Iatrica

Anonymus Londinensis

Anonymi Londinensis ex Aristotelis Iatricis Menoniis et aliis medicis eclogae (Supplementum Aristotelicum, Volume 3). Diels, Hermann, editor. Berlin: Reimer, 1893.

  1. καὶ ἀφαιρέσεως γενομένης τὸ ὑποκείμεν(ον)
  2. γί(νεται) βαρύτερον ὠς ἐπὶ τῶν ἀσκῶν καὶ ἐπὶ τ(ῶν)
  3. τετελευτηκότ(ων) ζώιων καὶ ἀνθέων.᾿ * * καὶ αݲ
  4. μ(ὲν) τ]οῦ ἀσκοῦ ὑπομιμνήσκουσιν· ῾ὁ ἀσκὸς
  5. γενόμ(εν)ος χωρὶς πνεύματος βαβύτερός ἐστιν), πληρω(θεὶς0
  6. [δὲ πνε]ύματος κουφότερος γί(νεται). καὶ τὰ
  7. [ἐκ β τ]ούτ(ων) συνέστηκεν, ψυχῆς τε καὶ
  8. καὶ ὅτε] μ(ὲν) ἀμφότερα ταῦτα πάρ(εστιν),κουφότ<ερό>ν (ἐστιν)
  9. [τὸ ζῶ]ιον, ὅτε δὲ ἀφανίζεται ἀπὸ τοῦ
  10. ἡ ψυχή,] βαρύτρον γί(νεται) τὸ σῶμα.᾿ * ῾καὶ μήν, φ(ασίν),
  11. [ὅτι] (ἔστιν) σῶμα ἡ ψυχή, οἱ πλείους
  12. [λέγ]ουσι. καὶ ἀσώματον δὲ αὐτὴν
    13. [*](XXXI 33] Simplicius ad Ar. de caclo p. 313b44 K.: τὸ δὲ τὸν ἀέρα ἐν τῇ ὁλότητι τῇ ἑαυτοῦ μὴ ἔχειν βάρος καὶ ὁ Πτολεμαῖος (in libro περὶ ῥοπῶν quem citat antea Simpl.) ἐκ τοῦ αὐτοῦ τεκμηρίου τοῦ κατὰ τὸν ἀσκὸν δείκνυσιν οὐ μόνον πρὸς τὸ βαρύτερον εἶναι τὸν πεφυσημένον ἀσκὸν τοῦ ἀφυσήτου, ὅπερ ἐδόκει Ἀριστοτέλει, ἀντιλέγων, ἀλλὰ καὶ κουφότερον αὐτὸν γενέσθαι φυσηθέντα βουλόμενος. ἐγὼ δὲ πειραθεὶς μετὰ τῆς δυνατῆς ἀκριβείας τὸν αὐτὸν εὖρον σταθμὸν ἀφυσήτου τε ὄντος καὶ φυσηθέντος τοῦ ἀσκοῦ.)[*](XXXI 18 πολυτροφότεροι P 25 ante spatium vacuum crasso puncto distinxlt P 29 fortasse γενομένης ut v. 31 33 ανθεων prave exaravit P, sed dubio vacat conl. XXXII 45 sqq. 35 vix praestat [γ(ὰρ) μόν]ος 36 K 38 ὅτε 39. 40 K 42 [λεγ]ουσι primae litterae speciem exhibet)
    59
    [*](XXXI)
  13. [πον]τες οὐσίαν ἤ τινα αὐτὴν ἔχειν ἔφ(ασαν), [ὡς ἡ
  14. 43b ρέσει μ<ε>ίς(ων) γί(νεται), προσθέσει δὲ
  15. φα]νερὸν οὖν τοιγ(άρ)τοι ἐκ τ[ού]τ(ων), ὡς κ(ατὰ) Ε;
  16. γί(γεται)] βαρύτης καὶ κ(ατὰ) π(ρόσ)θεσιν κουφότης, ὡς ὑπε-
  17. [δε]ίξαμ(εν). * * λείαν δ᾿ (ἐστὶν) οὗτος ὁ λό(γος)
  18. [καὶ ἀπατ]ητικός, ὡς ἀποδείξομεν. [αݲ]
  19. δείξομ(εν) οὕτ]ως· τινὸς γ(ὰρ) ἀφαιρέσ[ει] λέγομ(έν) τινι