De materia medica

Dioscurides Pedianus

Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.

112 ἄνθος δὲ ἁλὸς καταρρεῖ μὲν τῷ Νείλῳ ποταμῷ. ἐφίσταται δὲ λίμναις τισί. παραλημπτέον δὲ τὸ κροκίζον τῇ χρόᾳ, ὑποδυσῶδες ὥσπερ γάρος, ἐνίοτε δὲ καὶ δυσωδέστερον μᾶλλον, καὶ τῇ γεύσει δηκτικώτατον καὶ ὑπολίπαρον· τὸ δὲ ἔμμιλτον ἢ θρόμβους ἔχον φαῦλον ἡγητέον· ἔτι τὸ ἀκέραιον ἐλαίῳ συνανίεται μόνῳ, τὸ δὲ δεδολωμένον ἐκ μέρους καὶ ὕδατι.

2 ποιεῖ δὲ πρὸς τὰ κακοήθη καὶ φαγεδαινικὰ ἕλκη καὶ νομὰς [*](4 SIM. Pl. XXXI 74. 105 (e S. N.).) [*](4 EXC. Orib. XIII s. v. (ἁλος — ἁλσίν), cf. Gal. XII 374 (unde Aet. II 46) Paul. Aeg. VII 3 s. v.) [*](6 SIM. Pl. XXXI 97 (e S. N.). D. eup. II 52 (265), cf. Gal. XII 877: (unde Aet. II 151).) [*](10 SIM. Pl. XXXI 90sq. (e S. N.).) [*](10 EXC. Orib. XIII s. v. (ἄνθος — φαῦλον), cf. Gal. XII 374 (unde Aet. II 45, Paul. Aeg. VII 3 s. v.).) [*](1 ἀποκαύσας E: ἀποκλείσας F ὕδατι ἅπαξ ἢ δὶς E 2 ἔμβαλλε E: ἔμβαλε (ut videtur) reliqui) [*](4 num. cap. ψοδ΄ Q: ψπ Di: ριη E tit. περὶ ἄχνης ἁλός QDi ἐπίψημα LQDi: ἐφίζημα E: ἀφίζημα Orib.: ἐπίψηγμα Spr. ἀφρώδους DiH2A 5 πετρωδῶν LQ: πετρῶν E δύναμιν ἔχον Orib.L: δ. δὲ ἔχει EQDi post ἁλσὶν add. virtutes medicas muriae (καὶ ἐνέργειαν στ. cf. v. 6) A, mg. add. (cum σ) H2) [*](6 num. cap. ψοε΄ Q: ψπα Di: om. E tit. περὶ ἅλμης Q: om. Di (spat. rel.) καὶ ἡ ἅλμη δὲ E τοῖς ἁλσὶν ἔχει Di: ἐνέργειαν ἔχει Q τοῖς ἁλσὶ post ἐνέργειαν coll. A στυπτικήν et λεπτυντικήν om. QDi, at cf. Dl stiptica, smictica et leptintica est, cf. D. V 109. Pl. 97 muria . . . spissat, mordet, extenuat, siccat 7 καὶ νομὴν] κατὰ νομὴν (om. ἔχ.) EDi, dissentit D. eup. l. s. 8 ἐσχιακῶν LH: ἰσχιαδικῶν EFA: ἰσχιαδικοῖς χρονίοις Di: corr. τὰς om. Di 9 χρήσιμος Q) [*](10 num. cap. φο𝔮΄ Q: ψπα Di: ριθ E tit. περὶ ἄνθους ἁλός QDi ἁλὸς δὲ (om. Orib.) ἄνθος DiOrib. ἐν addidi 11 ἐν λίμναις Orib. 12 ὑποδυσωδέστερον EHADiOrib. (verbis perturbatis) ἔνιοι (τε add. E2) εὐωδέστερον μᾶλλον /// (4 litt. del. E2) τῆ γεύση E 13 δηκτίκώτατον Orib.L: δηκτικώτερον reliqui 14 ἔμμιλτρον Orib.H: μίλτρον A (ἔμμιλτον superscr. A2) ἔτε] ἔστν τε (τε om. F) Q 15 συνίεται A. μόνον EDi, de re cf. Pl, l. s. τὸ δεδολωμένον δὲ Di ὕδατος QDi 16 πρὸς δὲ τὰ κ. κ. φ. ἕλκη ποιεῖ A τὰ φαγεδαινικὰ E πρὸς νομὰς Q)

83
τὰς ἐν αἰδοίοις, ὦτά τε πυορροοῦντα καὶ ἀμβλυωπίας, οὐλάς τε καὶ λευκώματα· μείγνυται καὶ ἐμπλάστροις καὶ μύροις εἰς χρῶσιν, ὡς καὶ τῷ ῥοδίνῳ. ἔστι δὲ καὶ ἱδρώτων κινητικὸν καὶ κοιλίας ταρακτικὸν σὺν οἴνῳ καὶ ὕδατι λημφθέν, κακοστόμαχον δέ· μείγνυται καὶ ἀκόποις καὶ σμήγμασι πρὸς τριχῶν λεπτυσμόν, καὶ καθόλου ἐστὶ δριμύ, πυρωτικὸν ὥσπερ οἱ ἅλες.

113 νίτρον δὲ προκριτέον τὸ κοῦφον καὶ ῥοδωπὸν ἢ λευκὸν τὴν χρόαν, κατατετρημένον, οἱονεὶ σπογγῶδες· τοιοῦτον δέ ἐστι τὸ ἐκ τῶν Βρυγῶν.

ἀφρὸς δὲ νίτρου ἄριστος μὲν εἶναι δοκεῖ ὁ κουφότατος καὶ πλακώδης, εὔθρυπτός τε καὶ ἐμπόρφυρος καὶ ἀφρώδης, ἔτι δὲ δηκτικός, οἷός ἐστιν ὁ ἐκ Φιλαδελφίας κομιζόμενος τῆς ἐν Λυδίᾳ· δευτερεύει δὲ ὁ Αἰγύπτιος, γεννᾶται δὲ καὶ ἐν Μαγνησίᾳ τῆς Καρίας.

δύναμιν δὲ ἔχει καὶ καῦσιν οὗτός τε καὶ τὸ νίτρον ἁλσὶν ἐμφερῆ· 2 ἐκ περισσοῦ δὲ τὸ νίτρον καὶ στρόφους παύει λεανθὲν μετὰ κυμίνου καὶ ποθὲν μετὰ ὑδρομέλιτος ἢ μετὰ ἑψήματος ἤ τινος τῶν διαφορεῖν δυναμένων πνεύματα, οἷον πηγάνου ἢ ἀνήθου. [*](1 SIM. Pl. l. s. 92. D. eup. II 24 (236).) [*](8 SIM. Pl. XXXI 114. 109 sq. unde [sid. XVI 2, v.8). D. eup. II 40 (255).) [*](8 EXC. Pap. Lugd. II 247 (νίτρον — κατατετρημένον); Orib. XIII s. v. (νίτρον — ἐμφερῆ, ἔνιοι — ἐκπυρωθῇ); cf. Orib. V 81 (D.), Gal. XII 225. 212 (unde Aet. II 50. Paul. Aeg. VII 3 s. v); Ps. Gal. simpl. s aphronitrum.) [*](1 καὶ ὦτα (om. τε) Di πρὸς ἀμβλυωπίας E καὶ τὰς ρὐλὰς Di 2 τε addidi ex E post οὐλὰς add. αἰρει DiA, superscr. H2 καὶ ῥεὑματα καὶ λευκώμτα E 3 χρῆσιν E (χρῶσιν superscr. E2) καὶ (pr.) om. E 4 καὶ (pr.) om. Di 5 δέ om. Di καὶ (alt.) om. E 6 λευκασμόν Di, capillos tenuat Dl) [*](8 num. cap. φοζ΄ Q: ψπβ Di: E tit περὶ νίτρον QDi δὲ om. Di 9 τῇ χρώᾳ pap. καὶ κατατετρημένον E post κατατ. transit L (lacuna signata) ad cap. 115 σπογγῶδές τι Di τοιοῦτο Orib. 10 Βρυγῶν scripsi: βουνῶν AH2Di: βιήτων (ut videtur) H: βίκων FE: νήσων Orib.: ex beυio Dl: optimum compisumque in Clitis (sic) Macedoniae Pl. l. s. 107 post βουνῶν add. δύναμιν δὲ ἔχει μετασυγκριτικήν ADi 11 nov. cap. (ψπγ Di: ρκα E) cum titulo περὶ ἀφροῦ νίτρου inc. EDi ἀφρὸς νίτρου ἢ ἀφρόνιτρον E μὲν addidi e Di 12 καὶ (teri.)] ἢ DiAH2: om. Orib., at cf. Orib. V 81 13 ἔτι τε E οἶος om. HA 14 ὁ δὲ αίγύπτιος ἐν δευτέρᾳ τάσσεται χώρᾳ Orib. καὶ om. Q κατὰ μαγνησίαν Orib. 16 καὶ (alt.) om. Di τοῖς ἁλσὶν E 18 ἐψήματος libri, fort. ἀφεψήματός τινος coll. D. eup. II 40 (255) νίτρον ἢ ἀφρόνιτρον μετὰ πηγάνου ἢ κυμίνου ἢ ἀφινθίου ἀποζέματος 19 οἶον] ὡς Di ἢ om. HA)

84
ἔστι δὲ καὶ περιοδικῶν σύγχρισμα πρὸ τῆς ὑπόπτου προσβολῆς· μείγνυται καὶ διαφορητικαῖς καὶ ἐπισπαστικαῖς καὶ λεπρικαῖς ἐμπλάστροις.

3 σὺν ὕδατι δὲ ἢ οἴνῳ ἐγχεόμενον ἐμπνευματώσεις τε καὶ ἢχους ὤτων ἰᾶται καὶ πυορροίας· καθαίρει δὲ καὶ ῥύπον σὺν ὄξει ἐγχεόμενον, κυνοδήκτους τε ἰᾶται σὺν στέατι ὀνείῳ ἢ ὑείῳ· ἀναστομοῖ δὲ καὶ δοθιῆνας ἀναλημφθὲν τερμινθίνῃ ῥητίνῃ. μετὰ σύκων δὲ ὑδρωπικῶν ἐστι κατάπλασμα, σὺν μέλιτι δὲ ἐγχριόμενον ὀξυδερκές, καὶ πρὸς μύκητας σὺν ὀξυκράτῳ ποθὲν ἁρμόζει, πρὸς δὲ βουπρήστεις σὺν ὕδατι, πρὸς

4 ταύρειον δὲ αἷμα σὺν σιλφίῳ· ἀτροφοῦσί τε χρήσιμον κατάπλασμα, παρακμάζουσί τε ὀπισθοτονικοῖς πάθεσι σὺν κηρωτῇ καὶ στρέμμασι· μείγνυται καὶ ἄρτῳ ὠφελίμως ἐπὶ τῶν τὴν γλῶτταν παραλελυμένων.

ἔν ιοι δὲ καίουσι τά προειρημένα ἐπ ἄνθρακας πεπυρωμένους ἀπερεισόμενοι, προυποκειμένου καινοῦ ὀστράκου, ἕως ἂν ἐκπυρωθῇ.

114 τρύγα δὲ παραλημπτέον μάλιστα μὲν τὴν ἀπὸ οἴνου παλαιοῦ Ἰταλικοῦ, εἰ δὲ μή γε, καὶ ἀπὸ ἄλλου ὁμοίου· ἡ δὲ ἀπὸ ὄξους ἐπιτέταται τῇ δυνάμει.

καυσιέον δὲ ὡς ἀλκυόνιον προεξηραμμένην ἐπιμελῶς. [*](1 Pl. XXXI 122. D. eup II 24 (236) — Zop. (Orib. II 588) Cels. V 12 Pl. 115 sq. — Pl. 122 eup. I 131 (160) — Pl. 117 eup. I 63 (125) — Pl. 118 eup. II 65 (280) — Pl. 117 eup. I 41 (112) — Nic. Al. 532: Pl. 119 — Nic. Al. 327 Pl. 120 D. eup. II 154 (335) — Pl. 122 eup. I 226 (211) — Pl. 120.) [*](17 SIM. Pl. XXIII 64 (e S. N.).) [*](17 EXC. Orib. XIII s. v. (τρύγα — πομφόλυξ); cf. Orib. V 83 (D.) cf. Gal. II 137.) [*](2 καὶ ἐπισπαστικαῖς post ἐμπλάστροις transpos. E 3 post ἐμπλάστροις add. καὶ λεπτυντικαῖς Di, mg. A2 post δὲ add. θερμῷ Di, post οἴνῳ AH2 (mg.) πνευματώσεις QE 4 τε om, Di 5 κυνόδηκτά τε E 6 ὀνείῳ] αἰγείῳ cod Matt.: ὑείῳ στέατι ἢ ταυρείῳ E, fort. ὀνείῳ ἢ delendum coll. Dl absungiae porcinae mixta στομοῖ EDi καὶ om. Q 8 σὺν ὀξυκράτῳ post ἁρμόζει coll. A 9 δὲ om. E βουπρίστην E: βουπρῆστας Di πρὸς δὲ ταύρειον E 10 ἀτροχοῦσι] τρέμουσίν τε ἢ καὶ στροφουμένοις E, at cf. Pl, 122 solia nitri prosunt atrophis ἔνπλασμά τε E 12 καὶ ἄρτῳ om. E τὴν om. EQ, ad rem cf. Pl. 1. s 120 15 ὀστράκου καινοῦ E 16 πυρωθῇ Orib.) [*](17 num. cap. ψοη΄ Q: ψπδ Di: ρκβ E tit. περὶ τρυγός QDi δὲ om. Orib. μὲν om. Orib.DiE (add. E2) οἴνου οὔσαν ἰταλικοῦ καὶ παλαιοῦ Orib. 18 ἰταλικοῦ παλαιοῦ E γε om. Di καὶ] κἂν Orib.EDi ἀπὸ om. Q post ἄλλου add. οἴνου Di δὲ (alt.)] γὰρ Orib.EDi 20 προεξηραμένην libri, correxi)

85
τίνὲς δὲ ἐπ᾿ ὄστρακον καινὸν θέντες καίουσι πυρὶ δαψιλεῖ, ἕως ἂν ἐκπυρωθῇ κατὰ βάθος. ἄλλοι δὲ εἰς ἄνθρακας πεπυρωμένους ἐγκρύψαντες βῶλον ὁμοίως ποιοῦσι.