Dialexeis
Maximus of Tyre
Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.
οὕτως ἀμέλει καὶ [*](1.2 οὐρανὸν . . ἄμοιρον κακῶν cf. Plat. republ. lI 379 lulian lI 90 b Hermes ap. Stob. ecl. I 275 Plut. stoic rep. 33 Philo. π. προν. lI 82 vi. etiam or. 34. 3 a ||5. 6 ὕης πάθος . . ψυχῆς ἐξουσία cf. Hierocl. ap Stob. ecl. lI 181 Phil. π προν. lI 82 || 7 ὕλην..ὑποβεβλημένην δημιουργῷ ἀγαθῷ cf. Orig.c. Cels. 6.314 Senec. ep. 65. 2 simil. Chrysipp. ap. Plut. stoic.rep. 33 (ὃ τρόπον οὔτε νόμος τοῦ παρανομεῖν παραίτιος . . οὔτε σἱ θεοὶ τοῦ ἀσε- βεῖν) Philo π προν. lI 82 cf etiam lulian lV 134 c Arist. ap Stob.ecl. l 135 Plut. def. orac. 436a ||13.14 τὰ μὲν ἡ τέχνη προη- γουμένως δρᾷ cf. Orig. c. Cels. 6. 314 τοῖς προηγουμένοις αὐτοῦ ἔργοις) [*](1 ἀτασθαλίης R ἀτασθαλίας cett. (δ Δ) |2 ἑστιῶν MN α(δ) 5 δὲ αὕτη] καὶ αὕτη nescio unde Δ || 7 ὁρᾷς R! in ras R! 9 ἀκρατῶς — ἔχοντα per parenthesin sumenda esse censet Markl. 10 ἀναίτιόν μοι] αἴτιον μοι MN αἴτιον μὴ φα(δ) )
εἶναι δὲ ταῦτα τῆς τοῦ ὅλου δημιουργίας ὥσπέρ τινας ἀναγκαίας καὶ ἑπομένας φύσεις· ἃ δὲ ἡμεῖς καλοῦμεν κακὰ καὶ φθοράς, καὶ ἐφʼ οἷς ὀδυρόμεθα, ταῦτα ὁ τεχνίτης καλεῖ σωτηρίαν τοῦ ὅλου· μέλει γὰρ αὐτῷ τοῦ ὅλου, τὸ δὲ μέρος ἀνάγκη κακοῦσθαι ὑπὲρ τοῦ ὅλου.
Λοιμώττουσιν Ἀθηναῖοι, σείονται Λακεδαιμιόνιοι, ἡ Θετταλία ἐπικλύζεται, ἡ Αἴτνη φλέγεται. Καὶ πότε Ἀθηναίοις ἀθανασίαν ὁ Ζεὺς ὑπέσχετο; ἐὰν γὰρ ἀπέλθῃ ὁ λοιμός, Ἀλκιβιάδης ἐπὶ Σικελίαν οὐκ ἄγει; Πότε [*](3. 4 ὥσπέρ τινας ἀναγκαίας καὶ ἑπομένας φύσεις cf. Chrysipp. ap. Gell. Noct Att. VII 1.8 non fuisse principale naturae con- silium ut faceret homines morbis obnoxios . . . sed cum multa . . gugberet . . utilissima, alia quoque simul agnata sunt in- commoda his ipsis quae faciebat cohaerentia eaque non per naturam sed per sequellas q uaedam necessarias facta dicit quod ipse appellat κατὰ παρακολούθησινʼ Orig. c. Cels. 6. 314 (τοῖς ἔργοις ἐπηκολούθησεν) Philo π. προν. ll81 ||6 σωτηρίαν τοῦ ὅλου sq. vi or.5. 4 c et d; 13. 4 k: 32. 10 g; 38. 5 e et f cf. Philo π. προν. l 57 II 102 Epict. diss lI 5. 24 Simplic. in Epict. man.84 Cicer nat. deor. II 66 III 90 Seneca dial. l 3 Marc. Ant. V 8 Orig. c. Cels. IV 209 Plut. stoic. rep. 34 Plat. Tim. 30 b Sext. Emp. hyp. lII 10 ||7. 8 κακοῦσθαι ὑπὲρ τοῦ ὅλου ut Leonidas Othryadas Callicratidas vi. or. 32. 10 g ||8 λοιμώττουσι — 9 φλέγεται =or. 5. 4 g ||11 Ἀλκιβιάδης sq. vi. or. 7. 4 g; 11. 6 d) [*](8 sq λοιμὸς ἀθήνησιν σεισμὸς ἐν λακεδαιμονίοις ἐπικλυσμὸς ἐν |θετταλίᾳ |ἡ τῆς αἴτνης φλόξ in mge (schol. recentis.) R!) [*](1. 2 ἀνθρωπίνων] ἀνων (= ἀνθρώπων) M (pr. man.; corr. in ἀνωνων) ||2. 3 καὶ τὴν τέχνην] καὶ τὴν βούλησιν καὶ τὴν τέχνην Reiske τὴν τέχνην Reiske (Duebn.) ||3. 4 ὥσπέρ τινας] σπινθῆρας Markl. ||4 ἑπομένας καὶ ἀναγκαίας MNα(δ) καὶ ἀναγ- καίας ἑπομένας H (non R ut falso adnot. Dav.2) ἑπομένας del Markl. καὶ ἀναγκαίως ἑπομένας Dav συμφυεῖς καὶ ἀναγκαίως ἑπομένας Reiske |〈ἐκ〉φύσεις Markl. ||6 τεχνίτης (ι in ras.) R ||8 λοιμώττουσιν RH λιμώττουσι cett (δ) ||9 ἢ Αἴτνη M πότε| τότε M)
Ὁλρᾷς οὖν τὰ πάθη, ἃ σύ μὲν καλεῖς φθοράν, τεκμαιρόμενος τῇ τῶν ἀπιόντων ὁδῷ· ἐγὼ δὲ σωτηρίαν, τεκμαιρόμενος τῇ διαδοχῇ τῶν μελλόντων. Μεταβολὴν ὁρᾶς σωμάτων καὶ γενέσεως, (fragm. 69 Byw.) ἀλλαγὴν ὁδῶν ἄνω καὶ κάτω, κατὰ τὸν Ἡράκλειτον· καὶ αὖθις αὖ (fragm. 67 By w.) ζῶντας μὲν τὸν ἐκείνων βίον, ἀποθνήσκοντας δὲ τὴν ἐκείνων ζωήν.
(fragm. 25 Hyw.) Ζῇ πῦρ τὸν γῆς θάνατον, καὶ ἀὴρ ζῇ τὸν πυρὸς θάνατον· ὕδωρ ζῇ τὸν ἀέρος θάνατον, γῆ τὸν ὕδατος. Διαδοχὴν ὀρᾷς βίου καὶ μεταβολὴν σωμάτων, καινουργίαν τοῦ ὅλου.
Ἵθι δὴ καὶ ἐπὶ τὴν τῶν ἄλλων ἀρχήν, τὴν αὐτοφυῆ, ἢν ἡ ψυχῆς ἐξουσία κυΐσκει τὲ καὶ τελεσφορεῖ, ὄνομα μοχθηρία. Αὐτοῦ τοῦτο [*](2 μόρια sq ut or 32.10 h ||3 ἃ σὺ μὲν sq vi. or. 7. 5 f et infra § V f simil. etiam or 32. 7 b ||7 ἀλλαγὴν ὀδῶν ἄνω καὶ κάτω sq. vi. etiam or. 10. 5 c et or. 1. 2 b cf. lambl. ap. Stob. ecl. I 378 Diog.Laert.IX 8 ||11 ζῃ πῦρ sq. cf. Plut. Ei ap. Delph. 18 (392 c) Philo π.προν. l 26 ||17 ἡ ψυχῆς ἐξουσία scil. αὐτοφυὴς) [*](18 in mge μοχθηρία (schol. recentis .) R) [*](2 in mge Μ numerus quaternionis |μόρια] μοῖρα Dav. ||3 σωμάτων] σώματος ἑνὸς Orelli ||4 ἐπιόντων α(δ) 6 γενέσεων Reiske ||7 ὁδὸν Markl. ||8 αὖτις R! || 9 ζῶντα Markl. ἐκείνου M |βίον ] θάνατον cum σ2 (‘vitam ex alterius morte oriri’) Heina. Gataker (ad Anton. lV 46) (Duebn.) || 9 10 ἀπο- θνήσκοντα Markl || 11 〈διὰ〉 τὸν γῆς Reiske || 12 〈διὰ〉 τὸν πυρὸς Keiske ||14 βίων α(δ) 16 δὴ] δὲ Wakefield |τὴν τῶν ἄλλων] τὴν ἄλλην Markl. τὴν 〈 ἑτέραν〉 τῶν κακῶν Meiser. 18 τοῦτο] τοῦ α(δΔ) )
ἐπεὶ γὰρ ἔδει γῆν γενέσθαι μὲν ἔγκαρπον, καὶ ζῳοτρόφον, καὶ πολυθρέμμονα, ἔχειν δὲ ἐν ἑαυτῇ κακὰ ἔνδον καθειργμένα ἐξεληλαμένα τοῦ οὐρανοῦ, εἰς τὸν δεύτερον τόπον ἐμίγη.
Θεὸς δὲ πολλὰς καὶ παντοδαπὰς ζῴων κληρουχίας, δίχα αὐτῶν τὴν πρώτην φύσιν διελόμενος, τὴν μὲν εἶναι παντοδαπὴν ἐν τοῖς βίοις, καὶ ποικίλην τοῖς σώμασιν, ἄλογον, ἄφρονα, ἀλληλοφθόρον, ἀνόητον θεοῦ, ἀρετῆς ἄμοιρον, ὑπʼ αἰσθήσεως ἐφημέρου βοσκομένην καὶ δημαγωγουμένην, ἰσχυρὰν μὲν τῷ σώματι, ἀμήχανον δὲ τῷ λογισμῷ·
τὴν δὲ ἑτέραν αὗ τὴν ἀνθρωπίνην ἔμπαλιν ὁμογενῆ καὶ ξύννομον καὶ μίαν, ἀσθενῆ μὲν τῷ σώματι, ἄρρηκτον δὲ τῷ λόγῳ, συνετὴν θεοῦ, πολιτείας μέτοχον, κοινωνίας ἐρῶσαν, δίκης καὶ νόμου καὶ φιλίας γεγευμένην.