De signis Odysseae

4.

Εὐρυνόμη δ’ ἄρ’ ἐπὶ χλαῖναν βάλε κοιμηθέντι. ἔνθ’ Ὀδυσεὺς . . . κεῖτ’ ἐγρηγορόων.

Nota fuit, Homerum discrimen facere inter verba κοιμηθῆναι et ὑπνῶσαι, cf. ad Η 482, ubi est diple etiam propter hunc locum L. Ar. 114.

63.

αὐτίκα νῦν ἢ ἔπειτα.

Quod legitur in V sic corrigendum esse videtur: τὸ ἔπειτα ἀντὶ τοῦ μετὰ ταῦτα· ἀντιδιέσταλται γοῦν τὸ αὐτίκα. cf. ad Ψ 551. L. Ar. 151.

66.

ὡς δ’ ὅτε Πανδαρέου κούρας ἀνέλοντο θύελλαι.

*) [ἡ διπλῆ ότι] τὸ δὲ περιττόν H. cf. ad β 6.

104. not. 1.

132.

ἐμπλήγδην ἕτερόν γε τίει.

†) ἐν τῷ Υ τῆς Ὀδυσσείας ὑπομνήματι ὁ Ἀρίσταρχος εὐμεταβόλως. Apoll. l. h. 67, 28. L. Ar. 152.

202.

ἐπὴν δὴ γείνεαι αὐτός.

†) γεννήσῃς V. Sic Ar. interpretatum esse hanc formam apparet ex Ar. ad

321.

Ἀγέλαος.

Fuit διπλῆ πρὸς τὴν ὁμωνυμίαν. Agelaum interfecit Hector cf. Λ 302, ubi commemoratur hic Agelaus, unus ex procis.

383.

ἐς Σικελοὺς πέμψωμεν.

†) ἐγινώσκετο ἄρα τὰ κατὰ τοὺς Σικελούς. οὐκ εἰκὸς οὖν ἐκεῖ τὴν πλάνην γεγονέναι V. cf. Eust. 1896, 45. L. Ar. 244.