De signis Odysseae

661/2.

ἀχνύμενος· μένεος δέ μέγα φρένες ἀμφιμέλαιναι πίμπλαντ’, ὄσσε δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι ἐΐκτην.

†) ἐκ τῆς Ἰλιάδος (Α 103) μετηνέχθησαν οὐ δεόντως οἱ στίχοι HQ.

Fuerunt obeli cum asteriscis cf. ad Α 103.

671.

Σάμοιό τε παιπαλοέσσης.

*) ὅτι τὴν Σάμην Σάμον εἶπεν BET.

cf. L. Ar. 233 cf. α 246 et exempla ibid.

672.

ἐπισμυγερῶς.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] παρέλκει (δὲ) ἡ ἐπί BET. cf. γ 195. 422. δ 386. L. Ar. 109.

678.

αὐλῆς ἐκτὸς ἐών.

†) σημειοῦνταί τινες πρὸς τὸ περὶ τῆς Ὀδυσσέως οἰκήσεως P.

685.

ὕστατα καὶ πύματα νῦν ἐνθάδε δειπνήσειαν.

*) ὅτι τὰ ἰσοδυναμοῦντα παράλληλα τέθεικεν, ὕστατα καὶ πύματα P. cf. γ 317.

692.

ἄλλον κ’ ἐχθαίρῃσι βροτῶν, ἄλλον κε φιλοίη.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] τὸ ἐχθαίρῃσιν ἀντὶ τοῦ ἐχθαίροι ὡς (cod. καὶ) τὸ ἰχθὺς, ὅς κε φάγῃσι (Φ 127) ἀντὶ τοῦ φάγοι. BEPQ.

Restitui, quod P. habet ἐχθαίροι et φάγοι, ut in omnibus codicibus BEPQ. Dindorfius rectum male correxit. Videat F. Ar. p. 9: in nostris scholiis fere ubique coniunctivus pro optativo esse dicitur. Ceterum schol. citatum Φ 127 habet: ἀντὶ τοῦ ὅς φάγοι ἂν, quod inspicere debebat.

702.

ἐς Πύλον ἠγαθέην ἠδ’ ἐς Λακεδαίμονα δῖαν.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] οὐδὲ ἐνταῦθα ἡ Κρήτη οὐδὲ Ἰδομενεὺς ὀνομάζεται HP.

Diple est contra Zenodotum cf. α 93. β 359. γ 313.

709.

πουλὺν ἐφ’ ὑγρήν.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἐν σχήματι εἴρηται, ὡς θέρμος ἀϋτμή P. cf. F. Ar. 31. β 214 et exempla ibid.

714.

ὄφρα πύθηται πατρὸς ἑοῦ.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] λείπει ἡ περὶ. HT. cf. F. Ar. 26.

722.

κλῦτε φίλαι· πέρι γάρ μοι . .

*) ὅτι ἐν ἀρχῇ λόγου ὁ γάρ, ὡς καὶ ἐν Ἰλιάδι (H 328) πολλοὶ γὰρ τεθνᾶσι H. cf. H 328.

726.

ἐσθλὸν, τοῦ κλέος εὐρὺ καθ’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος.

*) περιττὸς ὁ στίχος· καὶ γὰρ προεῖπεν ἢ πρὶν μὲν πόσιν ἐσθλόν (724) καὶ οὐκ οἶδεν ὁ Ὅμηρος τὴν καθ’ ἡμᾶς Ἕλλάδα, ἀλλὰ τὴν Θεσσαλικὴν οὕτω λέγει καὶ Ἕλληνας τοὺς ἐκεῖθεν. HQ. cf. L. Ar. 227. F. Ar. I 395. α 344. δ 816.

771.

ὅ οἱ φόνος υἷι τέτυκται.

*) ὅτι φόνος τῷ υἱῷ αὐτῆς ηὐτρέπισται· ἡ γὰρ οἱ ἀντὶ γενικῆς ἐστι. H. cf. Fr. 22.

783.

πάντα κατὰμοῖραν· ἀνὰ θ’ ἱστία λευκὰ πέτασσαν.

†) περιττὸς δοκεῖ οὗτος ὁ, στίχος M.

Non legit Eust. cf. 1517, 44, omiserunt ADEGHL.

786.

ἕσπερον.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι ἀρσενικῶς] τὴν ἑσπέραν ἕσπερον εἶπεν. HGl. cf. ad α 422 et exempla ibid.

793.

ἐπήλυθε νήδυμος ὕπνος.

Ex schol. in E apparet, fuisse diplam Ar. de vocabulo νήδυμος, pro quo nonnulli ἥδυμος legerunt, litteram ν ut ἐφελκυστικὸν ad ἐπήλυθε trahentes. cf. ad B 2. K 187. Π 54.

794.

λύθεν δέ οἱ ἅψεα πάντα.

*) ὅτι οὕτως λέγει τὰς συναφὰς τῶν μελῶν, οὐ τὰ μέλη. (οὐκ οὖν ἂν εἴποι μηρὸν ἢ χεῖρα ἅψεα.) PQH.

797.

Ἰφθίμῃ κούρῃ.

†) ἀμφιβάλλει Ἀρίσταρχος, πότερον ἐπίθετον τὸ ἰφθίμη, ἢ κύριον. P.

816.

ἐσθλόν, τοῦ κλέος εὐρὺ καθ’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος.

Certe obelo notavit Ar. cf. δ 726. I 395.

836.

οὐ μέντοι κεῖνόν γε δίηνεκέως ἀγορεύσω.

*) [ἡ διπλῆ πρὸς τὸ σχῆμα] ἀντὶ τοῦ τὰ περὶ ἐκείνου BEQPT. cf. F. Ar. 25.

845.

Σάμοιό τ’ παιπαλοέσσης.

*) ὅτι τὴν Σάμην Σάμον λέγει H.

cf. δ 671.