Περὶ εὑρέσεως [Sp.]

Hermogenes

Hermogenes. Hermogenis Opera. Rabe, Hugo, editor. Leipzig: Teubner, 1913.

[*](262)

14 Τὰ συγκριτικὰ προβλήματα εἰ μὲν στοχασμῷ περιπέσοι [*](187) ἢ ὅρῳ, ῥᾳδίαν ἔχει τὴν· διαίρεσιν· διπλοῖς γὰρ [*](2. 3 τοῖς ἀνθρώποις τὰ τοιαῦτα ὀνόματα V 4 καὶ τὸ Pc V; τό τε Pa 5 ult. τὸ om. V 8 οἷον ⌊ὅτι er.⌉ φ. Vc | cf. 208,19 ann. 9 schol. P (W VII 951, 24; in Π. ἰδ. 286, 7 Sp.): ‘καὶ τὰ ἐσχη- ματισμένα τῶν ζητημάτων οὐ σαφῶς λέγει τὰ πράγματα’· ὧν τὴν ὑπόθεσιν ὁ Ἀσπάσιος ἐμφαντικῶς λίαν διηγήσατο· λέγει γὰρ οὕτως ‘κατείληπτο (Pc; κατείληπται Pa) γὰρ συγκεκαλυμμένος ὁ μοιχός· ἐγὼ δὲ ἐβόων πάτερ, σὺ δὲ ἦσθα οὐδαμοῦ’. Vide ad 208, 18 10. 11 ἐρεῖ γὰρ v.l.P; εἴρηται PV (schol. P: εἴρηται, φησί, παῤ ἐμοῦ ἐν τῇ μελέτῃ οὕτως) 15 ὦ πάτερ Pc. Eustath. in Iliad. 330 | οὐδαμῶς Pc. 10 τὸ δὲ σὺ εἶς Ba | ἐν τῆι V 19 τῶν om. AcPπ 20 τὸ PΡπ; τὰ δὲ V 21 καὶ ante τὴν add. PAc)

211
τοῖς κεφαλαίοις καθ’ ἕκαστον χρώμεθα, ἐν μὲν τοῖς στοχασμοῖς ταῖς βουλήσεσι καὶ ταῖς δυνάμεσι, λέγοντες ‘ἐμὲ μὲν οὐκ εἰκὸς βουληθῆναι τόδε ποιῆσαι διὰ τόδε, σὲ δὲ εἰκὸς βουληθῆναι τόδε ποιῆσαι διὰ τόδε’, καὶ πάντα ἐκφέρειν εἰς δέον τὰ ἐπιχειρήματα· ‘έἶτα πάλιν ‘ἐμὲ μὲν οὐκ εἰκὸς δυνηθῆναι τόδε ποιῆσαι διὰ τόδε, σὲ δὲ εἰκὸς τόδε ποιῆσαι διὰ τόδε’, καὶ τοῦτο κατασκευάζοντες καὶ τὸ χρῶμα τὸ μὲν ἡμέτερον τιθέντες καὶ κατασκευάζοντες, τὸ δὲ παρὰ τοῦ ἐχθροῦ τεθὲν λύοντες τοῖς ἐπιχειρήμασι, καὶ τὴν πιθανὴν ἀπολογίαν τὴν ἐκείνου μὲν λύοντες, κρατύνοντες δὲ τὴν ἡμετέραν.

Καὶ μὴν καὶ τὰ ἐν τοῖς ὅροις ὁμοίως διπλῶς μελετῶντες λέγομεν, οἷον ‘τοῦτό ἐστι τὸ ἐργάσασθαί τι, ὃ πεποίηκα ἐγώ’, εἶτα ἐνεγκεῖν, ἅπερ εἰργάσω, εἶτα ἐπενεγκεῖν ‘σύ δὲ τούτων ἐποίησας οὐδέν’, εἶτα ἀνθυπενεγκεῖν ἐκεῖθεν τὰ ἐκείνῳ πεπραγμένα καὶ λέγειν, ὡς ταῦτα οὐδέν ἐστι.

Χρησόμεθα δὲ τοῖς ἐπιχειρήμασι καὶ ταῖς ἐφόδοις ταῖς μελετητικαῖς καὶ ἐν τοῖς διπλοῖς ὅροις, αἷς ἐδιδάξαμεν δεῖν χρῆσθαι, καὶ ἐν τοῖς ἁπλοῖς ἀπό τε τῶν πρὸ τοῦ [*](1 alt. τοῖς om. Ac 3 σὲ — 4 alt. τόδε om. Pc 4 βουλη- θῆναι τόδε P; om. VcBa; βουληθῆναι om. Ac 4. 5 ἐκφέροντες? 5 τὰ ante εἰς Ba; om. Vc | γρ εἶτα ἀνάπαλιν P 6 ⌊δυν m.1⌉ ηθῆναι Ac; βουληθῆναι Sc 7 τόδε ποιῆσαι Pc; ποιῆσαι τόδε V; τόδε ποιῆσαι δυνηθῆναι Pa 9 παρὰ τοῦ ἐχθροῦ PV; mg. ἐν ἄλλοις παῤ ἐκείνου P 10 μὲν ἐκείνου Ac 12 διπλῶς om. Ac 14 ὃ — alt. εἶτα sic Pc; ὃ πεποίηκα ἐγώ· ⌊circ. XXV; m. po.: καὶ εἰπεῖν ἅπερ εἰργάσατο⌉· εἶτα Pa; ὅπερ ἐποίησα ἐγώ (καὶ εἶπεν mg. m.1Ba)· εἶτα ἐνεγκεῖν ἅπερ εἰργάσατο (καὶ εἰπεῖν ἃ εἰργάσατο εἶτα ἐπ m.2 supr. Vc)· εἶτα VcBa; ὅπερ ἐποίησα ἐγώ· καὶ εἰπεῖν ἃ εἰρ- γάσατο· εἶτα Ac 16 ἐκείνωι PaV; αὐτῶι Pc 18 δὲ καὶ τοῖς Ac 18. 19 καὶ ταῖς μελετητικαῖς ἐφόδοις Ac 18—20 καὶ ταῖς μεθόδοις ταῖς μελετητικαῖς αἷς ἐδιδάξαμεν δεῖν χρῆσθαι ἐν τοῖς διπλοῖς ὅροις καὶ ἐν τοῖς ἁπλοῖς ἀπό VcBa 20 τοῖς om. Pc)

212
πράγματος καὶ ἀπὸ τῶν μετὰ τὸ πρᾶγμα συμβαινόντων· ἐκεῖθεν γὰρ ἡ ἁπλῆ εὐπορία ἐνταῦθα διπλῆ γίνεται.

[*](188)

Εἰ δὲ πραγματικὴ ἀμφισβήτησις παρεμπέσοι, τότε δεῖ ζητεῖν, τίνα ἐστὶ τὰ συγκρινόμενα, δύο ἢ καὶ πλείονα, καὶ οὕτως ἐκ τῶν παρακολουθούντων ἑκάστῳ τὰς συγκρίσεις ποιήσεις. μάλιστα δέ, εἰ πρόσωπον συγκρίνοιτο, τότε ἔχειν δεῖ τὴν ἀπὸ τῶν ἐγκωμίων καὶ ψόγων σύγκρισιν, καὶ γένη καὶ ἐπιτηδεύματα καὶ πράξεις καὶ τύχας καὶ ἅπαντα τὰ συγκρινόμενα. ὁμοίως δὲ ἔχει καὶ τὰ ἐκ τῆς ἄλλης περιστάσεως· ὅ τι ἂν εἰς σύγκρισιν ἐμπέσῃ, τὰ παρακολουθοῦντα ἑκάστοις συγκρίνομεν· παρακολουθεῖ δὲ ἄλλα μὲν τόποις, ἄλλα δὲ χρόνοις, ἄλλα δὲ ἑκάσταις τῶν ἄλλων περιστάσεων.

[*](3 ζήτησις Ac | παρεμπέση Pc; περιπέσοι VcBa; cf. 210, 20 6 ποιεῖσθαι V | πρόσωπα? 6. 7 γρ εἰ πρόσωπον συγκρίνοιτο ἔχον τὴν ἀπὸ τῶν κτλ. P 9 pr. καὶ et τὰ om. VcBa | γρ καὶ συγκρίνο- μεν Pa, (om. καὶ) Pc | ἔχει om. Sc 10 τὰ om. Ba, ?m.1 Vc | ἄλλης om. Ac | περιστάσεως Pc, m.1Pa; περιουσίας V; schol. P praefert περιστάσεως; aliud schol. P: ἐκ τῶν ἄλλων περιστατι- κῶν | ὅ,τι γὰρ ἂν Ac, (om. ἂν) v.l.P 11 ἐμπέση Pa: ἐμπέσοι PcAc; ἐμπέσοι ἢ VcBa | καὶ τὰ VcBa 13 subscr. τέλος τῶν εὑρέσεων P; τέλος τοῦ τετάρτου τόμου VcBa; om. Ac)