De signis Odysseae

503-6.

ὣς νῦν ἡβώοιμι βίη τέ μοι ἔμπεδος εἴη. δοίη κέν τις χλαῖναν ἐνὶ σταθμοῖσι συφορβῶν,

ἀμφότερον, φιλότητι καὶ αἰδοῖ φωτὸς ἑῆος. νῦν δέ μ’ ἀτιμάζουσι κακὰ χροὶ εἵματ’ ἔχοντα.

†) καὶ ὁ Ἀθηνοκλῆς προηθέτει. ἀφανίζουσι γὰρ τὸ χωρίον τοῦ αἰνίγματος διαῤῥήδην αἰτοῦντος. ἄλλως τε καὶ ὁ Εὔμαιος ὕστερον λέγει αἶνος μέντοι ἀμύμων ὃν κατέλεξας H.

Versibus 503-506 quatuor obeli appicti sunt in M, in Q tres modo v. 504-506. De Athenocle cf. ad ζ 144.

553.

Βορέω ὑπ’ ἰωγῇ.

†) τῇ σκέπῃ V.

Sic Aristarchum interpretatum esse ὑπὸ σκέπῃ dicit Apoll. l. h. 93, 28.

4.

εὗρε δὲ Τηλέμαχον καὶ Νέστορος ἀγλαὸν υἱὸν

6.

ἤτοι Νεστορίδην μαλακῷ δεδμημένον ὕπνῳ.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] πρὸς τὸ δεύτερον πρῶτον ἀπήντηκεν (cod. ἀπήντησεν) καὶ [κατὰ ἐνναλλαγὴν πτώσεως παρείληπται] (cod. ἀντίπτωσις) ἀντὶ τοῦ ὑπὸ μαλακοῦ ὕπνου δεδμημένον H. cf. L. Ar. 11. F. Ar. 24.

16.

ἤδη γάρ ῥα πατήρ τε κασίγνητοί τε κέλονται Εὐρυμάχῳ γήμασθαι.

*) ὅτι Ἰθακήσιος ὁ Ἰκάριος, οὐ Σπαρτιάτης, ἀδελφὸς Τύνδάρεω H.

cf. schol. in E ad α 285, HMQ ad β 52. HQT ad δ 1.

19.

μή νύ τι σεῦ ἀέκητι δόμων ἐκ κτῆμα φέρηται.

Fuit nota de Aristophanis athetesi cf. in H: ἀθετεῖ Ἀριστοφάνης ἐπὶ σμικρολογίᾳ παντελῶς. Propter eandem caussam ceraunio apposito σ 281 sq. damnavit. cf. ad v. 91.

20.

οἶσθα γὰρ, οἷος θυμός.

Eust. 1773, 27 Zenodotum nostro loco pro οἶσθα scripsisse οἶσθας contendit. cf. α 337. Ar. ad Α 85.

24-26.

ἀλλὰ σύ γ’ ἐλθὼν αὐτὸς ἐπιτρέψειας ἕκαστα δμωάων ἥ τίς τοι ἀρίστη φαίνεται εἶναι, εἰς ὅ κέ τοι φήνωσι θεοὶ κυδρὴν παράκοιτιν. εἰς ὅ κέ τοι φήνωσι θεοὶ κυδρὴν παράκοιτιν.

ἔνιοι τοὺς γ′ νοθεύουσιν, ότι μηδὲν τούτων ἐπανελθὼνποιεῖ H.

Dindorfius lemma 19-21 praefixit, sed scholion ad v. 24 —26 pertinere mihi videtur. Sic etiam La Roche II, p. 46.

29.

ἐν πορθμῷ Ἰθάκης τε Σάμοιό τε.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] τὴν Σάμην εἴρηκεν Σάμον διὰ τὸ μέτρον καὶ τὴν δείλην δείελον (ρ 606) ἐν ἄλλοις V. cf. L. Ar. 233, α 246. Φ 232.

31-32 not. 1.

45.

λὰξ ποδὶ κινήσας, καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν.

†) νοθεύεται ὡς διαπεπλασμένος ἐξ ἡμιστιχίου τῆς Κ′ Ἰλιάδος (158). ἐκεῖ γὰρ προσηκόντως Νέστωρ κοιμώμενον Διομήδην ἀνίστησι κύψαι (corr. Dind. τύψαι) κατοκνήσας διὰ τὸ γῆρας H. Vind. 133. cf. Κ 158, ubi asteriscus.

74.

χρῇ ξεῖνον παρεόντα φιλεῖν, ἐθέλοντα δὲ πέμπειν.

†) ἐν πολλοῖς οὐκ ἐφέρετο. καὶ ἔστιν Ἡσιόδειος τῆς φράσεως ὁ χαρακτήρ HQ. Vind. 133. cf. L. Ar. 343. Σ 39. Ω 614.

78-85.

ἀμφότερον, κῦδός τε καὶ ἀγλαΐη καὶ ὄνειαρ, δειπνήσαντες ἴμεν πολλὴν ἐπ’ ἀπείρονα γαῖαν. εἰ δ’ ἐθέλεις τραφθῆναι ἀν’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος, ὄφρα τοι αὐτὸς ἕπωμαι, ὑποζεύξω δέ τοι ἵππους, ἄστεα δ’ ἀνθρώπων ἡγήσομαι· οὐδέ τις ἡμέας αὔτως ἀππέμψει, δώσει δέ τι ἕν γε φέρεσθαι, ἠέ τινα τριπόδων εὐχάλκων ἠὲ λεβήτων ἠὲ δύ’ ἡμιόνους ἠὲ χρύσειον ἄλεισον.

*) οἱ η′ ἠθετοῦντο· συγκέχυται δὲ τὸ δυικὸν τοῦ ἀμφότερον H.

Obeli adscripti sunt in M cf. ad v. 80 et 85.

80.

εἰ δ’ ἐθέλεις τραφθῆναι ἀν’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος.

†) ἀτόπως καὶ τὸ ἀν’ Ἑλλάδα. μόνην γὰρ τὴν ὑπὸ Ἀχιλλεῖ Ἑλλάδα καλεῖ Ὅμηρος Q. cf. ad δ 726. L. Ar. 228.

81.

ὄφρα τοι αὐτὸς ἕπομαι, ὑποζεύξω δέ τοι ἵππους.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ὁ δὲ πλεονάζει H. cf. F. Ar. 33. β 6.

85. καὶ ταῦτα ἀπρεπῆ διδάσκεσθαι πρὸς Μενελάου τὸν Τηλέμαχον τὸ ἀπαιτεῖν H. cf. ad v. 78.

Versum 91 ἤ τί μοι ἐκ μεγάρων κειμήλιον ἐσθλὸν ὄληται Aristophanes propter eandem caussam ut v. 19 expunxisse videtur, cf. schol. in H. ἔστι σμικρολόγου ὡς Ἀριστοφάνης φησί.

95.

ἀγχίμολον δέ οἱ ἦλθε Βοηθοίδης Ἐτεωνεύς, ἀνστὰς ἐξ εὐνῆς, ἐπεὶ οὐ πολὺ ναῖεν ἀπ’ αὐτοῦ.

†) οὐκ ἀναγκαῖον ἀθετεῖν· οὐ γὰρ δοῦλοι (corr. La Roche pro Dind. δῆλοι) οἱ θεράποντες ὥστε ἐν τῇ αὐτῇ οἰκίᾳ οἰκεῖν. HQ.

135.

χέρνιβα δ’ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε.

†) χερόνιπτρα H. cf. ad Ω 304. α 136.

157.

Ὀδυσῆ’ ἐνὶ οἴκῳ || εἴποιμ’.

†) Ὀδυσῆϊ ἐνί. Ἀττικόν ἐστιν, ὡς ἥρωϊ Λαομέδοντι πολίσσαμεν (Η 453) H. cf. Ar. ad Η 453. ν 35.

161.

ἀργὴν χῆνα.

*) ὅτι καὶ θηλυκὸν λέγεται H. Masculina forma τ 539, 553 legitur.