Babrius. Babrii Fabulae Aesopeae. Crusius, Otto, editor. Leipzig: Teubner, 1897.
(66)
τοὔνεκα τὴν ἰδίην οὔτις ὄπωπε δύην
(67)
--- μετὰ δὲ σφίσι πιστώσαντο
συνθεσίην ---
[*](46 Choerob. in Theod. 115, Ps. -Herod. II 642. 663 L. (Callim. fr. anon. 287 p. 760): fr. nimis incertum || 47 Suid. s. κοκκύαι· αἱ πρόγονοι. αφ᾿ ὑμέων κτλ. correxit coniunxit ad mythica rettulit Bgk, Hermae vol. XVIII 712 (cf. Anthol p. XXII): „Poterat scriptor μυθικῶν in prooemio dicere se fabulas vetustas enarraturum esse quas quondam anus posteris tradiderit residens sub quercu vel pinu Theo prog. 3“ Idem quae de Ζona Sardiano (Anth. Pal. IX 312) his mythicis utente coniecit omni fide sunt destituta. Cf. Callim. fr. anon. 37 p. 712 Meineke, anal. Alex. p. 167 || 48 sq. (Eb 3 Bgk 24) Suid. s. αἰπεινή· ὑψηλή. αἰπεινὴν — φάσθαι (fr. 4) καὶ αἰπειναῖς· ὑψηλαῖς . . ἐν μύθοις. αἰπειναῖς — τελέειν; confudit Zonaras p. 81. — Cf. Babr. 64. 1. 5 | αἰπεινῇ ἐλατῇ Lm, num fuit (cf. prol.) αἳ — ἔειπον — τεμνόμεναι? — Elegiographus eum imitatur qui v. 5 scripsit || 50 (Eb 5, Bgk 26) Suid. s. δύη· ἡ κακοπάθεια Καλλίμαχος fr. 302 ἐν μύθοις· τοὔνεκα κτλ. — Cf. Babr. 66 8 || 52 (El 8, Bgk 19) Suid. s. συνθεσία· συνθήκη, ἀσφάλεια. ἐν μυθικοῖς· μετὰ δέ κτλ. Ad fab. 93, 2 dubitanter rettulit Eb, ad ‘fabulam de leonis foedere cum asino’ (67, 1) probabilius Bernhardy et Knochius: quod si verum est, elegiorum poetae, qui breves vocales saepius admisisse videtur in versuum fine, hoc fragmentum tribuerimu, nam v. 6 hexametricis fabulis solent ascribere Similis illa fabula inc. 222 vix in censum vocanda.)