Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Τί δὲ οἱ Κρῆτες; ἦ σοι οὐ[*]( Περὶ Μὶνω) δοκοῦσιν ὑπὸ βασιλεῖ τῷ Μίνω κοσμηθέντες καλῶς, ἀγασθέντες τῆς ἀρετῆς, διδάσκαλον αὐτῷ ἐπιφημίσαι τὸν Δία; εἶναι μὲν αὐτόθι ἐν τῇ Ἴδῃ ἄντρον Διός, φοιτῶντα δὲ τὸν Μίνω διʼ ἐνάτου ἔτους, συγγιγνόμενον τῷ Διί, μανθάνειν παρʼ αὐτοῦ τὰ πολιτικά. Οὗιοι Κρητῶν λόγοι.

Ἐγένετο καὶ Ἀθήνησιν ἀνήρ Ἐλευσίνιος, ὄνομα [*]( Περὶ Μελη σαγό ρου-) Μελησαγόρας· οὗτος οὐ τέχνην μαθών, ἀλλʼ ἐκ νυμφῶν [*](132 a) κάτοχος, θείᾳ μοίρᾳ |σοφὸς ἦν καὶ μαντικός, ὡς Περἰ ὁ Ἀηναίων λόγος.

Ἦλθεν Ἀθήναζε καὶ ἄλλος, Κρὴς [*]( Περὶ Ἐπι μενἰ δου) ἀνήρ, ὄνομα Ἐπιμενίδης· οὐδὲ οὗτος ἔσχεν εἰπεῖν αὐτῷ δου διδάσκαλον· ἀλλʼ ἦν μὲν δεινὸς τὰ θεῖα, ὥστε τὴν Ἀθηναίων πόλιν κακουμένην λοιμῷ καὶ στάσει διεσώσατο ἐκθυσάμενος· δεινὸς δὲ ἦν ταῦτα, οὐ μαθών, ἀλλʼ ὕπνον αὐτῷ διηγεῖτο μακρὸν καὶ ὄνειρον διδάσκαλον.

Ἐγένετο καὶ ἐν Προκοννήσῳ ἀνὴρ φιλόσοφος, [*]( Περὶ Ἀρι στέου) ὄνομα Ἀριστέας· ἠπιστεῖτο δὲ αὐτῷ οὐχὶ σοφία τὰ [*](4 οἱ Κρῆτες sq. cf. Plat. legg. l 565 a sq. || 7 ἄντρον Διός vi. or. 37. 1 c || 8 Μίνω διʼ ἐνάτου ἔτους sq. vi. or. 6 7 a 14. 15 ἦλθεν Ἀθήναζε .. Κρὴς ἀνήρ sq. vi. or. 10. 1 a 20 ἐγένετο . .ἐν Πσοκοννήσῳ sq. vi or. 10.2 f) [*](1 αὑτοῦ φ α(δΔ0) |αὐτοῦ (alter.)] αὐτῆς α (δ) || 4 in mge περὶ Μίνω (schol. vet u) R! || 5 Μίνῳ α(δ) Μίνωι Δ || 7 μὲν 〈γὰρ〉 αὐ- τόθι Markl. ||11 in mge περὶ Μελησαγόρου (14 περὶ Ἐπιμενίδου 20 περὶ Ἀριστέου) (vet schol. u) R || 16 17 τὴν 〈τῶν〉 Ἀθηναίων MNα(δ) || 17 λοιμῷ RH φ λιμῷ cett.(δ) || 20 προκονήσῳ MN | φιλό- σοφος] σοφὸς Markl. || 21 οὐχὶ (scil. εἶναι locutione eodem modo mixta quo latine ῾ timere, neʼ ac nos ῾ warnen, nicht zu tunʼ) σοφία Hob οὐχ ἡ σοφία RHMN ἡ σοφία (del. οὐχ) φ α(δΔ) οὗν ἡ σοφία Dav. δοκησισοφία Markl. ceterum verbo αὐτῷ litteras ουκ (i. e. αὐτοῦ κάλλιόν (ἐστιν) a correctore quodam suprascriptas errore)

440

πρῶτα, διότι μηδένα αὐτῆς διδάσκαλον προὔφερεν. Πρὸς οὖν δὴ τὴν τῶν ἀνθρώπων ἀπιστίαν ἐξεῦρεν λόγον·

ἔφασκεν τὴν ψυχὴν αὐτῷ καταλιποῦσαν τὸ σῶμα, ἀναπτᾶσαν εὐθὺ τοῦ αἰθέρος, περιπολῆσαι τὴν γῆν τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν βάρβαρον, καὶ νήσους πάσας, καὶ ποταμούς, καὶ ὄρη·

γενέσθαι δὲ τῆς περιπολήσεως αὐτῇ τέρμα τὴν ῾ Υπερβορέων γῆν· ἐποπτεῦσαι δὲ πάντα ἑξῆς νόμαια καὶ ἤθη πολιτικά, καὶ φύσεις χωρίων, καὶ ἀέρων μεταβολάς, καὶ ἀναχύσεις θαλάττης, καὶ ποταμῶν ἐκβολάς·

γενέσθαι δὲ αὐτῇ καὶ τὴν τοῦ οὐρανοῦ θέαν πολὺ τῆς νέρθεν σαφεστέραν.

Καὶ ἦν πιθανώτερος λέγων ταῦτα ὁ Ἀριστέας μᾶλλον μὴ ὤνια ἐξ ἀγορᾶς, ἢ Ξενοφάνης ἐκεῖνος, ἤ τις ἄλλος τῶν ἐξηγησαμένων τὰ ὄντα ὡς ἔχει· οὐ γάρ πω σαφῶς ἠπίσταντο οἱ ἄνθρωποι τὴν ψυχῆς περιπόλησιν, οὐδὲ οἷστισιν ὀφθαλμοῖς ἕκαστα ὁρᾶν, ἀλλὰ ἀτεχνῶς ἀποδημίας τινὸς ᾤοντο τῇ ψυχῇ δεῖν, εἰ μέλλει ὑπὲρ ἑκάστου φράσειν τὰ ἀληθέστατα.

Βούλει τοίνυν Ἀριστέαν μὲν καὶ Μελησαγόραν καὶ Ἐπιμενίδην καὶ τὰ τῶν |ποιητῶν αἰνίγματα τοῖς μύθοις [*](132 b) ἐῶμεν, ἐπὶ δὲ τοὺς φιλοσόφους τὴν γνώμην τρέ||- [*](9, 10 ἀέρων μεταβολάς, ἀναχύσεις θαλάττης, ποταμῶν ἐκβολάς or. 26 1 a ὅσα γῆς παθήματα sq.) [*](pro οὐκ (═ non) s IIbrario acceptas in contextum verborum irrepsisse putavit Reiske) [*](1 μηδὲν MN || 7 ῾ Υπερβορέωγῆν (suprascr. ν) R! || 8 νομαῖα R! νομέα MN || 9 ἀναχύσεις] χύσεις MN α (δ) || 10 δὲ αὐτῇ R! M δʼ αὐτῇ cett. (δ Δ) || 12 ταῦτα λέγων MN α(δ) corr. Dav. μᾶλλον om. MNα(δ) sed coniungendum cum πιθανώτερος more sequiorum | μὴ ὤνια Hob μηον R! ἢ ὁ MN φ α(δ Δ) || 13 ἰξʼ ἀγορᾶς (recte; nam ἀγορὰ ═ λαλία teste Polluce) R Ξεναγόρας MN φ α(δ) Ἀναξαγόρας Dav. (Δ) similiter nomen proprium falsa coniectura fictum temere intruditur vi. p. 465.11 || 14 πω R! που cett. (δΔ) || 16 ὁρᾷ φ α(δΔ) || 17 μέλλοι Ϛ(δΔ) 21 φιλους (supraser. σόφο) R! || 21. p. 441. 1 τρέψωμεν ϛ(δ Δ))

441

ψομεν, τουτουσὶ τοὺς ἐκ Λυκίου καὶ Ἀκαδημίας τῆς [*](Ed. Duebn p. 150) καλῆς; οὐ γὰρ μυθολόγοι, οὐδʼ αἰνιγματώδεις, οὐδὲ τερατείαν ἀσπαζόμενοι, ἀλλʼ ἐν δημοτικῇ λέξει τὲ καὶ διανοίᾳ εἰθισμένα 〈μηνύοντες· προσείπωμεν〉 δὲ αὐτῶν τόν γε ἡγεμόνα πρῶτον ὧδέ πως·

῾ Ὅτι μὲν ἐπιστήμην τιμᾷς παντὸς μᾶλλον, ὦ Σώκρατες, ἀκούομέν σου πολλάκις διατεινομένου, προξενοῦντος τοὺς νέους ἄλλον ἄλλῳ διδασκάλῳ·

ὅς γε καὶ εἰς Ἀσπασίας τῆς Μιλησίας παρακελεύῃ Καλλίᾳ τὸν υἱὸν πέμπειν, εἰς γυναικὸς ἄνδρα· καὶ αὐτὸς τηλικοῦτος ὢν παρʼ ἐκείνην φοιτᾷς, καὶ οὐδὲ αὕτη σοι ἀρκεῖ διδάσκαλος, ἀλλʼ ἐρανίζῃ παρὰ μὲν Διοτίμας τὰ ἐρωτικά, παρὰ δὲ Κόννου τὰ μουσικά, παρὰ δὲ Εὐήνου τὰ ποιητικά, παρὰ δὲ Ἰσκομάχου τὰ γεωργικά, παρά τε Θεοδώρου τὰ γεωμετρικά.

Καὶ ταῦτα μέν σου τὰ εἴτε αὖ εἰρωνεύματα, εἴτε καὶ ἀνδρίσματα, ἐπαινῶ, ὅπως ἄν τις αὐτῶν ἀποδέχηται.

[*](8 διδασκάλῳ sq. simil. Dio Chrys. 55. 1 ἵνα μὴ πράγματα ἔχοιμεν ζητοῦντες αὐτοῦ τὸν διδάσκαλον sq. || 11.12 (Ασπασία).. διδάσκαλος . . . Διοτίμα sq. cf. or. 18. 4 b || 12 παρὰ Κόννου τὰ μουσικά vi. or. 33. 5 c cf. Plat. Menex 236 a || 13 παρὰ Εὐήνου τὰ ποιητικά cf. Plat. apol. 20 b Phaedo 60 d Phaedr. 267 a || 13. 14 παρὰ Ἰσκομάχου τὰ γεωργικά cf. Xenοph. Οecon. 17 || 14 παρὰ Θεοδώρου τὰ γεωμετρικά cf. Plat. Phaedr. 261 266 e C. F. Hermanm de Socr.magistris 29 || 15.16 εἴτε .. εἰρωνεύμαται εἴτε .. ἀνδρίσματα vi. or. 18. 5 a)[*](1 Λυκείου δΔ |Ἀκαδημείας Duebn. || 4 εἰθισμένα 〈μηνύοντες· προσείπωμεν (vel ἐρώμεθα?)〉 δὲ Hob. εἰθισμένοι· 〈ἐρήσομαι〉 δὲ Meiser εἰθισμένω δὲ MN εἰθισμένοι (del. δὲ) φ α(θ) et ita Schenk R εἰθισμὸν δὲ H εἰθισμένῃ Markl. (Duebn.) εἰ ἐθέλεις δὲ Dav2. εἰθισ- μένῃ φιλοσοφοῦσι, σκοπῶμεν Reiske | αὐτῶ N καὶ αὐτῶν (vel αὐτῶν τε) Schenkl ἐπʼ αὐτῶν Markl. αὐτὸν Reiske || 5 τόν τε HM τόνδε N δὲ τὸν (del. γε) φ α(δ Δ) | πρῶτον] προσείπωμεν Dav. sed vi. p. 353.10; 417. 13 || 6 ἀκούω μέν α(δΔ) || 7 ἄλλον (in ras. ex ἄλον) R! || 8 μελησίας MN || 9 ὑιὸν in ras. R! 10 ὢν in ras R! || 11 ἐρα- νίζεις α (δΔ0) || 12 Κόνου MN φ α(δ) || 13 Eὐήννου R || 13.14 Ἰσκο- μάχου (ισ in ras.) R! Ἰσχομάχου cett (δΔ) || 14 παρά τε RM παρὰ δὲ N α(δΔ) || 15 αὖ] οὖν Reiske (Duebn tacite) || 16 ἀνδρίσματα] )

442

Ἀλλʼ ἐπειδὰν ἀκούω σου πρὸς 〈Φαῖδρον διαλεγομένου, ἢ Χαρμίδην, ἢ Θεαίτητον, ἢ Ἀλκιβιάδην, ὑποπτεύω σε μὴ πάντα ἐπιστήμῃ νέμειν, ἀλλʼ ἡγεῖσθαι τοῖς ἀνθρώποις πρεσβύτερον εἶναι διδάσκαλον τὴν φύσιν·