεια. καὶ τὸ κεῖτο ἐμφαντικῶς. οὐ γὰρ ἄν ἐκ προνοίας ἀνεκλίθη, ἀλλὰ κατηναγκασμένην ἀνατροπὴν σημαίνει τὸ ῥῆμα. Q. De priore scholii parte cf. F. Ar. 4. θ 289.

347.

Κύκλωψ, τῆ, πίε οἶνον.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι τὸ τῆ] ἀντὶ τοῦ λάβε. P. cf. θ 477. Ar. αδ Ξ 219.

374.

ὁ δ’ ἐρεύγετο οἰνοβαρείων.

Fuit diple, quod dixit ὡς περὶ ἑτέρου. cf. Ar. ad Π 106 ubi citatur hic versus in eadem adnotatione.

398. cf. not. 4.

473.

ὅσσον τε γέγωνε βοήσας.

†) ὅσον ἐξακούεται φωνὴ ἀνδρὸς. cf. L. Ar. 100.

483.

τυτθόν, ἐδεύησεν δ’ οἰήιον ἄκρον ἱκέσθαι.

†) οὗτος ὁ στίχος συντάσσεται ἀπὸ τοῦ στίχου τοῦ ἀρχομένου πλημμυρίς (486) M. cf. Eust. 1640, 33: διὸ ἐν μὲν τοῖς πρώτοις στίχοις τὸ τυτθὸν ἐδεύησεν οἰήιον ἄκρον ἱκέσθαι ἀστέρα ἔχει μετὰ ὀβέλου· ὡς ἄριστον μὲν ἔπος ὂν ἐκεῖθεν δὲ ὀβελιζόμενον. ἐν δὲ τοῖς δευτέροις στίχοις ἀστέρα μόνον ἔχει ὡς ἐκεῖ ἄριστα κείμενον.

495.

βαλὼν βέλος

†) βλῆμα· νῦν γὰρ τὸν βληθέντα λίθον λέγει V. cf. Μ 458. L. Ar. 56.

508.

ἔσκε τις ἐνθάδε μάντις.

†) ἐκ τούτου νοητέον ὅτι δεισιδαίμονες οἱ Κύκλωπες, ὅτι ὑπήκουον βουλήμασι θεῶν, καὶ οὐκ ἀπέκτεινον τοὺς προλέγοντας αὐτοῖς τινα παρὰ θεῶν ἐσόμενα Q. L. Ar. 182. cf. v. 106.