Ὄρνις ποτʼ ἠσθένησε. τῇ δὲ προσκύψαςαἴλουρος εἶπε „πῶς ἔχεις; τίνων χρῄζεις;ἐγὼ παρέξω πάντα σοι· μόνον σῴζου.“ἡ δʼ ὄρνις εἶπεν μῦθον ἄξιον γνώμης·[*](3b)ἣ δʼ „ἢν ἀπέλθῃς“, εἶπεν „οὐκ ἀποθνήσκω.“[*](f. 42b)Πρὸς τοὺς πονηρᾷ διαθέσει χρηστότητα ἐπιδεικνυμενους ὁ λόγος εὔκαιρος.
[*](121, 1 e = 130, 7, cf. 96, 1 | 2 m = 103, 12 | 4 e = 114, 7 | 4 i = 84, 6 | 11 e cf. 57, 2)[*](120, 5 sq. cf. Avian. l. s., Luc. tragodop. 143 || 8 ὃσ A, σ ex ν m. pr. || 8 χλωρὸν ipse A teste Eb, item B (ὃς ἑαυτὸν χλ. ὄντα οὐκ ἰατρεύεις), Avian. 6, 12 (caeruleus cui notat ore color), Aphthon., Themist. l. s. s. p. 458, ubi vide Buecheleri adnotationem; χωλὸν V F A || Epim. ἐπαγγελλομένου A m. pr, corr. m. rec. | Aliud epim. in BP1: ὅτι τινὲς διπλοῖς κινδύνοις περιπεσόντες καὶ τοῖς ἐχθροῖς ὠφελεῖν πειρωμένοις ἀνταμοιβὴν κακὴν παρέσχον.)[*](121 Tab. cer. VII 14 (Phil. LllI p. 238), B 111 P 67, F 157; tetr. lI 24 (longius recedit l 16; cf. fab. 249 sq.) || ορνιξ T | πότʼ A | προκύψας B, προσκύψας A (teste Eb) T || v. 2 τιθελεισ ητινοσχρ. || 3 σοι πάντα A, corr. Db || 3 om. ABF, accessit in tab. aperta interpolatione | ὄρνιξ Tab. || 4 ἡ δʼ ἂν A m. pr., ἣ δʼ ἐὰν m. r., συδαν T | ἀποθνήισκω A || Te. trasticho abusus post 4 versum addit Lm χρονιώτερον γὰρ δορκάδος βίον ζήσω | nullum cur ‘fabulam in brevius contractam esse’ (Eb Rth) putemus indicium Aliud epim. in BP1 ὅτι ὑποκριτὰς ὁ μῦθος (λόγος) ἐλέγχει)110
Ὄνος πατήσας σκόλοπα χωλὸς εἱστήκει·λύκον δʼ ἰδὼν παρόντα καὶ σαφῆ δείσαςὄλεθρον οὕτως εἶπεν· „ὦ λύκε, θνῄσκωμέλλω τʼ ἀποπνεῖν. σοὶ δὲ συμβαλὼν χαίρω·σὺ μᾶλλον ἢ γὺψ ἢ κόραξ με δειπνήσεις. χάριν δέ μοι δὸς ἀβλαβῆ τε καὶ κούφηνἐκ τοῦ ποδός μου τὴν ἄκανθαν εἰρύσσας,ὥς μου κατέλθῃ πνεῦμʼ ἀναλγὲς εἰς Ἅιδου.“κἀκεῖνος εἰπών „χάριτος οὐ φθονῶ ταύτης“ὀδοῦσιν ἄκροις σκόλοπα θερμὸν ἐξῄρει. ὃ δʼ ἐκλυθεὶς πόνων τε κἀνίης πάσηςτὸν κνηκίην χάσκοντα λακτίσας φεύγει,ῥῖνας μέτωπα γομφίους τʼ ἀλοιήσας.„οἴμοι“, λύκος „τάδʼ“ εἶπε „σὺν δίκῃ πάσχω·τί γὰρ ἄρτι χωλοὺς ἠρξάμην ἰατρεύειν, μαθὼν ἀπʼ ἀρχῆς οὐδὲν ἢ μαγειρεύειν;“Ὅτι οἱ τοῖς μηδὲν προσήκουσιν ἐπιτηδεύμασι ἐπιχειροῦντες, εἰκότως δυστυχοῦντες βλάβην ἑαυτοῖς ἐπιφέρουσι.
[*](122, 9 cf. 75, 13 | 14 me = 115, 11 | 15 i = 115, 12; cf. 129, 23 sq.)[*](122 B 106 P1 64, F 134 (A 227); myth p. 218, tetr. I 21; 11. 12 Suid., epim. Georg. || 1 σκόλωπα A m. pr., corr. m. r. 4 τʼ Bk. δʼ A || 5 δειπνήσει A., em. Bss; σοῦ δεῖπνον γενέσθαι BF || 7 ἄκανθαν ipse A | εἰρύσας A, corr. Fx Lm, —σσαις Bgk || 8 ἄναλγες A. | σκόλοπα, λο ex λω m. pr. 10 ἐξήρει A || 11. 12 Suid. s. κνηκίας· ὁ λύκος· Β. ἐν τοῖς μυθικοῖς | κἀνίης S, καὶ ἀναιδείης A | κνακίαν A, κνη- S, cf. 113, 2 | λακτήσας A, -ίσας BFS || 13 τʼ del. Bgk Schnw | ῥῖνα καὶ μέτωπον καὶ ὀδόντας συγκλάσας BP1, sim. (θλάσας) F 15 ἄρτι, ρ ex ν m. pr. A | ἠνξάμην A || Epim. Georg. l p. 67 Bss | ἐπιτηδεύειν A Georg., em. Eb Bgk)111
Ὄρνιθος ἀγαθῆς ᾠὰ χρυσὰ τικτούσηςὁ δεσπότης ἐνόμισεν ἐντὸς εὑρήσεινχρυσοῦ μέγιστον ὄγκον, ὅνπερ ὠδίνειν·θύσας δὲ ταύτην εὗρε τὴν φύσιν πάσαιςτὰ πάνθʼ ὁμοίην οὖσαν. ἀθρόως δʼ ἕξειν μέγιστον ὄλβον ἐλπίσας τε καὶ σπεύσαςἀπεστερήθη τοῦ τὰ μικρὰ κερδαίνειν.Ὅτι τοῖς παροῦσιν ἀρκείσθω τις καὶ τὴν ἀπληστίαν φευγέτω.
[*](123 Tab. cer. 13 VIIro, B 112 P 68; Ac Cor. 136, F 153 tetr. l 37 Avian. 33 cf. Phil. LIlI p. 245 || ὠιὰ χρυσᾶ A, ωαχρυσα Τ, χρυσὰ ut BP1 Roeper Philol. 501; χρ. ὠ. B unde χρυσέʼ ᾠὰ Lm | in hoc versu desinit A fol. 42b, in mg. inf. ἵλεως κύριε γενοῦ τοῦ δούλου σου νίλου m. 3; cetera accesserunt ex Τ || 3 ωδεινειν Tab. || 5 ομοιαν Tab. | suppl. Cr ex 93, 5, an λοιπαῖς εὗρεν οὖσαν ὁμοίαν τῶν λοιπῶν ὀρνίθων B, sim. F; de exitu cf. 111, 18. 74, 13 || 6 μέγιστον ὄγκον Tab. Hesseling; ἀθρόον πλοῦτον BAc, em. Cr || Epim. servavit B, om. P1, qui fabulae 113 B = 120 A epim. subecit. Versus quos mala fraude in A ascripsit Minas non magis repeto quam Gitlbaueri tentamina, quibus nullum poetae verbum restitutum est)112
Ὀρνιθοθήρῃ φίλος ἐπῆλθεν ἐξαίφνης,μέλλοντι θύμβρα καὶ σέλινα δειπνήσειν.ὁ δὲ κλωβὸς εἶχεν οὐδέν· οὐ γὰρ ἠγρεύκει.ὥρμησε δὴ πέρδικα ποικίλον θύσων,ὃν ἡμερώσας εἶχεν εἰς τὸ θηρεύειν. ὃ δʼ αὐτὸν οὕτως ἱκέτευε μὴ κτεῖναι·„τὸ λοιπόν, ὦ τᾶν, δικτύῳ τί ποιήσεις,ὅταν κυνηγῇς; τίς δέ σοι συναθροίσειεὐωπὸν ἀγέλην ὀρνέων φιλαλλήλων;τίνος μελῳδοῦ πρὸς τὸν ἦχον ὑπνώσεις;“ ἀφῆκε τὸν πέρδικα, καὶ γενειήτηνἀλεκτορίσκον συλλαβεῖν ἐβουλήθη.ὃ δʼ ἐκ πεταύρου κλαγγὸν εἶπε φωνήσας·„πόθεν μαθήσῃ πόσσον εἰς ἕω λείπει,[*](124, 1 e = 116, 8 111, 5 | 2 e cf. 107, 1 | 6 m e = 179, 4; cf. 6, 5. 107. 3 | 7 i = 75, 7 | 12 i = 97, 9 | 13 e = 37, 9. 17, 4)[*](124 —135 sequuntur fabulae Vaticano traditae. cf. prol p. VII; add. 150a)[*](124 V 155 (Knöll p. 685, Fur 369); 13 sqq. Suid, cf. Pr 193 p. 373 St.; epim. Georg || 1 ὀρνιθοθήρᾳ V | αἴφνης V, corr. Schnr || 4 δὲ V | θύσον V || 5 ἡμερώσαν et θηρέβειν V 6 δὲ et ἱκέτεβε V κτείνειν Rth | „τὸ λοιπὸν“ ⟨εἶπε⟩ Schnr, sed cf. locos s. s.; suppl. Cr. coll. 63, 8; ,, ⟨φείδου·⟩ τὸ λ. St, ⟨ψιλῷ⟩ τὸ λ. Piccolos || 9 εὐωπῶν V. corr. Schnr, cf. Arist. h. a. IX 9 || 10 τὸν add. Corais || 11 γενειἥτην V 12 ἐβουλήθει V || 13 sqq. Suid. s. v. πέταυρα· τίγνα | δὲ VS ἐκ τοῦ τέγους V | κλαγγὸν S, -ὴν V, cf. 135, 5; κλαγκτὸν Jacobs βοήσας S, cf. 17, 4, poterat εἶπεν ἐκβώσας || 14 μαθήσει πόσον V, verum servavit S)113
τὸν ὡρόμαντιν ἀπολέσας με; πῶς γνώσῃ πότʼ ἐννυχεύει χρυσότοξος Ὠρίων;ἔργων δὲ τίς σε πρωινῶν ἀναμνήσει,ὅτε δροσώδης ταρσός ἐστιν ὀρνίθων;“κἀκεῖνος εἶπεν „οἶσθα χρησίμους ὥρας·ὅμως δὲ δεῖ σχεῖν τὸν φίλον τί δειπνήσει· Ὅτι τῷ ἀνδρὶ δουλεύειν ἐπιθυμίαις εἰθισμένῳ οὐδεὶς λόγος ἰσχυρὸς πρὸς τὸ μὴ πράττειν ἀεὶ τὰ καθʼ ἡδονήν.
Ὄνος τις ἀναβὰς εἰς τὸ δῶμα καὶ παίζωντὸν κέραμον ἔθλα, καί τις αὐτὸν ἀνθρώπωνἐπιδραμὼν κατῆγε τῷ ξύλῳ παίων.ὁ δʼ ὄνος πρὸς αὐτόν, ὡς τὸ νῶτον ἠλγήκει,„καὶ μὴν πίθηκος ἐχθές“ εἶπε καὶ πρώην ἔτερπεν ὑμᾶς αὐτὸ τοῦτο ποιήσας.“Ὁ μῦθος πρὸς ἄνδρας τοὺς ἐναντίως ἔχοντας τὰς δόξας καὶ κινδύνους ἑαυτοῖς ἐπιφέροντας.
Ὁδοιπορῶν ἄνθρωπος εἰς ἐρημαίηνἑστῶσαν εὗρε τὴν Ἀληθίην μούνην,[*](125, 1 i = 141, 2 2 e = 2, 16. 102, 3 | 3 m e = 139, 7, cf. 78, 15. 117, 9 | 126, 1 e = 91, 2)[*](124, 15 ὡρομάτην V, corr. l G.Schnr, ὡρονόμον S | ἀπολέσας (om. με) | θύσας με S || 16 ἐννυχέβει V || 17 προινῶν V 19 ὅτε δὴ cf. p. LVI | οἶδα V, corr. Scbnr, οἶδα χρήσιμόν σʼ ὥραις Rth (El), num „οἴδας“ εἶπε,,? || 20 suppl. Schnr | τι δειπνῆσαι Lm || epim. Georg. p. 31)[*](125 V 141 (Kn p. 684, Fur. 368 || 1 ἐπὶ Bgk cf. 5, 5 | κἀμπαίζων ci. Cr p. 218, 1 || 2 cf. Herond. lII 40 44 (Cr ‘Unters.’ 65) ὡς τὸν V || 5 ὁ πίθηκος χθὲσ V, corr. Buttmann | ἡμᾶς)[*](126 V 133 (Κn p. 683, Fur. 364), brevius B 98; Eb 128 p. 79 cf. O. Hense Lect. Stob. act. soc. phil. Lips. lI p. 37 adn. 1 ἐρημίαν V | exciderit παρῆλθεν ὕλην (12, 2) κἀμπλανώμενος ταύτῃ | cf. Arat. 118 || 2 ἀλήθειαν μόνην V, correcturas editorum recepi interim, sed totus locus contractus videtur, cf. B εὗρε γυναῖκα μόνην κατηφῆ ἑστῶσαν, unde Eb: μόνην κατηφῆ γραῦν τινʼ εὗρεν ἑστῶσαν)114
καί φησιν αὐτῇ „διὰ τίνʼ αἰτίην, γραίη,τὴν πόλιν ἀφεῖσα τὴν ἐρημίην ναίεις;“ἣ δʼ εὐθὺ πρὸς τάδʼ εἶπεν ἡ βαθυγνώμων· „ὅτι πρὸ τοῦ μὲν παῤ ὀλίγοισιν ἦν ψεῦδος,νῦν δʼ εἰς ἅπαντας ἐξελήλυθʼ ἀνθρώπους.“εἰ δʼ ἔστιν εἰπεῖν καὶ βεβούλησαι κλύεινὁ νῦν βίος πονηρός ἐστιν ἀνθρώπων.Ὁ λόγος οὗτος ἀνθρώπους κωμῳδεῖ, ὧν ἡ ἀλήθεια μακρὰν πέφευγε διὰ τὸ τῷ ψεύδει τούτους φιλεῖν καὶ μᾶλλον συνοικεῖν.
Ὁ Ζεὺς τὸν Ἑρμῆν ὀστράκοισιν ἐγγράψαιἁμαρτίας τε κἀδικήματʼ ἀνθρώπωνἐκέλευσε κἀς κιβωτὸν αὐτὰ σωρεύεινσταθεῖσαν αὐτοῦ πλησίην, ἐρευνήσαςὅπως ἑκάστου τὰς δίκας ἀναπράσσῃ.τῶν ὀστράκων δὲ κεχυμένων ἐπʼ ἀλλήλοις[*](127, 3 cf. 201, 5)[*](126, 3 δίʼ ἣν αἰτίαν, γύναι V, corr. Lm, sed hic quoque locus mutilus, B: „τίς εἶ·‘; ἣ δὲ ἔφη· Ἀλήθεια“ καὶ διὰ ποίαν αἰτίαν τὴν πόλιν κτλ.; coll. 135, 6 possis: καί φησιν αὐτῇ· „τίς ⟨μὲν⟩ εἶ; ⟨τί δὲ κλῄζῃ⟩; „Ἀληθίη“. „καὶ διὰ τίνʼ αἰτίην, γραίη, 6 ὅτι ποτὲ παῤ κτλ. V, ὅτι πρὸ τοῦ μὲν παῤ Lm | ψεύδη 7. 8 transp. Hense || 8 ἐάν τι ἀκούειν καὶ λέγειν θέλῃς (ad v. 7) B δέ V | καὶ κλύειν ἐμοῦ βούλῃ Schnw || 7 νῦν εἰς πάντας βροτοὺς ἐλήλυθε ψεῦδος V, νῦν δὲ εἰς π. ἀνθρώπους ἐστὶν B, corr. Eb 9 πον. βίος V, transp. l G. Schnr | [9] Hense Eb; cf. prom. B: ὅτι κάκιστος βίος καὶ πονηρὸς τοῖς ἀνθρώποις, ὅτε τὸ ψεῦδος προκρίνεται τῆς ἀληθείας; unde novum versum edotavit Gb a. Babrio certe alienum)[*](127 (Eb 130 Knoche p. 84) V 134 (Kn p. 683, Fur. 365), B 105; myth. 45 p. 219 | E proverbiis orta, cf. Cr p. 219, ubi adde Eurip. fr. 506 N. Stob. l 49 p. 395 W. || 1—3 ὀστράκῳ γράφοντι (sic) τὸν Ἑρμῆν ἁμαρτίας | ἐκέλευσεν ὁ Ζεὺς εἰς κ. ταύτας σ. V, ὁ Ζεὺς τὰς τῶν ἀνθρώπων ἁμ. ἐν ὀστράκοις τὸν Ε. ὥρισε γράφειν καὶ εἰς κιβώτιον ἀποτιθέναι πλησίον αὐτοῦ B, rest. Cr (prol.): cf. 66, 4 sq. || 4. 5 ἵνʼ ἐρευνίσας ἑ. κτλ. V, ὅπως ἑ. κτλ. (om. ἐρ.) B; 4 suppl. Gb || 5 ἀναπράσσῃ B, ἀναπράσσει V ἀναπράξει Rth || 6 servavit V, nisi quod ἐπʼ accessit ex B)115
τὸ μὲν βράδιον τὸ δὲ τάχιον ἐμπίπτειεἰς τοῦ Διὸς τὰς χεῖρας, εἴ ποτʼ εὐθύνοι.τῶν οὖν πονηρῶν οὐ προσῆκε θαυμάζεινἢν θᾶσσον ἀδικῶν ὀψέ τις κακῶς πράσσῃ. Ὄϊς τις εἶπε πρὸς νομῆα τοιαῦτα·„κείρεις μὲν ἡμᾶς, καὶ πόκους ἔχεις κέρσας,τὸ γάλα δʼ ἀμέλγων ἔστι σοι φίλον πῆξαι,ἡμῶν δὲ τέκνα μῆλά σοι περισσεύει.πλέον οὐδὲν ἡμῖν· ἀλλὰ χἠ τροφὴ γαίης ἅπασ᾿ — ἐν ὄρεσι δʼ εὐθαλὲς τί γεννήσει; —,βοτάνη τʼ ἀραιὴ καὶ δρόσου γεμισθεῖσα·τὴν κύνα δὲ φέρβεις ἧμιν ἐν μέσοις ταύτηντρέφων ὁποῖα σαυτὸν εὐθαλεῖ σίτῳ.“ταῦθʼ ὡς ἤκουσεν ἡ κύων ἔφη τοῖα· [*](128, 4 e = 108, 10)[*](127, 7 serv. VB || 8 V. in fine εἴ ποτε καλῶς κρίνοιτο B || 9. 10 = prom. B. || 10 ἂν VB | ὀψέ τις ipse)[*](128 (Eb 131) V 136 (Kn p. 683, Fur. 366): cf. Knoche p. 104. Poeta expressit Xen. Mem. lI 7, 13 || 1 νομέα, corr. Butt mann | i fine τοιάδε V, τοιαῦτα volg.; num admisit τοιούτως locum contractum esse Xenophontis exemplari collato negabis 3 γάλα δ᾿ ἀμέλγων ἐστι κτλ. V, ἀμέλγοντʼ Cor., sed cf. Scbmid Attic. IV 114 coll. Theocr. Xl 35 possis ἀμέλγειν ἔ. κεἰ φίλον, π. φλέον πῆξαι Lm || 4 περισσεύσει V || 5 sq. οὐδὲν δίδως, ὅτι ἂν μὴ ἐκ τῆς γῆς λάβωμεν Xenoph. || 5 πλέον δʼ V; πλέον miris artificiis coniecturisque vexatum, cf. Aelian. VIII 24. XIV 25. Anth. Pal. VII 175. V 25 | χἡ Lm, καὶ V | γαίας Scbndr, γῆς V || 6 πᾶσα V, πᾶσʼ ⟨ἢν〉 Gb Rth ὄρεσι δʼ Lm, ὄρεσιν V | τι V, τί Lm | γεννήσει V, γεννᾶται Coraïs, γεννήσῃ Gb Rth 7 ὡραῖα βοτάνη V, βοτάνη γʼ ὀρείη Lm, β. γʼ ἀραιὴ Hpt; an -ν -ν vel -αι -αὶ | γεμισθεῖσα V, an -ν vel -αι? 7 Rth 8 φέρβοις δʼ ἂν ἡ. ἐν μέσοις κύνα ταύτην V, corr. Cr, cf. prol. Post 9 versus exciderit, quo expressum erat Xenophontis ὃς οὐδὲ τοιοῦτόν σοι παρέχει || 10 ταῦτʼ οὖν ἀκούσασ᾿ (cf. 88, 9 Xenoph. τὸν κύνα οὖν ἀκούσαντα) vel τ. ὡς ἐπήϊʼ (ἐπῇεν) — τοίως vix fuit; ἤκουσε τούτων ἡ κ. ἔφη θʼ οὕτως Eb)116
„εἰ μὴ παρήμην κἀν μέσοισι πωλεύμην,οὐκ ἄν ποθʼ ὑμεῖς ἔσχετʼ ἄφθονον ποίην·ἐγὼ δὲ περιτρέχουσα πάντα κωλύωδρηστῆρα λῃστὴν καὶ λύκον διωκτῆρα.“Ὁ μῦθος πρὸς τοὺς τῇ τῶν πλησίον διαφθονουμένους εὐημερίᾳ, ἔσθ᾿ ὅτε καὶ ὑπʼ αὐτῶν ἐκείνων τὰ μέγιστα ὠφελουμένους.
Ὄνον τις ἔτρεφε καὶ κυνίδιον ὡραῖον.τὸ κυνίδιον δʼ ἔχαιρε παῖζον εὐρύθμως,τὸν δεσπότην τε ποικίλως περισκαῖρον·κἀκεῖνος αὖ κατεῖχεν αὐτὸ τοῖς κόλποις.ὁ δʼ ὄνος γʼ ἔκαμνεν ἑσπέρης ἀλετρεύων πυρὸν φίλης Δήμητρος, ἡμέρης δʼ ὕληνκατῆγʼ ἀφʼ ὕψους, ἐξ ἀγροῦ θʼ ὅσων χρείη·καὶ μὴν ἐν αὐλῇ παρὰ φάτναισι δεσμώτης[*](129, 4 i = 76, 14 | 6 sq. cf. 76, 6 | 8 e = 191, 12. 97, 8)[*](128, 11 εἰ μὶ V | μέσοισιπωλεύμην V, μέσοις ἐπ- plerique 12 αὕφθονον V; Xen.: οὐδʼ ἂν νέμεσθαι δύναισθε, φοβούμεναι μὴ ἀπόλησθε: fortasse ailquid excIdit, nam parum placent ementiones ἀθόρυβον, ἔκφοβοι | δὲ del. Eb | 13 περιτρέχουσα δʼ ἐγὼ πάντοθεν κ. V, corr. Schnr || Epim εὐημερίαν V | ἔστιν ὅτε V, corr. Cr: ἐστίν, ὅτε plerque | ὠφελουμένων V, corr. Cr; ὠφελοῦνται plerque)[*](129 (Eb 132 Knoche p. 110) V 137 (Kn p. 684, Fur. 367), sim. A 42; cf. Galen. XVIII 1 p. 291 K., Corp. paroemiogr. I p. 439 || 1 Ὄνον ἔτρεφέν τις Eb | πάνυ ὡραῖον V, corr. Buttmann; in fine Μελιταῖον olim fuisse (Lm) probabile est, cf. Au paroem. Galen. | In sequuntur v. 8. 9 a Lm transpositi 2 χάριν ὅν εὐρύθμους π., em. Knoche Nck || 3 περισκέρον V || 4 ἐκεῖνος δʼ αὐτὸ κατέχων ἐν τ. κ. V, corr. Schndr, Lm, cf. 76, 14 || post 4 lac.? cf. v. 11. 9 || 5 ὁ δὲ γε ὄνος τὴν μὲν νύκτα λατρεύων V, ἀλετρεύων Bgk Phil. XLVII 396 Rth; corr. Cr coll. 19, 6ª. 9, 5. 83, 2 (prol.) || 6 ἡμέρας V || 7 ἦγεν V, correxerunt Scbneideri; ἦγέν τʼ Sdl | ἐφ᾿ V, corr. Fur. | δʼ ὅσον V, corr. I. G. Schneider | χρεία V || 8. 9 post v. 1 Vat. || 8 καὶ ἦν V, corr. Gb, cf. 125, 5; καὶ στὰς Eb | φάτναις A, corr. Scbneideri; de φατν- non dubitanudum)117
ἔτρωγε κριθὰς χόρτον, ὥσπερ εἰώθει.δηχθεὶς δὲ θυμῷ καὶ περισσὸν οἰμώξας, σκύμνον θεωρῶν ἁβρότητι σὺν πάσῃ,φάτνης ὀνείης δεσμὰ καὶ κάλους ῥήξαςἐς μέσσον αὐλῆς ἦλθεν ἄμετρα λακτίζων.σαίνων δʼ ὁποῖα καὶ θέλων περισκαίρειν,τὴν μὲν τράπεζαν ἔθλασ᾿ ἐς μέσον βάλλων ἅπαντα δʼ εὐθὺς ἠλόησε τὰ σκεύη·δειπνοῦντα δʼ ἰθὺς ἦλθε δεσπότην κύσσων,νώτοις ἐπεμβάς· ἐσχάτου δὲ κινδύνουθεράποντες ἐν μέσοισιν ὡς τὸν ἄνδῤ εἶδον,ἐσάωσαν αὐτὸν ἐξ ὄνου γνάθων ὄντως· κρανέης δὲ κορύναις ἄλλος ἄλλοθεν κρούωνἔθεινον, ὥστε καὐτὸς ὕστατʼ ἐκπνείων„ἔτλην“ ἔλεξεν „οἷα χρή με, δυσδαίμων·τί γὰρ παῤ οὐρήεσσιν οὐκ ἐπωλεύμην,βαιῷ δʼ ὁ μέλεος κυνιδίῳ παρισούμην; Ὅτι οὐ πάντες πρὸς πάντα ἴσοι πεφύκασι, κἂν φθόνῳ ἀλαζονεύωονται.
[*](129, 9 m e = 19, 9 cf. 55, 6 | 16 m cf. 26, 8 | 21 m = 85, 12)[*](129, 9 κριθῆς Lm, χόρτον ad praed. || 10 δαχθεὶς V 11 ἐν ἁβρότητι π. V, corr. Nck, num -σιν ἐν - αις || 13 ἐς μέσον V, corr. l G. Schnr | εἰς Rth | ἦλ || 15 ἐς μέσον βαλὼν θλάσεν V, corr. Eb | εἰς Rth || 16 εὐθὲς V || 17 ἰθὺς Cr (95, 42), εὐθὺς V; num δ. δὲ τέλος? cf. 15, 5; δʼ ἐγγὺς Lm κρούσων ex 21, corr. Lm || 19 θ. ἐν μέσοις (!) ἔσωσαν ὡς εἶδον Gb Rth | μέσοισιν V, suppl. Mekler, -σι τοῦτον Lm 20 oppressit diasceuasta, quae non satis intellexit: Babrium, ut 16, 6 λύκος χανὼν ὄντως (94, 8), proverbio aliquo lusisse suspicor; in mentem mihi venit ὄνου γνάθος et ἐκ λύκου στόματος, cf. etiam ὄνου παρακύψεως || 21 κρανάης V, corr. Lm 22 ὡς δέ V, corr. Eb coll. 26, 6. 51, 4; ὡς δὴ Lm | ἐκπνέων V. corr. Lm || 23 χρῆν? || 24 οὐρήεσιν et ἐπολεύμην V || Epim. V, sim. A | Choliam bum nimis barbarum ex verbis οὐ — πεφύκασι effecit Gb)118
Πάγης ἀλώπηξ οὐκ ἄπωθεν ἑστῶσαβουλὰς ἐκίνει ποικίλας, τί ποιήσει.λύκος δὲ ταύτην πλησίος θεωρήσαςἐγγὺς προσελθὼν τὸ κρέας λαβεῖν ᾔτει.ἣ δʼ εἶπεν· „ἧκε τῇδε καὶ δέχου χαίρων. φίλος γὰρ εἶ μοι τῶν ἄγαν ἀναγκαίων.“ ὃ δʼ ἀθρόως ἐπῆλθεν· ὡς δὲ προσκύψας τὸ σκυτάλιον τʼ ἔσεισε καὶ χαλασθείσηςῥάβδου μέτωπα σύν τε ῥῖνας ἐπλήγη,„ἀλλʼ εἰ τοιαῦτα“ φησί „τοῖς φίλοις δώσεις τὰ δῶρα, πῶς σοί τις φίλος συναντήσει;“ Νέος ἐν κύβοισιν οὐσίην ἀναλώσαςστολὴν ἑαυτῷ κατέλιπεν μίαν 〈μούνην〉,[*](130, 1 m e = 1, 2; cf. 105, 3. 20, 50 etc. | 2 e = 59, 2 4 i m = 52, 4. e cf. 94, 5 | 5 e cf. 6, 4. 45, 2 | 7 e = 121, 8 9 m = 15, 7 | 10 cf. 214, 6 || 131, 1 e = 34, 12)[*](130 V 9 (Kn p. 685, Eberhard anal. Babr. p. 178, Cr ann. 127, 227 sq.) || 1 ἀλώπηξ πάγης V | ἄποθεν V | Iinitium contractum Cr ann. p. 228; εἱστήκει βουλάς τʼ Eb || 2 πικήλας V || 3 πλησίον inepte, cf. 4, corr. Cr: κνηκίης Cr coll. 113, 2. 122, 12 || 4 ἐγγεὶς V teste Eb | λαβεῖν ipse V teste Eb || 5. 6 transp. Gb Bgk Cr. cf v. 10 sq. (cf. Phaedr. app. 30, 8) 5 γὰρ εἰμὶ V ceterique, sed cf. 95, 3 | ἀναγγαίων V || 7 ἀτρόμως Kn, cf. Cr p. 229 | ὥστε Hartel || 8 τὴν σκύδαλιν ἔσισε V, corr. Cr; coll. Hes s. v. κυνδάλη . . κυνδάλας τὰς σκυτάλας ἀπέδοσαν = Poll. X 188. IX 120 (ubi corr. κυνδάλας γὰρ) possis τὴν κυνδάλην; τὴν σκανδάλην coll. Alciphr. III 22 Cr ann. 229; τήν τε σκυταλίδʼ et quae sunt similia ab arte Babrii aliena, potest τὴν σκύταλιν ἐξέσ. | cf. Archil. 90 p. 410. 439 Bgk 9 ῥάυδου μέτοπα συντέρινας || 10 ἀλλητοι ἄυτα φ. τοῖς φίλοις δίδως V (teste Eb), corr. Kn; εἰ σὺ ταῦτα Eb || 11 συναντίσει)[*](131 V 130 (Kn p. 686, Eb anal. p. 179) tetr. lI 4, v. 7 Suid. sim. F 123, P 166 p. 46 St. cf. Alciphr. ep. 42 p. 80 H. E prov. μία χελιδών κτλ. || 1 νέον εν V, νέος Kn | κύβοισ οὖσιν V, corr. Kn 2 μίαν καταλελοίπει V, corr. suppl Kn, nisi quod praeter necessitudinem μίην proposuit, cf. 47, 8; ἱματίου καὶ (= δὲ) μόνου F)119
χειμῶνος ὄντος μὴ πάθοι τι ῥιγώσας.ἀλλʼ αὐτὸν ἡ χεὶρ ἐξέδυσε καὶ ταύτης.πρὸ γὰρ εἴαρος λιποῦσα τὰς κάτω Θήβας ἐφάνη χελιδὼν ἐκπεσοῦσα τῆς ὥρης·ταύτης ἀκούσας μικρὰ τιττυβιζούσης„τί μοι περισσῶν“ εἶπε ,φαρέων χρείη;ἰδοὺ χελιδὼν ἥδε· καῦμα σημαίνει·ὡς δʼ εἶπεν, ἐλθὼν τοῖς κύβοισιν ὡμίλει καὶ σμικρὰ παίξας τὴν στολὴν ἐνικήθη.νιφετὸς δʼ ἐπῆλθε καὶ χάλαζα φρικώδης,κροκύδος δὲ καινῆς πᾶσιν ἦν τότε χρείη.γυμνὸς δʼ ἐκεῖνος τῆς θύρης ὑπεκκύψαςκαὶ τὴν λάλον χελιδόνʼ αὖ κατοπτεύσας πεσοῦσαν ὥσπερ στρουθίον τι τῷ ψύχει[*](131, 6 m e = 12. 4 | 7 i m cf. 73, 2 | 8 cf. 115, 12 | 10 cf. 7, 4 | i cf. 95, 36 | 11 me = 134, 8)[*](131, 3 χειμῶ V || 4 ἡ χεὶρ V = nanus in ludo talario Cr ann. p. 231 coll. Suet. Aug. 71; ὁ Μεχεὶρ Bgk, ἡ Κὴρ Mekler, ἡθμὸς Gb, ὁ χρόνος Rth || 5 εἴαρος γὰρ | κάτω = meridiem versus sitas, cf. Herod. l 142; ἄνω ex Her. III 10 ne corrigas || 6 ἐκπ. τ. ὥ. = πα παρὰ καιρόν (F), alia notione verbis usus est 12, 4 || 7 cf. Suid. s. τιττυβίζετε· καὶ Βάβριος ἐπὶ χελιδόνος· ταύτης κτλ. ¦ τιττυβεζοῦσης V || 8 ἐσθήτων V. em. Cr, ἐκθέων (εἱμάτων) Kn | χρεῖα V || 9 ἰδοῦ V | interp. Bgk, nisi fuit χ. τὸ θέρος (cf. 24, 1. 136, 2. 5) ἥδε, nam dodecasyllabos fecit diasceuasta || 10 ὣς εἶπεν, ἐλθὼν δʼ αὖ? Cr coll. 95, 36 11 ἐνικήθει V, cf. Suet. l. s. || 12 φρικώδεις V || 13 καινῆς V, χλαίνης vel πυκνῆς Eb, cf. prov. Coisl. 119 app. lI 3 Gott. τότʼ 〈αὖ⟩ Eb || 14 θύρας ὑπεκύψας V || 15 καὶ κατοπτεύσας τὴν λ. χ. V, em Kn Spp, τὴν χελιδόνʼ ἄλαλον? Cr ann. p. 232 || 16 ὑπὸ τοῦ κρύους π. ὡς στρ. V (dodecasyllabus), rest. Kn, cf. 18, 10. 74, 1, del Rtb.: de imagne, uam coniecturis (ὡσπερεὶ στρόμβον Gb, cf. Sauppe G. Anz. 1879, 1577) vexaverunt, cf. Cr ann. p. 232 (Aristot. Pseudep. p. 291 R.))120
„τάλαινα“ φησίν, „εἴθε μοι τότʼ οὐκ ὤφθης·ὡς γὰρ σεαυτὴν κἀμὲ νῦν διεψεύσω.“Ὅτι συνήθεια κακὴ πολλῶν κακῶν αἰτία γέγονε πολλοῖς, ὁμοίως καὶ τὸ τοῖς ψευδολόγοις πιστεύειν ἀνθρώποις· δεῖ οὖν ἡμᾶς ἀσφαλίσασθαι.
Ὄϊς μονήρη λύκον ἔφευγεν ἐξαίφνηςἰδοῦσα, σηκοῦ δʼ ἐντὸς ἦλθεν ἀκλείστου·θυσίη γὰρ ἦν τις κατὰ τύχην ἑορταίη.ὁ λύκος δʼ ἔσω μὲν οὐ παρῆλθε τοῦ τείχους,ἔξω δʼ ἐφεστὼς τὴν ὄϊν καθωμίλει„ὁρᾷς“ λέγων τὸν βωμὸν αἵματος πλήρη;ἔξελθε, μή τις συλλάβῃ σε καὶ θύσῃ.“ἣ δʼ εἶπε „μή μου τῆς ἀσυλίης κήδου·καλῶς ἔχει μοι· κἂν δὲ τοῦτο συμβαίνῃ,θεοῦ γενοίμην σφάγιον ἢ λύκου θοίνη.“ Ὅτι ταῖς τῶν δολερῶν ἀνδρῶν κακοβουλίαις μὴ πιστευτέον προορωμένους τὸν τούτων δόλον, κἂν χρηστολογίαις ἀπατᾶν βουληθῶσιν
Ὄνος παλιούρων ἤσθι᾿ ὀξέην χαίτην.τὸν δʼ δʼ ἀλώπηξ, καγχάσασα δʼ εἰρήκει·[*](132, 4 m e cf. 2. 7 | 6 m e = 37, 8. 31, 2 | 7 cf. 199, 1 | 9 e = 117, 5. 171, 8 | 10 e cf. 44, 6 || 133, 1 e cf. 82, 1 | 2 i cf. 17, 3)[*](131, 17 τ. εἶπεν V, corr. Eb Nck | τότε οὐκ V teste Eb μήποτʼ εἰσώφθης Nck || 18 ὡς ipse V (Eb), ὣς plerique | Epim. πολῶν V | τὸ add. Eh)[*](132 V 135 (Kn p. 687, Eb anal p. 181), Avian. 42; F 107; app. prov. l 18 contulit Cr ann. p. 232 || 1 μονήρη V (Bgk), -ης Kn || 3 θυσία γὰρ ἢν τὶς ἑορτῆς κατὰ τύχην, corr. Nck (ἑορτώδης?), sed locus diasceuastae manus passus est || 5 καθομίλει 6 ὁρὰς V | πλήρης V || 7 θύσει V || 8 ἣ δʼ V | ἀσυλίας κἢν? Cr | συμβαίη V || Epim. χρηστολογἴ(=ίας) V)[*](133 V 142 (Kn. p. 687, Eb Anal. p. 181); B 108 P1 66; decurtata? || 1 παλιούρων ἤσθιεν ὀξείην V: anapaestus nominum pr. excusationem habet, nisi ι vocalis synizesin admisit, cf. 69, 2 || 2 εἶδεν V | ἁρπάσασα δʼ V, καγχάσασα Eb Bgk Cr)121
„πῶς, οὗτος, ἁπαλῇ κἀξανειμένῃ γλώσσῃσκληρὸν μαλάσσεις προσφάγημα καὶ τρώγεις;“Ὁ μῦθος πρὸς τοὺς σκληροὺς καὶ ἐπικινδύνους προσφέροντας διὰ γλώσσης λόγους.
Οὐρή ποτʼ ὄφεως οὐκέτʼ ἠξίου πρώτηνκεφαλὴν βαδίζειν οὐδʼ ἐφείπεθʼ ἑρπούσῃ·„κἀγὼ γὰρ“ εἶπεν „ἐν μέρει προηγοίμην.“τὰ λοιπὰ μέρεα δʼ εἶπεν· „ἦ σύ γʼ ἡγήσῃ;πῶς, ὦ τάλαινα, χωρὶς ὀμμάτων ἥμας ἢ ῥινὸς ἄξεις, οἷς ἕκαστα τῶν ζῴωντὰ πορευτὰ βαίνει πάντα πόδα τʼ ἐπευθύνει;“τὴν δʼ οὐκ ἔπειθε, τὸ φρονοῦν δʼ ἐνικήθητῷ μὴ φρονοῦντι· λοιπὸν ἦρχε τῶν πρώτωντὤπισθεν, οὐρὴ δʼ ἡγεμὼν καθειστήκει σύρουσα τυφλῇ πᾶν τὸ σῶμα κινήσει·κοιλὸν δὲ πέτρης εἰς βάραθρον ἠνέχθη[*](134, 1 e = 67, 5 | 3 m = 32, 5 | 6 e = pr. l 6. 1, 2 | 8e 131, 11 | 9 e = 66, 1 | 12 e = 57, 12)[*](133, 3 πῶς οὗτως (sic) ἁπαλῇ καὶ ἀνειμένῃ γλώσσῃ V, correxi interim coll. 49, 3, sed diasceuasta locum vitiasse videtur μαλάσσει V, em. Bgk, μαλάσσῃ Kn | Epim. δια γλώσης V || abula παροιμία ἐξηπλωμένη, cf. mus. Rhen. KLVI, 319 sq.)[*](134 V 164 (Kn p. 687, Eb anal. p. 181); B 116 P1 69; de paraphrasi talmudica cf. Königsberger Zeitschr. d. Ver. f. Volksk.. VI 150; v. 10 sq. respexit Libanius π. τ. ἑ. τύχης p. 8 R., v. test. 7. Cf. Cr ann. p. 233 || 1 οὐρὰ πότ᾿ V | οὐκ ἐτιξίου V 4 δὲ μέρη V, corr. Cr, γυῖα δʼ Cr p. 233 coll. 95, 2. 102, 7, δὲ μέλεʼ Eb ex B | ἦ σύγʼ Eb, οὐχ V; οὐδὲν (Gb) non Babrianum ἡγήσει V, ὑφηγήσῃ Kn, ὁδηγήσεις Bgk || 5 ὦ V, γὰρ Kn; δʼ ὦ ? ἡμᾶς V | 6 καὶ ῥινὸς B Nck ¦ ἄξεις B, ἔξεις | ζώων V || 7 παντάποδʼ V, corr. Cr πᾶν τε τὸν Spp, πᾶν τε κῶλον Nck. κἄντα πόδας? audacius Bgk, cf. prol. p. LlI || post v. 8. 9. 10 interpunctionem sustulit Cr || 9 τὸ μὴ φρονοῦν δὲ λ. ἦ. τ. πρ. V, corr. Cr || 10 τὰ δʼ ὄπισθεν οὐρῆς perinepte, corr. Cr coll. 99, 4. 106. 25 | καθηστήκει V || Post 11 interpunxit Cr || 12 δὲ V, τι Kn)122
καὶ τὴν ἄκανθαν ταῖς πέτραισι συντρίβει.σαίνουσα δʼ ἱκέτευεν ἡ πρὶν αὐθάδης·„δέσποινα κεφαλή, σῶσον, εἰ θέλεις, ἥμας· κακῆς γὰρ ἔριδος σὺν κακοῖς ἐπειράθην·εἰς πρῶτον οὖν μᾶλλόν με σοὶ καθιστάσῃἐγὼ προσέξω“, φησί „μή ποτʼ ἀρχούσηςἐμοῦ τι δόξῃς ὕστερον κακῶν κύρειν·Ὁ μῦθος διαβάλλει ἄνδρας ἀναισθήτους πρὸς τοὺς ἰδίους δεσπότας ἐπεγειρομένους καὶ τὴν ἰδίαν τάξιν ἀγνοεῖν βουλομένους κἀντεῦθεν ὄλεθρον ἑαυτοῖς καὶ τοῖς πέλας ἐπιφέροντας.
Πέρδικά τις πριάμενος ἐντρέχειν οἴκῳἀφῆκεν· ἡδέως γὰρ εἶχε τοῦ ζῴου.κἀκεῖνος εὐθὺς κλαγγὸν ἐξ ἔθους ᾄδωνπᾶσαν κατʼ αὐλὴν ἄχρι βημάτων ᾔει.γαλῆ πρὸς αὐτὸν ἡπίβουλος ὡρμήθη καὶ πρῶτον εἶπε „τίς μὲν εἶ, πόθεν δʼ ἥκεις;[*](135, 1 sq. cf. 11, 4. 124, 11 | 4 e = 140, 6 | 5 e = 19, 3)[*](134, 13 ἄκανθα et πέτρισι V, πέτρῃσι Kn || 15 δ. κ, σὺ ἡμὰς σῶσον V, σῶσον ἡμᾶς εἰ θέλεις, δέσποινα B, unde restituit Kn || 17 εἰς τὸ πρώιον V, corr. Kn; εἰς τὸ πρὶν Eb | οὖν με μάλλον καταστάσαν V, corr. Cr; μᾶλλόν γε σοι καθιστάσῃ Kn; μᾶλλον cum προσέξω (oboediam) coniungendum || 18 πρὸσ ἔξω V || 19 τῆς δόξης V, corr. Nck Spp p. 1518, σὺ δ. Rth ὑστέρω κακὸν V, corr. Kn | κυρεῖν V | vv. 17 sq., quos om. BP1. del. Rth, vix sanii; capiti dedit Bgk. cf. prol. Epim. μύθος V ἐπεγειρομένους, non ἐπειγομένους V; τοῖς ἰδίοις δεσπόταις ἐπανισταμένους Kn ex B | καὶ om. V, add. ex B | ἀγνοὴν V ἑαντὺε καὶ τοὺς π. ἐπιφέρουσιν, corr. Kn | Epim. brevius)[*](135 V 192 (Kn p. 688, Eb anal. p. 182): sim. Pr 234 F 197, ubi ψιττακός pro perdice || 1 πριάμενός τις Eb Bgk || 2 τὸ ζῶον V, corr. Eb || 3 κλαγγὴν V, corr. Kn, cf. 124, 13 || 4 ἀκριβηματων V, em. Kn, ἐπὶ τὴν ἑστίαν F; βημάτων, scil. ἑστίας (v. 10)? cf. Preuner, Hestia - Vesta p. 83; ἀκροβαμονῶν vel ἀκροβημονῶν (Cr ann. p. 235) corr. anon opus || 5 ἐπίβουλος V, corr. Kn)123
ὃ δʼ „ἠγόρασμαι“ φησί „προσφάτως πέρδιξ·“„ἐγὼ χρόνον τοσοῦτον ἐνθαδὶ τρίβωκαὶ μʼ ἔνδον ἔτεκεν ἡ μυοκτόνος μήτηρ,ἀλλʼ ἡσυχάζω καὶ πρὸς ἑστίην δύνω· σὺ δʼ ἄρτι πως ὠνητός, ὡς λέγεις, ἥκωνπαρρησιάζῃ“ φησί καὶ κατακρώζεις;“Πρόσφορος ὁ μῦθος πρὸς γέροντας εἰς τιμὴν προκριθέντας καὶ τοὺς ὑπʼ αὐτῶν κατὰ φθόνον ἐκκλειομένους.
[*](135, 11 e = 74, 12)[*](135, 7 ἡ δʼ V | suppl Bgk Gb, cf. 6 τίς . . εἶ; atque 13, 7; ὕμιν Kn; ἤδη Eb; ἥκω Spp || 8 χρόνον τ. ἔνθʼ ἐγῶ Kn Gb | ἐνθάδε διατρίβω V, corr. Nck || 9 ἡμιοκτόνος 10 ἡσιχάζω et ἑστίαν V | πρὸς ἔσχατʼ ἀνδύνω Rth || 11 γὰρ ἄρτι V, δʼ ἄρτι Kn || 12 παρησιάζει V | κατακράζεις Eb Post 7 aliquot versus excidisse suspcati sunt Rth Bgk eodem argumento abusi, quo Gb ad 134, 18, cf. supra ad 75, 6 p. 67. Exitus fortasse mutilatus, cf. F: ὁ δὲ ἀπεκρίνατο λέγων· οἰκοδέσποινα, ἀλλὰ σύ γε βάδιζε μακράν· οὐ γὰρ ὁμοίως δυσχεραίνουσιν οἱ δεσπόται ἐπὶ τῇ ἐμῇ φωνῇ καὶ ἐπὶ τῇ σῇ || Epim. καὶ ὑπὸ τῶν αὐτῶν V, κατὰ τῶν ὑπʼ αὐτῶν Bgk, τοὺς add. Hartel | καταφθόνων, ω ex ο m. pr. | ἐγκλειομένους V, corr. Hartel. Aliud epimythium in F; Gitlbaueri errores non curo)124
Υἱὸν μονογενῆ δειλὸς εἶχε πρεσβύτηςγενναῖον ἄλλως καὶ θέλοντα θηρεύειν.τοῦτον καθʼ ὕπνους ὑπὸ λέοντος ᾠήθηθανόντα κεῖσθαι· καὶ φοβούμενος μήπωςὕπαρ γένηται καὶ τὸ φάσμʼ ἀληθεύσῃ κάλλιστον οἶκον ἐξελέξατʼ ἀνδρῶναὑψηλὸν ἠϋδμητὸν ἡλίου πλήρη,κἀκεῖ τὸν υἱὸν παρεφύλασσε συγκλείσας.χὤπως ἔχῃ τι βουκόλημα τῆς λύπηςἐνέθηκε τοίχοις ποικίλας γραφὰς ζῴων, [*](136, 7 e = 1, 3 etc. | 8 i = 118, 4 | e = 113, 2 | 9 m e cf. 19, 7)[*](Sequun tur quattuor fabulae, quarum formam genuinam so lae tabulae ceretae Assendelftianae servaverunt: Hesseling (Hss) Journal of Hell. studie- XIII 293; Cr Philol. LIII 228 sqq.: H. Weil, Journal des Sav. 1894, m. Mart. (W I); van Leeuwen (vLw) Polak (Pl) Mnemos. XXII 223. 345. Cf. supra ad fab. 78. 97. 117. 91. 43. 121. 123, prol. p. XI)[*](136 (Eb 138 Gb 142) T (ab) 1 IIro; B 135 P 82, F 187 politicis trimetris concepta; 9. 10 Suid. (schol. Arist.) 27. 28 Et. ‘M Cf. Hss p. 302; Cr l. s. p. 239; fabellam similem praebet Pr 159 p. 363 Sternb. || 3 ωηθη T || 4 suppl. Hss, τὸ δὲ φοβ. WI φοβηθεὶς μὴ vel μή πως paraphr. || 5 γενητεκαιτοφασμααληθευση T || 6 σἴκων Wl | εξελεξατο T || 7 ευτμητον T, corr. Cr p. 240; εὔτμητον καὶ Hss, εὔτμ. τε χ ἠ. Wl; εὔκμητον vLw, εὔτυκτον Pl || 8 υον T | συνκλεισων T, corr. Cr; συγκλείζων Hss Pl, συγκλείων WI v L w || 9. 10 Suid. s. βουκολήσας (schol. byz. Arist. Pac. 153 p. 467 Db) || 9 καὶ ὅπως vel ὅπως S, οὕτως schol.; εως = ἕως T | εχητη T || 10 ἐνέθηκε S, ἀνέθηκε schol., cf. Plin. n. h. XXXV 26. 27; ελευκενε = ἐλευκαινε T; ἤσκησε Wl, ἐνέκαιε Mekler | τοῖς τοίχοις S schol., τοιχιους | ποικίλας γραφὰς Suid., ποικιλαισγραφεσ T || 11 κελεονταεγεγραφει T, καὶ λέων ἀνεμορφ φώθη F, κ. λ. ἐμορφώθη B)125
ἐν οἷς ἅπασι καὶ λέων ἐμορφώθη.ὁρῶντα δʼ αὐτὸν μᾶλλον εἶχεν ἡ λύπη.[*](11a)καὶ δή ποθʼ ἑστὼς τοῦ λέοντος οὐ πόρρω „κάκιστε θ(ηρῶν)“ εἶπεν, ,,ὡς σὺ τὸν ψεύστηνὄνειρον ἄλλως ὄμμασιν πατρὸς δείξαςἔχεις με φρουρῇ πε(ριβα)λὼν γυναικείῃ. τί δή ’πὶ σοὶ λόγοισιν εἶμι, κοὐκ ἔργονποιῶ βίαιον;“ τῷ δὲ φρουρίου τοίχῳἐπέβαλε χεῖρας τὸν λέοντα τυφλώσων,σκόλοψ ἀποσχισθείς δὲ τοῦ ξύλου τούτῳἔδυν᾿ ὑπʼ ὄνυχα, χὠ πατὴρ καθαιμώδους [*](136, 13 e = 51, 3 | 14 e = 98, 14 | 15 e cf. 32. 3. 71, 5)[*](136, 11 om. T, ὁ δὲ ταῦτα μᾶλλον ὁρῶν πλείω (πλεῖον Pl) τὴν λύπην εἶχε BP1, ὡς οὖν ἐώρα , μᾶλλον κατεῖχεν αὐτὸν ἡ λύπη πλέον F, supplevi coll. 95, 46; ὁ δὲ μᾶλλον ἐσορῶν πλείον εἶχε τὴν λύπην WI || 12 ποτεστας (?) T, corr. Cr (prol.) 13 κακειστεθ - - - συ T, suppl. Cr coll. 27, 3. 43, 13, εἶπεν, ὅς γε WI; κάκιστε, φησι, θηρίων Pl || 14 suppl. Pl coll. F ὄναρ ὃ ἑώρακεν μάτην | ονμασι - - τροσδειειξασ T | 15 φρουρα T | - υναικειαι T || 16 λογοισινκεουκ legit Hss, sed ante κε insertas quaeda lineolas dignoscere mihi videor, quas εστι vel ειμι interpretari licet; χρώμεθʼ (W l) legi non potest; ἔπειμι σοι λ. = aggredio te verbis || Versus 16 sq. nimis contracti et corrupti tales prodeunt apud Pl τί δὴ τόσον σε λυγρὸν ἀντιποιήσω; τοίχῳ δὲ χεῖῤ ἐπέβαλε θῆρα σιφλώσων, σκόλοψ δὲ καρπῷ σὺν ὀδύναις καθʼ αἱμώδους 18 τὴς σαρκὸς εἰσδὺς σῆψιν ἤνυσ᾿ αἰδοίων, θέρμα δʼ ἐπʼ αὐτῷ θᾶττον ἦν· ὁ δʼ ἐσκλήκει ἐσκλήκει (46, 8) h. l. ineptum, uec qua ratione v. 16. 18 sq. aut litteris traditis aptari aut paraphrasibus firmari possint intellego || 17 τι ποιήσω; καὶ εἰπὼν ἐπέβαλε B || 18—22 τοιχοδεχειρασεπεβαλετον | λεοντατυφλωσωνσκωλωψδετου| τωυπονυχα (υποδυνα Hss) κεκαδαιμωσδουστη. | σαρκοσεισδυσησηνυσε (potus quam θ) ποιων T: dictantem discipulus seu non potuit ἐπέβαλε τὴν χεῖρα τῷ τοίχῳ ὡς τυφλώσων τὸν λέοντα. σκόλοψ δὲ τῷ ὄνυχι αὐτοῦ ὑπεισδὺς B, longius aberrat F; suppl. Cr || 18 σιφλώσων PI)126
φλογώσεως τὰς σάρκας εὐθὺς εἰσδύσηςἅπαντα ποιῶν ἤνυσ᾿ οὐδὲν ὁ τλήμων·θέρμη δʼ ἐπʼ αὐτοῖς υἱὸν ἄχρι βουβώνωνἀνῆψεν ὥστε τὸν βίον τελευτῆσαι. ὁ λέων δὲ καίπερ γραπτὸς ὢν ἀνῃρήκει [*](24a)πατρὸς σοφισμῷ μηδὲν ὠφεληθέντα. [*](24b)ὁ πρέσβυς οὕτως οὐκ ἔσωσε τὸν παῖδα φυλακῇ στέγων, μέλλοντα νέον ἀπο θνήσκειν, |ἅ σοι πέπρωται, ταῦτα τλῆθι γενναίωςκαὶ μὴ σοφίζου· τὸ χρεὼν γὰρ οὐ φεύξῃ. Ὄνυξιν ἄρας ἄρνα λιπαρὸν ἐκ ποίμνηςἤ (νεγκε παισὶν δεῖπνον αἰετὸς δώσειν·[*](136, 27 e = 111, 3 || 137, 1 e = 95, 81. 105, 1. 89. 1 | 2 cf. 185, 6. 88, 15)[*](136, 21 συνεισδύσης || 23. 24 θερμαδεπαυτωην (sequitur v. 25), corr. Cr coll. ἐπʼ αὐτοῖς 53, 7, ἐπὶ τούτοις B: σκόλοψ. . . ἄλγημα ὀξὺ καὶ φλεγμονὴν μέχρι βουβώνων εἰργάσατο, πυρετός τε ἐπὶ τούτοις ἀνάψας τὸν παῖδα θᾶττον τοῦ βίου ὑπεξήγαγεν || 24 om. T, ex B repetiit Gb: ὁ δὲ λέων κ. γρ. ὢν τοῦτον ἀνῃρήκει μηδὲν τῷ τοῦ πατρὸς ὠφεληθέντα σοφίσματι: Babrii manum vix agnoscas | 25. 26 om. BF; a Babrio vix sunt profecti, ct. ad 43, 14 sqq. || 25 οβρεσβυουτωστησουκ T || 26 suppl. Cr, ὁ δέ γε μῦθος ἐμφαίνει Pl coll. 36, 13, μέλλοντα θηρὸς κἀκ γεγραμμένου θν. WI, cf. prol. p. LVIII. 1 || 27. 28 Etym. ‘M.’ s. πεπρωμένον p. 662, 27; a Babrio abiudicavit Eb; = promyth. B epim. PlF; ὅτι ἃ δὴ (δεῖ P1) μέλλει συμβαίνειν (συμβῆναι P1) τινὶ ἐγκαρτερείτω. τούτοις γενναίως καὶ μὴ σοφίζεσθαι· οὐ γὰρ ἐκφεύξηται (ita H P1) || 27 ἅ σοι π. om. T | τληθει | χρεω T | φευξει T)[*](137 (Eb 171; Gb 156) Tab. 2 IIvo; brevius B 110; tetr. l 55 F 3 (Au 2) longius abest; cf. Hss p. 304, Cr p. 242 || 1. 2 εκφη μνηση - - παισινδειει |πνοναετοσ T, ἤγαγε τοῖς παισὶ δεῖπνον B, suppl. WI, nisi praestat ἤνεικε (sed cf. 101, 3); ἀπῆγε Cr, ἤιξε Pl, τοῖς π. ἦγε Hss)127
τὸ δʼ αὐτὸ πράξειν καὶ κολοιὸς ὡρμήθη.καὶ δὴ καταπτὰς ἀρνὸς ἐσχέθη νώτοις ---„δίκην δʼ ἀνοίης“ εἶπεν „ἀξίως τίνω·τί γὰρ ὢν κολοιὸς αἰετοὺς ἐμιμούμην;“Ὅτι τὰ κατὰ σὲ καὶ πρὸς δύναμιν ποίει, τὰ ὑπὲρ σὲ δὲ μὴ ξήλου.