De signis Odysseae

Aristonicus of Alexandria

Aristonicus. Aristonici Περὶ Σημίων Ὀδυσσείας. Carnuth, Otto, editor. Leipzig: Hirzel, 1869.
590.
τρεῖς ἵππους καὶ δίφρον ἐΰξοον.
*) ὅτι οὐκ ἂν, εἰ τέθριππα ᾔδεσαν, τρεῖς ἵππους ἐδίδου τῶ Τηλεμάχῳ. νῦν δὲ ξυνωρίδα δίδωσι καὶ παρήορον, ὡς καὶ ἐν Ἰλιάδι χρώμενοι. BPQT. cf. L. Ar. 195.
602.
ἵππους δ’ εἰς Ἰθάκην οὐκ ἄξομαι, ἀλλὰ σοὶ αὐτῷ ἐνθάδε λείψω ἄγαλμα.
*) ὅτι τοὺς ἵππους ἄγαλμα εἴρηκεν [καὶ] ἐν Ἰλιάδι (δ 144) βασιλῆϊ δὲ κεῖται ἄγαλμα. ὥσπερ δὲ. ὁ Τηλέμαχος ἐνθάδε παραιτεῖται τοὺς ἵππους, οὕτως καὶ Ὀδυσσεὺς τοὺς ἐκ τῆς 
 κατασκοπῆς ἵππους Διομήδει παραχωρεῖ. [ὁ αὐτὸς ἄρα ποιητής.] PQ. Huc referendum est quod legitur in MQ ad γ 274: ἄγαλμα λέγει ὁ ποιητὴς πᾶν ἐφ’ ᾧ τις ἀγάλλεται, καὶ οὐ τὸ ξόανον et ad γ 438 in E: ἡμεῖς μὲν ἄγαλμα τὸ ξόανον, Ὅμηρος δὲ πᾶν δῶρον, ὃ βλέπει τις καὶ χαίρει καὶ ἐφ’ ὧ ἀγάλλεται, ἄγαλμά φησιν.
cf. schol. in D ad Δ 144. Apoll. l. h. 6, 30.
613.
δώρων δ’, ὅσσ’ ἐν ἐμῷ οἴκῳ κειμήλια κεῖται.
†) σημειοῦνται ὡς ἀκατάλληλοι P.
Fortasse notaverat Ar., hoc loco Homerum praeter consuetudinem κεῖται verbi singularem cum plurali neutrius ὅσσα κειμήλια construxisse. cf. Ν 28.
619.
τεῒν δ’ ἐθέλω τόδ’ ὀπάσσαι.
*) [ἡ διπλῆ ὅτι τὸ τεῒν] ἀντὶ τοῦ σοί Δωρικῶς P. cf. Λ 201. Certe adiunxit: καὶὅτι τὸ ἐθέλω ἀεὶ ἀπὸ τοῦ ε̄ ἄρχεται. cf. Η 111.
624.
περὶ δεῖπνον πένοντο.
†) σημειοῦνταί τινες ἀντὶ τοῦ ἐνήργουν HP.
cf. L. Ar. 73. β 334. ι 250.
630.
τοῖς δ’ υἱὸς Φρονίοιο Νοήμων.
*) ὅτι καὶ ἐν Ἰλιάδι ἡ αὐτὴ εὐστοχία τῆς τῶν ὀνομάτων θέσεως. P.
cf.Ε 60.Ι 137.β 386.
634.
ἐμὲ δὲ χρεὼ γίγνεται αὐτῆς.
†) Ἀττικῶς ἀντὶ τοῦ ἐμοί BP.
cf. F. Ar. 1. 23. γ 14.
644 not. 5. 
646.
ἤ σε βίῃ ἀπηΰρα νῆα μέλαιναν.
*) [ἡ διπλῆ ὅτι ἤλλακται πτῶσις σὲ ἀπηύρα νῆα ἀντὶ τοῦ σοῦ] ὁμοίως τῷ ἐπεί μ’ ἀφέλεσθέ γε δόντες (Α 299) P. cf. F. Ar. p. 21.
661/2.
ἀχνύμενος· μένεος δέ μέγα φρένες ἀμφιμέλαιναι πίμπλαντ’, ὄσσε δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι ἐΐκτην.
†) ἐκ τῆς Ἰλιάδος (Α 103) μετηνέχθησαν οὐ δεόντως οἱ στίχοι HQ.
Fuerunt obeli cum asteriscis cf. ad Α 103.
671.
Σάμοιό τε παιπαλοέσσης.
*) ὅτι τὴν Σάμην Σάμον εἶπεν BET.
cf. L. Ar. 233 cf. α 246 et exempla ibid.
672.
ἐπισμυγερῶς.
*) [ἡ διπλῆ ὅτι] παρέλκει (δὲ) ἡ ἐπί BET. cf. γ 195. 422. δ 386. L. Ar. 109.
678.
αὐλῆς ἐκτὸς ἐών.
†) σημειοῦνταί τινες πρὸς τὸ περὶ τῆς Ὀδυσσέως οἰκήσεως P.
685.
ὕστατα καὶ πύματα νῦν ἐνθάδε δειπνήσειαν.
*) ὅτι τὰ ἰσοδυναμοῦντα παράλληλα τέθεικεν, ὕστατα καὶ πύματα P. cf. γ 317.
692.
ἄλλον κ’ ἐχθαίρῃσι βροτῶν, ἄλλον κε φιλοίη.
*) [ἡ διπλῆ ὅτι] τὸ ἐχθαίρῃσιν ἀντὶ τοῦ ἐχθαίροι ὡς (cod. καὶ) τὸ ἰχθὺς, ὅς κε φάγῃσι (Φ 127) ἀντὶ τοῦ φάγοι. BEPQ.
Restitui, quod P. habet ἐχθαίροι et φάγοι, ut in omnibus codicibus BEPQ. Dindorfius rectum male correxit. Videat F. Ar. p. 9: in nostris scholiis fere ubique coniunctivus pro optativo esse dicitur. Ceterum schol. citatum Φ 127 habet: ἀντὶ τοῦ ὅς φάγοι ἂν, quod inspicere debebat.
702.
ἐς Πύλον ἠγαθέην ἠδ’ ἐς Λακεδαίμονα δῖαν.
*) [ἡ διπλῆ ὅτι] οὐδὲ ἐνταῦθα ἡ Κρήτη οὐδὲ Ἰδομενεὺς ὀνομάζεται HP. 
Diple est contra Zenodotum cf. α 93. β 359. γ 313.
709.
πουλὺν ἐφ’ ὑγρήν.
*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἐν σχήματι εἴρηται, ὡς θέρμος ἀϋτμή P. cf. F. Ar. 31. β 214 et exempla ibid.
714.
ὄφρα πύθηται πατρὸς ἑοῦ.
*) [ἡ διπλῆ ὅτι] λείπει ἡ περὶ. HT. cf. F. Ar. 26.
722.
κλῦτε φίλαι· πέρι γάρ μοι . .
*) ὅτι ἐν ἀρχῇ λόγου ὁ γάρ, ὡς καὶ ἐν Ἰλιάδι (H 328) πολλοὶ γὰρ τεθνᾶσι H. cf. H 328.
726.
ἐσθλὸν, τοῦ κλέος εὐρὺ καθ’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος.
*) περιττὸς ὁ στίχος· καὶ γὰρ προεῖπεν ἢ πρὶν μὲν πόσιν ἐσθλόν (724) καὶ οὐκ οἶδεν ὁ Ὅμηρος τὴν καθ’ ἡμᾶς Ἕλλάδα, ἀλλὰ τὴν Θεσσαλικὴν οὕτω λέγει καὶ Ἕλληνας τοὺς ἐκεῖθεν. HQ. cf. L. Ar. 227. F. Ar. I 395. α 344. δ 816.