De signis Odysseae

Aristonicus of Alexandria

Aristonicus. Aristonici Περὶ Σημίων Ὀδυσσείας. Carnuth, Otto, editor. Leipzig: Hirzel, 1869.

458.

δίπτυχα ποιήσαντες, ἐπ’ αὐτῶν δ’ ὠμοθέτησαν.

Quod legitur in E ad v. 470 referendum est ad nostrum locum et fluxit ex Aristonico, cuius insunt verba, quae ex Α 461 hic possui: ἀπὸ τῶν ὠμῶν ἱερείων ἀπαρξάμενοι ἔκοψαν μικρὸν ἀπὸ παντὸς μέλους καὶ ἐπέθηκεν ἐπὶ τὰ μηρία, ὡς δοκεῖν ὅλα τὰ μέλη τοῦ ἱερείου καρποῦσθαι· διὸ ἡ διπλῆ.

464.

τόφρα δὲ Τηλέμαχον λοῦσεν καλὴ Πολυκάστη.

*) ὅτι ὑπὸ παρθένων ἔθος ἦν τοὺς ἥρωας λούεσθαι· πρὸς τὰ περὶ Ἥβης· λούει γὰρ καὶ αὐτὴ τὸν Ἄρεα ὡς παρθένος. πῶς οὖν διὰ τῶν ἀθετουμένων Ἡρακλεῖ συνοικεῖ; HMQ.

cf. adΕ 905.λ 568.601.L. Ar. 185.

467.

ἀμφὶ δέ μιν φᾶρος καλὸν βάλεν ἠδὲ χιτῶνα ἔκ ῥ’ ἀσαμίνθου βῆ δέμας ἀθανάτοισιν ὁμοῖος.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] τὸ δεύτερον πρῶτον εἶπεν, ὡς τὸ οὐδ’ ἀπέλυσε θύγατρα καὶ οὐκ ἀπεδέξατ’ ἄποινα. (Α 95) HM.

475.

παῖδες ἐμοί, ἄγε ... ζεύξαθ’ . .

†) σημείωσαι τὸ ἄγε πληθυντικὸν πρὸς τὸ ζεύξατε E. cf. θ 11.

486.

οἱ δὲ πανημέριοι σεῖον ζυγόν.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἐκ τοῦ παρακολουθοῦντος τὸ προηγούμενον δεδήλωκεν (cod. ἐδήλωσεν) ἀντὶ τοῦ ὥδευον, (addidi ex MV) ὡς ἐπὶ τοῦ ἑζόμενοι λεύκαινον ὕδωρ. (μ 171) MQRT.

cf.F. Ar. Β 417.δ 580.ζ 83.μ 172.ν 78.ο 184.

489.

υἱέος Ὀρσιλόχοιο, τὸν Ἀλφειὸς τέκε παῖδα.

In HMQR notatum est, Zenodotum pro Ὀρσίλοχον hic et Ε 549 Ὀρτίλοχον scripsisse, commotum hoc versu. In Il. scholiis huius lectionis nullum est vestigium, nisi quod LV ad Ε 542 habent: ὁ πρόγονος διὰ τοῦ τ, ὁ παῖς διὰ τοῦ σ καὶ ἐν Ὀδυσσείᾳ οὖν (φ 16). Ὀρτιλόχοιο habent ABDEGH 1. m. LMQS Strabo VIII, p. 367; Tzetzes Alleg. 135: Ὀρσιλόχοιο H. ex em. IN cf. La Roche.