De materia medica

Dioscurides Pedianus

Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.

ἡ προβάτων δὲ ἀχοδος σῦν ὄξει καταπλασθεῖσα ἐπινυκτίδας, ἥλους, θύμους, ἀκροχορδόνας ἰᾶται, πυρίκαυτα δὲ κηρωτῇ ῥοδίνῃ ἀναλημφ θεῖσα. ὑὸς δὲ ἀγρίου ξηρὰ μεθʼ ὕδατος ἢ οἴνου ποθεῖσα αἵματος ἀναγωγὴν ἴσχει καὶ χρόνιον ἄλγημα πλευράς πραύνει, ῥήγματα δὲ καὶ σπάσματα μετʼ ὄξους στρέμματα δὲ θεραπεύει ἀναλημρ θεῖσα κηρωτῇ [*](4 SIM. Pl.. xxvIII2 255 D.e eup. l 83 294)— Pl. XXVIII 239 — Pl. xxvIII 166 eup. I 95 (140)— Pl. XXVIII 220 eup. I 235 (215)— Pl. XXVIII 153 eup. II 117 (317: — Pl. XXVIII 241 eup. I 170 182)— Pl. XXVIII 77 — Pl. XXVIII 220 eup. I 242 (222) — Pl. XXX 114 eup. I 171 (183) — Pl. XX 80 — Pl. XXX 81 eup. I 177 186)— Pl. XXX 109 eup. I 178 (188) — Pl. XXVIII 264 — D. eup. II 85 (247) — eup. II 34 246) — Pl. XXVIII 234 eup. I 226 (210) — Pl. XXVIII 239 eup. I 208 (202).) [*](10 EXC. Aet. XII 3.) [*](1 ὑποθυμιώμενον προπεπτωκυῖαν E θυμιαθέν] ὐποθυμιαθὲν Ε 2 μάλιστα σὺν ὀρειγάνφ πινόμεναι καὶ οἴνῳ E, at cf. D. eup. II 56 (267) σπύραθοι αἰγῶν καὶ μάλιστα ἀγρίων μετʼ οἴνου καθ᾿  ἑαυτὰς καὶ σὺν ἀρώματι 4 κτέννουσιν ἐμβρυα E 5 ἐν ὀθονίφ E, at cf. D. eup. II 83 (294) ἀπάπατος αἰγὸς σὺν λιβανωτῷ (sc. ῥοῦν ἵστησι)· δεῖ δὲ ἐνειλεῖν ἐρίῳ καὶ προστιθέναι 6 δὲ addidi ex E δὲ (alt.)] τε E 7 καὶ μὲλιτος E ἀξουγγίω E 8 ποδαγρικῶν εἰσιν κατάπλασμα E 9 ἐπιτεθέντα 10 καὶ ἐρυσιπέλατα om. E ἰσχιάδων Ε 11 ὠφέλιμος· παραλαμβάνεται δὲ Ε τὸν τρόπον τοῦτον E 12 μεταξὺ τῶν μερῶν (ut videtur) E: corr. E2, cf. D. eup. I 242 (222) λιχανοῦ καὶ τοῦ addidi coll. Aet. XII 3 (17 K.) 13 συνεγγίζων F προυποτεθεὶς E 14 πυριῶν libri: correxi ἄχρι ἂν οὔ E: ἄχρι οὔ ἄν F : ἄχρις ἂν HDi 16 ἡ delevi: om. E 17 καταχρεισθεῖσα E 18 δὲ (pr.)] τε H ῥοδίνῃ κηρωτῇ E 20 πραύνει] κατίσχει E (corr. E2) σπάσματ δὲ καὶ δήγματα E 21 post ὄξους add. πινομένη HDi θεραπεύει post ὁοδίνῃ colloc. E)

163
ῥοδίνῃ. ὀνὶς δὲ καὶ ἡ τῶν ἵππων ἄφοδος αἱμορραγίας ἱστησιν ὠμή τε καὶ κεκαυμένη ὄξει μιγεῖσα. ἡ δὲ τοῦ ἐξ ἀγέλης ὄνου ποηφάγου ἄφοδος ξηρά χυλισθεῖσα ἐν οἴνῳ καὶ ποθεῖσα σκορπιοπλήκτοις σφόδρα βοηθεῖ.

περιστερᾶς δὲ θερμαντικωτέρα 4 καὶ καυστικωτέρα χρησίμως ὠμῇ λύσει μειγνυμένη, σύν ὄξει δὲ χοιράδας διαφορεῖ, ἄνθρακάς τε περιρρήττει σύν μέλιτι καὶ λινοσπέρμῳ, καὶ σὺν ἐλαίῳ λεανθεῖσα πυρίκαυτα θεραπεύει. καὶ ἡ τῶν ἀλεκτορίδων δὲ ταὐτὰ ποιεῖ, ἐνδεέστερον μέντοι, πλὴν ἰδίως πρὸς μύκητας θανασίμους καὶ κόλου ἀλγήματα ἁρμόζει μετʼ ὄξους ἢ οἴνου πινομένη. πελαργοῦ δὲ σῦν ὕδατι ποθεῖσα ἐπιλημπτικοῖς ἁρμόζειν πεπίστευται, γυπὸς δὲ ὑποθυμιαθεῖσα ἔμβρυα ἐκτινάσσειν παραδέδοται.

μυῶν δὲ λεία 5 σὺν ὄξει ἀλωπεκίας καταχριομένη θεραπεύει, σὺν λιβανωτῷ δὲ καὶ οἰνομέλιτι πινομένη λίθους ἐκκρίνει. προστιθέμενα δὲ παιδίοις τὰ μυόχοδᾶ κοιλίαν πρὸς ἔκκρισιν ἐρεθίζει. κυνὸς δὲ ἡ ἐν τοῖς ὑπὸ κύνα καύμασι λημφθεῖσα, ξηρὰ πινομένη μεθʼ ὕδατος ἢ οἴνου, κοιλίαν ἐφίστησιν. ἡ δὲ τῶν ἀνθρώπων πρόσφατος μὲν καταπλασθεῖσα ἀφλέγμαντα μετὰ τοῦ παρακολλᾶν φυλάττει τὰ τραύματα, ξηρὰ δὲ μετὰ μέλιτος διαχριομένη ἐπὶ συναγχικῶν βοηθεῖν παραδέδοται.

ἡ δὲ τοῦ χερσαίου κροκοδείλου 6 ἁρμόζει ἐπὶ τῶν γυναικῶν πρὸς εὔχροιαν καὶ στίλβωσιν τοῦ προσώπου. καλλίστη δέ ἐστιν ἡ λευκοτάτη καὶ εὐθρυβής, κούφη τε ὥσπερ ἄμυλον ταχέως τε χυλουμένη ὑπὸ ὑγροῦ, διατριβεῖσά [*](5 SIM. Pl. XXX 38 — D. eup. I 198 (196) — Pl. XXX 109 eup. I 175 (188) — Pl. XXIX 103 eup. II 160 (336) — eup. I 44 (257) — eup. I 18 (102) — Pl. XXIX 106. 110 eup. I 95 (140) — Pl. XXX 35 — eup. II 46. 47 (258)— Pl. XXVIII 14 — eup. I 109 (148).) [*](1 ῥοδίνῃ κηρωτῇ E ὄνὶο F: ὄνιος corr. E2 (de E non constat): ὄνων reliqui ἄφοδος addidi αἱμορραγίαν E 2 ὄνου] ὄντος HDi: ὄντος οὐ F (varia lectio, in arch. ὄντος superscr. ου) 3 σὺν οἴνῳ E 4 ἡ θερμαν- τικωτάτη E 5 καὶ om, F: καὶ καυστικ. om. H καυστικωτάτη E χρήσι- μος ὠμαῖς λύσεσιν μιγνυμένη E 6 τε] δὲ Ε περιχρισθεῖσα περιρρήττει E verba σῦν μέλιτι καὶ λινοσπέρμῳ ad insequentia trahit Dl, at cf. D, eup. I 198 (196) περιστερᾶς ἄφοδος μετὰ λινοσπέρμου καὶ μέλιτος (sc. ἄνθρακας περιρρήττει) 7 σὺν add. ex E coll. D. eup. I 178 (188) περιστερᾶς κόπρος καεῖσα ἐν ὁθονίῳ καὶ σὺν ἐλαίῳ λεανθεἵσα (sc. πυρίκαυτα ὠφελεῖ) τυρίκαυτά τε HDi 9 ἄλγημα E 10 ἡ τοῦ πελαργοῦ δὲ E 11 ἡ τοῦ γυπὸς E δὲ addidi ex E ἐπι θυμιαθεἴσα H 12 ἡ τῶν μυῶν E δὲ addidi ex E σὺν ὄξει λεία κατα- χρισθεῖσα E 15 ἡ om. E 16 μετὰ οἴνου ἢ ὅδατος E 17 ἵοτησιν E 20 κροκοδίλλου ἂφοδος καλουμένη δὲ κροκοδιλαία E 21 τῶν om. H 22 λεπτο- τάτη HDi εὔθρυπτος E 23 τε (pr)] δὲ E ἄμυλος E τε (alt)] δὲ E)

164
τε ὕποξυς καὶ ζυμίζουσα τὴν ὀσμήν. δολίζουσι δὲ αὐτὴν ψᾶρας ὀρύζῃ τρέφοντες καὶ τὴν ἄφοδον ὁμοίαν οὖσαν πωλοῦντες· οἱ δὲ ἄμυλον γῇ κιμωλίᾳ φυρῶντες καὶ χροίζοντες ἐπʼ ὀλίγον ἀγχούσῃ διʼ ἀραιοῦ κοσκίνου εἰς σανίδας ἀπηθοῦσι, καὶ ξηράναντες τὰ σκωλήκια πωλοῦσιν ἀντὶ ταύτης.