Iatrica

Anonymus Londinensis

Anonymi Londinensis ex Aristotelis Iatricis Menoniis et aliis medicis eclogae (Supplementum Aristotelicum, Volume 3). Diels, Hermann, editor. Berlin: Reimer, 1893.

  1. [δὲ] τὸ ἦπαρ τῆι ἐπιθυμίαι κάτοχον,
[*](XVI 36] Plato Tim. p. 45AB: διὸ πρῶτον μὲν περὶ τὸ τῆς κεραλῆς κύτος, ὑποθέντες αὐτόσε τὸ πρόσωπον, ὅργανα ἐνέδησαν τούτῳ πάσῃ τῇ τῆς ψυχῆς προνοίᾳ, καὶ διέταξαν τὸ μετέχον ἡγεμονίας τοῦτ' εἶναι, τὸ κατὰ φύσιν πρόσθεν.)[*](XVI 39] Plato Tim. p. 69 DE. 70 Α : καὶ διὰ ταῦτα δὴ σεβόμενοι μιαίνειν τὸ θεῖον, ὅ τι μὴ πᾶσα ἦν ἀνάγκη, χωρὶς ἐκείνου κατοικίζουσιν εἰς ἄλλην τοῦ σώματος οἴκησιν τὸ θνητόν, ἰσθμὸν καὶ ὅρον διοικοδομήσαντες τῆς τε χεφαλῆς καὶ τοῦ στήθους, αὐχένα μεταξὺ τιθέντες, ἵνα εἴη χωρίς. ἐν δὴ τοῖς στήθεσι καὶ τῷ καλουμένῳ θώρακι τὸ τῆς ψυχῆς θνητόν γένος ἐνέδουν, καὶ ἐπειδὴ τὸ μὲν ἄμεινον αὐτῆς, τὸ δὲ χεῖρον ἐπεφύκει, διοικοθομοῦσι τὸ τοῦ θώρακος αὖ κύτος, διορίζοντες οἶον γυναικῶν, τὴν δὲ ἀνδρῶν χωρὶς οἴκησιν, τὰς φρένας διάφραγμα εἰς τὸ μέσον αὐτῶν τιθέντες. τὸ μετέχον οὖν τῆς ψυχῆς ἀνδρείας καὶ θυμοῦ, φιλόνεικον ὅν, κατᾠκισαν ἐγγυτέρω τῆς κεφαλῆς μεταξὺ τῶν φρενῶν τε καὶ αὐχένος, ἵνα τοῦ λόγου κατήκοον ὅν κοινῇ μετ' ἐκείνου βίᾳ τὸ τῶν ἐπιθυμιῶν κατέχοι γένος, ὁπότ' ἐκ τῆς ἀκροπόλεως τῷ ἐπιτάγματι καὶ λόγῳ μηδαμῇ πείθεσθαι ἑκὸν ἐθέλοι.)[*](XVI 42] Plato Tim. p. 70 DE. 71 AB: τὸ δὲ δὴ σίτων τε καὶ ποτῶν ἐπιθυμητικὸν τῆς ψυχῆς καὶ ὅσων ἔνδειαν διὰ τὴν τοῦ σώματος ἴσχει φύσιν, τοῦτο εἰς τὰ μεταξὺ τῶν τε φρενῶν καὶ τοῦ πρὸς ὁμφαλὸν ὅρου κατᾠκισαν, οἶον φάτνην ἐν ἅπαντι τούτῳ τῷ τόπῳ τῇ τοῦ σώματος τροφῇ τεκτηνάμενοι. καὶ κατέδησαν δὴ τὸ τοιοῦτον ἐνταῦθα ὠς θρέμμα ἄγριον, τρέφειν δὲ ξυνημμένον ἀναγκαῖον, εἴπερ τι μέλλοι τὸ θνητὀν ἔσεσθαι γένος. ἵν' οὖν ἀεὶ νεμόμενον πρὸς φάτνῃ καὶ ὅ τι πορρωτάτω τοῦ βουλευομένου κατοικοῦν, θόρυβον καὶ βοὴν ὡς ἐλαχίστην παρέχον, τὸ κράτιστον καθ' ἡσυχίαν περὶ τοῦ πᾶσι κοινῇ ξυμφέροντος ἐῷ βουλεύεσθαι, διὰ ταῦτα ἐνταῦθ' ἔδοσαν αὐτῷ τὴν τάξιν. εἰδότες δὲ αὐτό, ὡς λόγου μὲν οὔτε ξυνήσειν ἔμελλεν, εἴ τέ πῃ καὶ μεταλαμβάνοι τινὸς αὐτῶν αἰσθήσεως, οὑκ ἔμφυτον αὐτῷ τὸ μέλειν τινῶν ἔσοιτο λόγων, ὑπὸ δὲ εἰδώλων καὶ φαντασμάτων νυκτός τε καὶ μεθ’ ἡμέραν μάλιστα ψυχαγωγήσοιτο, τοῦτῳ δὴ θεὸς ἐπιβουλεύσας αὐτῷ τὴν ἥπατος ἰδέαν ξυνέστησε καὶ ἔθηκεν εἰς τὴν ἐκείνου κατοίκησιν, πυκνὸν καὶ λεῖον καὶ λαμπρὸν καὶ γλυκὺ καὶ πικρότητα ἔχον μηχανησάμενος, ἵνα ἐν αὐτῷ διανοημάτων ἡ ἐκ τοῦ νοῦ φερομένη δύναμις, οἶον ἐν κατόπτρῳ δεχομμένῳ τύπους καὶ κατιδεῖν εἴδωλα παρέχοντι, φοβοῖ μὲν αὐτό, ὁπότε μέρει τῆς πιρότητος χρωμένη ξυγγενεῖ, χαλεπὴ προσενεχθεῖα, ἀπειλῇ κατὰ πᾶν ὑπομιγνῦσα ὁξέως τὸ ἦπαρ, χολώδη χρώματα ἐμφαίνοι ξυνάγουσά τε πᾶν ῥυσὸν καὶ τραχὺ ποιοῖ.)[*](36 K 37 εὐφυὺς] η male pinxit, ut facilius σι vel ἑ iegas, V 39 K 40 πωρρω P 41 K 43. 44 K 45 xaTcpv vel κατοχου P. librarius haud dubie intellegebat τῇ ἐπιθυμίᾳ κατειλμμένον, quod coulrarium sententiae. κάτοπτρον Platonicum restituendum)
29
    [*](XVII)
  1. τὰς ἐπιθυμίας τα[πεινοῖ τοῖς εἰδώλοις,]
  2. τόν τε πνεύμονα π(ρὸς) τῆι κ[αρδίαι, ἦς ὀξεῖα]
  3. ἡ φύσις, μαλακὸν τὰ[σσει σπόγγον, ἵνα]
  4. ἡ καρδία, φ(ησίν), κυκινοκ[εἰνητος οὖσα ἀλ-]
  5. λομέην μὴ [ῥηγνύηται. * τὸν δὲ σπλῆνα]
  6. λέγει ἐγμαγ[εῖ]ο[ (εἶναι) ἕτοιμον ἀεὶ π(αρα)κείμ(εν)ον,]
  7. ἐπειδήπερ νοσο[ῦντι μὲν τῶι ἥπατι καὶ]
  8. αὐτὸς συννο[σεῖ] καὶ [συναύξεται, τῶι δὲ]
  9. ὑγιαίνοντι συνογιαίνει, [ἁεὶ ἄγων αὐτὸ]
  10. εἰς τὸ κατὰ φύσιν. καὶ περὶ τῆ[ς ψυχῆς]
  11. δὲ ταῦτα. * λέγει δὲ γί(νεσθαι) τὰς νό[σους]
  12. τριχῶς, ἣ παρὰ τὰ στοιχεῖα [ἣ παρὶ τὴν]
    13. [*](XVII 2] Plato Tim. p. 70 CD: τῇ δὲ δὴ πηδήσει τῆς καρδιας ἐν τῇ τῶν δεινῶν προσδοκίᾳ καὶ τῇ τοῦ θυμοῦ ἐγέρσει, προγιγνώσκοντες ὅτι διὰ πυρὸς ἡ τοιαύτη πᾶσα ἔμελλεν οἴδησις γίγνεσθαι τῶν θυμουμένων, ἐπικουρίαν αὐτῇ ημχανώμενοι τὴν τοῦ πλεύμονος ἱδέαν ἐνεφύτευσαν, πρῶτον μὲν μαλακὴν καὶ ἄναιμον, εἶτα σήραγγας ἐντὸς ἔχουσαν οἶον σπόγγου κατατετρημένας, ἵνα τό τε πνεῦμα καὶ τὸ πόμα δεχομένη, ψύχουσα, ἀναπνοὴν καὶ ῥᾳστώνην ἐν τῷ καύματι παρέχοι. διὸ δὴ τῆς ἀρτηρίας οχετοὺς ἐπὶ τὸν πλεύμονα ἔτεμον, καὶ περὶ τὴν καρδίαν αὐτὸν περιέστησαν οἶον μάλαγμα)[*](XVII 4] HippocRATES de articulis [IV124, 15L.] ἡνάγκασται γὰρ (ὴ κληίς) πυκινοκίνητος εἶναι [cf. Galen. ad 1. c. XVIIIA 415 K.])[*](XVII 5] Plato Tiin. Ρ. 72 CD: ἡ δ' αὖ τοῦ γείτονος αὐτῷ ξύστασις καὶ ἕδρα σπλάγχνου γέγονεν ἐξ ἀριστερᾶς χάριν ἐκείνου, τοῦ παρέχειν αὐτὸ λαμπρὸν ἀεὶ καὶ καθαρόν, οἶον κατόπτρῳ παρεσκευασμένον καὶ ἕτομον ἀεὶ παρακείμενον ἐκμαγεῖον. διὸ δὴ καὶ ὅταν τινές ἀκαθαρσίαι γίγνωνται διὰ νόσους σώματος περὶ τὸ ἦπαρ, πάντα ὴ σπληνός καθαίρουσα αὐτὰ δέχεται μανότης, ἅτε κοίλου καὶ ὑμανθέντος. ἀναίμου ὑφανθέντος. ὅθεν πληρούμενος τῶν ἀποκαθαιρομένων μέγας καὶ αὐξάνεται, καὶ πάλιν, ὅταν καθαρθῇ τὸ σῶμα, ταεινούμενος)[*](XVII 11] Plato Tim. p. 81 E. 82 A– E: τὸ δὲ τῶν νόσων ὅθεν ξυνίσταται, δῆλόν που καὶ παντί. τεττάρων γὰρ ὅντων γενῶν, ἐξ ὦν συμπέπηγε τὸ σῶμα, γῆς πυρὸς ὕδατός τε καὶ ἀέρος, τούτων ἡ παρὰ φύσιν πλεονεξία καὶ ἔνδεια καὶ τῆς χώρας μετάστασις ἐξ οἰκείας ἐπ' ἀλλοτρίαν γιγνομέη, πυρός τε αὖ καὶ τῶν ἑτέρων, ἐπειδὴ γένη πλείονα ἐνὸς ὅντα τυγχάνει, τὸ μὴ προςῆκον ἔκαστον ἑκαστον ἑαυτῷ προσλαμβάνειν καὶ πάνθ' ὅσα τοιαῦτα στάσεις καὶ νόσους παρέχει. παρὰ φύσιν γὰρ ἑκάστου γιγνομένου καὶ μευισταμένου θερμαίνεται μὲν ὅσα ἄν ξηρὰ δὲ ὄντα εἰς ὅστερον γίγνεται καὶ κοῦφα δὴ καὶ βαρέα, καὶ πάσας πάντη μεταβολὰς δέχεται. μόνως γὰρ δή, φαμέν, ταὑτὸν ταὐτῷ κατὰ ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως καὶ ἀνὰ λόγον προσγιγνόμενον καὶ ἀπογιγνόμενον ἐάσει ταύτὸν ὂν αὑτῷ σῶν καὶ ὑγιές μένειν. ὅ δ' ἂν πλημμελήσῃ μελήσῃ τι τούτων ἐκτὸς ἀπιὸν ἢ προσιόν, ἀλλοιότητας παμποικίλας καὶ νόσους φθοράς τε ἀπελορους παρέξεται. δευτέρων δὴ ξυστάσεων αὖ κατὰ φύσιν ξυνεστηκυιῶν δευτέρα κατανόησις νοσημάτων τῷ βουλομένῳ γίγνεται ξυννοῆσαι. μυελοῦ γὰρ ἐξ ἐκείνων ὁστοῦ τε καὶ σαρκός)[*](XVII 4 πυκινοκείνητος umbras Htterarum secutus K; cf. test. 5 ῥηγνύηται] prima littera Ρ vel γ, ι, φ, ψ 6 εγμαγηο Ρ; ultima ante iac. littera ο, certe non V 7 K 8 συννοσεῖ K 10–12 K 11 δὲ] cf. 44)
    30
    [*](XVII)
  13. γένεσιν τῶν σωμάτων ἢ παρὰ τ[ὰ τούτ(ων)]
  14. περισσώματα. καὶ παρὰ μὲν τὰ στ[οιχεῖα]
  15. YivovTai [νόσοι], ὅταν ἢ πλείονα γἐνη
  16. εἶδος μεταβάλῃ ἢ ἐν ἀνοικείωι καθί-]
  17. σῃ. καὶ γ(ὰρ) πλείονα γενόμενα τα[ῦτα]
  18. τὰ στοιχεῖα νόσους κ(ατα)σκευάζ[ει διὰ]
  19. τὸ πλῆθος. * καὶ μὴ[ν] καὶ ἐγβάν[τα τοῦ]