Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

ψοβερὸν μὲν γὰρ παροῦσα ἡδονὴ μὴ ἀπέλθῃ, ἀνιαρὸν δὲ μὴ παροῦσα μὴ οὐκ ἔλθῃ· ὥστε ἀνάγκη τὸν διώκοντα ἡδονὴν λυπούμενον μὲν μὴ παύσασθαι, ἡδόμενον δὲ μὴ αἰσθάνεσθαι, ἀλλὰ συγκεχυμένον ζῆν ἐν ἀσαφείᾳ πολλῇ.

Ὅρα τίνα καὶ ποῖον τύραννον τῇ ψυχῇ δίδως· ὡς Ἀθηναίοις Κριτίαν, παρωσάμενος τὸν Σόλωνα· ὡς Λακεδαιμονίοις Παυσανίαν, παρωσάμενος τὸν Λυκοῦργον.

Κγὼ δὲ ἐλευθερίαν ποθῶν νόμου δέομαι, λόγου δέομαι. Οὗτός μοι φυλάξει τὴν εὐδαιμονίαν ὀρθὴν καὶ [*](2 Ἐρετρίαν λαμβάνει, Δαραθῶνι ἐπιπλεῖ vi or. 23 6 e || 3 ἄ τῆς πενίας cf lulian. lI 85 b Senec. ep. l 4. 8 Euseb. ap. Stob. fl. 10 36 Democrit ap. Stob fl. 10 44 || 7.8 Ταντάλου . . . ἀνδρὸς φιληδόνου sq. simil explicat fabulam Dio Chrys. 64. 7 (594) 16 τύραννον sq. ut supra § IIl c) [*](3 τί γὰρ — 4 διηνεκῶς x || 4 ἐπειδὰν — 15 πολλῇ n ||16 ὅρα — 18 Δυκοῦργον n || 19 ἐγὼ — νόμου δέομαι x) [*](2 Ἐρετρίαν — ἐπιπλεῖ καὶ om. M || 3 ἆ Δ M| διστυχέσ- τατος VB || 5 αὐτῆς α(δ Δ⁰) || 6 τῶν (ante πρότερον) om Ν (pr. an.) α(δ) |προτέρων ϛ(δ Δ) ἑτέρων (ρων in ras ) H || 11 πα- ροῦσα 〈ἡ〉 ἡδονὴ NQVα(δ) || 15 συγκεχυμένον 〈βίον〉 ζῆν Markl. 16. 17 δίδως Ἀθηναίοις (suprascr. ὡς) || 18 Παυσανίαν (νιαν in ras.) R! ||19 ποθῶ R (suprascr. ν) H (littera ν lineola per eam ducta deleta) Markl. (Duebn.))

386
ἄσειστον καὶ ἀδεῆ καὶ αὐτάρκη, οὐ ταπεινὴν δὲ ὑποβεβλημένην ἀνδραπόδων τέχναις, ὑφʼ ὧν ἐρανιζόμενος

ἀθροίσω τὸ μέγα τοῦτο ὄφελος, ἡδονήν αἰτίζων οὐκ ἀκόλzους, μὰ Δία, κατὰ τὸν υμήρου πτωχεύοντα (ρ 222), οὐδὲ ἄορας καὶ λέβητας μόνον, ἀλλὰ τὰ τούτων ἔτι [*](CH)ἀτοπώτερα· παρὰ μὲν ΜΔιθαίκου ὄψον, παρὰ δὲ Σα. [*](11b) ῥόμβου οἶνον, παρὰ δὲ Μιλησίου ἑταίραν, παρὰ δὲ Κόννου ῷδήν.

Καὶ τί τούτων ἔσται μέτρον; τίς τῆς ἐξ ἡδονῶν εὐδαιμονίας ὅρος; ποῖ στησόμεθα; τίνι δῶμεν

τὰ νικητήρια φέροντες; Τίς ὁ μακάριος ἀνὴρ οὗτος καὶ ἄγρυπνος καὶ ἐπίπονος, ὅν οὐκ ἔλαθεν οὐδὲ ἐξέφυγεν οὐδεμία ἡδονή, οὐ νύκτωρ, οὐ μεθʼ ἡμέραν, ἀλλὰ ἀποτείνασα αὐτῷ ἡ ψυχὴ τὰς αἰσθήσεις πάσας, καθάπερ ὁ θαλάττιος πολύπους τὰς πολλὰς κόμας, διὰ τούτων πάντοθεν τὰς ἡδονὰς ἐπάξεται πάσας ὁμοῦ;

Πλάττωμε, εἰ δυνατόν, τοιαύτην εἰκόνα, ἄνδρα εὐδαίμονα τὴν ἐξ ἡδονῶν εὐδαιμονίαν· ὁρῶντα μὲν τὰ [*](3. 4 αἰτίζων . . ἀκόλους sq. vi. or. 38. 7 e vers. finem cf Dio Chrys. 1. 50 Plut. rect. rat aud. 10 ||5 ἄορας οὐδὲ λέβητας vi or 29 7 a etiam or. 11. 6 c; 13.3 b || 6 Μιθαίκου ὄψον vi. or 15 4 b || 6. 7 Σαράμβου οἶνον cf. Plat Gorg. 518 b Themist. 23. 297 d Arist. or. 46. 317 || 8 Κόννου ῴδήν vi. or. 38. 4 d cf. Plat. Euthyd 272 c Menex. 235 d || 9.10 τίνι δῶμεν τὰ νικητήρια φέ- ροντες ut or. 36.3 a) [*](6 παρὰ μὲν — 8 ᾧδήν n) [*](4 ἀκόλους in mge ψωμούς (vet schol. a) (rubr) 5 ἄορας mg μαγειρικὰ (-γιρ- R σκεύη (vet. schol. a) V (rubr)) [*](1 ταπεινὴν δὲ 〈οὐδὲ BQV φα(δ Δ) praeter Dav. ταπεινὴν 〈οὐ〉δὲ Reiske || 5 ἄορας BH (man. alt ) δόρος (i. e. AOPAC) RH (pr. man GV δέρας MNα(δ) corr. Heins. || 6 in mge CHMEIWCAI) (schol.vet.u) k || 7 Μιλησίου Hob Κόννου Rn Κόνου cett.(δ) sed vi. or. 38. 4 d | ἑταίραν] κιθάραν Heins || 8 Κόννου Hob. Μιλη- σίου φ Νδελησίου cert. (δ Δ) praeter Dav || 9 ποῖ] ποῦ nescio unde Δ στησώμεθα Mδα(δ) corr. Markl. || 10.11 ἀνήρ; οὖτος Δ ἀνὴρ οὕτως harkl. || 14 τὰς πολλὰς κόμας] τοὺς πλοκάμους Markl. 16 εἰδυνατόν]ἀδυνατόν B ἀνδρὸς B | 17 εὐδαίμονα] εὐδαιμονίαν B)

387
ἥδιστα τῶν χρωμάτων, ἀκούοντα δὲ ἡδίστων ψόφων, ὀσφραινόμενον ὀδμῶν τερπνοτάτων, γευόμενον χυμῶν ποικιλωτάτων, χλιαινόμενον, ἀφροδισιάζοντα ὁμοῦ· ἐὰν γὰρ δῷς χρόνον, καὶ διαστήσῃς τὰς ἡδονάς, καὶ τὰς αἰσθήσεις διέλῃς, κολούσεις τὴν εὐδαιμονίαν· πᾶν γάρ, ὅ παρὸν εὐφραίνει, ἀφαιρεθὲν λυπεῖ.

Καὶ τίς ἀνά σχοιτο ψυχὴ ἡδονῶν τοσούτων ὄχλον ἐπιρρέοντα αὐτῇ καὶ ἐπιφερόμενον, καὶ μηδεμίαν ἀνακωχὴν μηδὲ ἀναψυχὴν παρεχόμενον; ἀλλʼ οὐκ ἀθλιώτατα εἰκὸς διάγειν, καὶ ἐπιθυμεῖν καταβολῆς, καὶ ἀναπαύλης ἐρᾶν; χρονίζουσα γὰρ ἡδονὴ λύπην γεννᾷ.

Τί ἄν οὖν γένοιτο ἀπιστότερον εὐδαιμονίας ἐλεουμένης; Ὧ Ζεῦ καὶ θεοί, πατέρες καὶ ποιηταὶ γῆς καὶ θαλάττης, καὶ ὅσα γῆς καὶ θαλάττης θρέμματα, οἷον τοῦτο ζῷον τῷ δεῦρο τόπῳ καὶ βίῳ ἐγκατεστήσατε; ὡς θρασὺ καὶ ἰταμὸν καὶ λάλον, ἀγαθοῦ ἄπορον, ἔργου ἔρημον, ἡδο νοῖς βοσκόμενον καὶ δημαγωγούμενον; (Ι 40) Aἴθ’ ὄφελεν ἄγονόν τʼ ἔμεναι, ἄγαμόν τʼ ἀπολέσθαι [*](3. 4 ἐὰν ... διαστήσῃς τὰς ἡδονάς sq cf. Diog. Laert X 142 (Epicuri) εἰ κατεπυκνοῦτο πᾶσα ἡδονὴ καὶ χρόνῳ καὶ περὶ ὅλον τὸ ἄθροισμα (scil. hominem) ὑπῆρχεν . . οὐκ ἄν ποτε διέφερον ἀλ- λήλων αἱ ἡδοναί sq Cicer. fin. lI 7. 21 || 8 μηδεμίαν ἀνακωχὴν aq. vi. etiam or. 34.1 b || 13 πατέρες καὶ ποιηταὶ sq. vi. or. 41. 2 b τὸν ποιητὴν sq. cf Plat. Tim 28 c τὸν ποιητὴν καὶ πατέρα τοῦδε τοῦ παντός || 15 τῷ δεῦρο . . βίῳ cui oppositus est ὁ πρῶτος ille) [*](5 πᾶν — 6 λυπεῖ n || 11 χρονίζουσα — γεννᾷ nx) [*](5 in mge γνώμη (rubr. col ) V) [*](2 ὀσμῶν nescio unde Δ ||3 χλιαινόμενον] λεαινόμενον Markl. 〈πάντα〉 ὁμοῦ Markl. || 5 κολούσης BN || 6 7 τίς 〈 ἂν〉 ἀνάσχοιτο Hahn || 7 ἐπιρέοντα R! || 9 ἀλλʼ] ἇρʼ α(δ) Reiske | ἀθλιώτατα (θλι in ras ex θθ) R! || 10 καταβολῆς (═ initii) RQ ἀναβολῆς cert. (δ Δ) || 14 τοῦτο 〈τὸ〉 ζῶον Mα(δ) leiske || 15 καὶ βίῳ om BM φ || 16 λάλον] λάβρον Heins. λάγνον Meiser || 18 ὄφελες Ho- merus | ἄγονός Homerus | ἔμμεναι MNQV | ἄγαμός Homerus )

388
τὸ γένος τοῦτο πᾶν, εἰ μηδὲν ἔξει παρʼ ὑμῶν ἡδονῆς [*](12a) κρεῖττον.

Καὶ πῶς οὐκ ἔχει; ἀποκρινώμεθα γὰρ καθʼ Ὅμηρον ὑπὲρ τοῦ Διός. Ἔχει μὲν γάρ, ἔχει νοῦν καὶ λόγον· συγκέκραται δὲ αὐτῷ ὁ βίος ἐξ ἀθανάτων καὶ θνητῶν πραγμάτων, ὡς ζῴῳ τινὶ ἐν μεθορίῳ τεταγμένῳ, καὶ παρὰ μὲν θνητῆς πλημμελείας τὸ σῶμα ἔχοντι, ἐκ δὲ τῆς ἀθανάτου ἀπορροῆς τὸν νοῦν λαμβάνοντι. Ἵδιὸν δὲ σαρκῶν μὲν ἡδοναί, νοῦ δὲ λόγος· καὶ κοινὸν μὲν αὐτῷ αἱ σάρκες πρὸς τὰ θηρία, ἰδιον δὲ νοῦς.

Ἐνταῦθα τοίνυν ζήτει τὸ ἀνθρώπου ἀγαθόν, ὅπου τὸ ἔργον· 〈ἐνταῦθα τὸ ἔργον, ὅπου τὸ ὄργανον·〉 ἐνταῦθα τὸ ὄργανον, ὅπου τὸ σῶζον. Ἀπὸ τοῦ σώζοντος ἄρξαι. Πότερον ποτέρου διασωστικόν, σῶμα ψυχῆς, ἢ ψυχὴ σώματος; εὑρες τὸ σῶζον. Τί ψυχῆς ὄργανον; νοῦς. [*](quem anima vixit in caelo antequam corpus indueret vi. or. 9.6 f 10. 2 a; 21.7 e ἐν τῇ δεῦρο συνουσίᾳ) [*](4 ὑπὲρ τοῦ Διός ut or. 11. 6 e || 6 ὡς ζῴῳ τινὶ ἐν μεθορίῳ τεταγμένῳ sq. vi. or 8 8 b || 9. 10 κοινὸν . . αὐτῷ α σάρκες sq. νi. or. 6 1 d || 10 11 ἐνταῦθα ζήτει sq. ═ or. 31. 5 b || 14 διασωσ- τικόν . . . ψυχὴ σώμιατος nam συνέχει τὸ σῶμα vi. or. 9. 6 a 15 ψυχῆς ὄργανον νοῦς νi. etiam or. 13. 7 b cf. simil Plut. Pyth. or. 21 (404 b) σώματι ψυχὴ χρῆται ψυχὴ δʼ ὄργανον θεοῦ γέ- γονεν, ὀργάνου δʼ ἀρετὴ μιμεῖσθαι τὸ χρώμενον ἧ πέφυκε δυνάμιει καὶ παέχειν τὸ ἔργον αὐτοῦ τοῦ νοήματος sq) [*](8 ἔδιον — 9 λόγος x || 10. 11 ἐνταῦθα — 12 ἔργον x) [*](12 in mge (schol. vet. a) R! ψυχή σῶζον unde ψυχή in mge x νοῦς ὀργανον νοῦς φρόνησις ἔργον φρόνησις ἀγαθόν εὕρημα ἀγαθόν) [*](1 ὑμῖν B ἡμῶν α (Heina .) || 7 πλημμελείας (εἰ in ras.) B πλημμύρας Markl. || 8 νοῦν διαλαμβάνοντι α(δ) || 11.12 τὸ 〈ἀν- θρώπου〉 ἔργον x || 12 ἐνταῦθα — ὄργανον om. R (solus) || 13 σῶζον] ζῷον NV || 15 σώματος; 〈ψυχὴ σώματος·〉 εὗρες Markl σῶζον· 〈ζήτει τὸ ἔργον·〉 τί Reiske)

389
δήτει τὸ ἔργον. Τί νοῦ ἔργον; φρόνησις· εὐρες τὸ ἀγαθόν.

Eἰ δέ τις τότʼ ἀνθρώπου τὴν μοῖραν ταύτην τὴν φρονοῦσαν καὶ θεοφιλῆ ἀτιμάσας, τὸ ἄτιμον ἐκεῖνο μόνον θρέμμα, τὰς σάρκας λέγω, τὸ ἀκόλαστον, τὸ ἀδηφάγον, τὸ ἡδοναῖς φίλον εὐωχεῖν ἐθέλοι, τίνι ἂν εἰκάσαιμι τὴν τοιαύτην τροφήν, ἢ τῷ μύθῳ, νὴ Δία; εενέσθαι φασὶν οἷ ποιηταὶ ἄνδρας ἐν Πηλίῳ, Θετ.

ταλικὸν γένος, ἀτόπους τὰ σώματα, ἐξ ὀμφαλοῦ ἐπισυρομένους ἵππου φύσιν. Ἐν δὲ τῇ τοιαύτης ξυνουσίας ἀμουσίᾳ πᾶσά που ἀνάγκη βόσκειν ὁμοῦ τὴν θηριώδη φύφτν· φθέγγεσθαι μὲν ὡς ἄνθρωπον, σιτεῖσθαι δὲ ὡς θηρίον· ὁρᾶν ὡς ἄνθρωπον, ὀχεύειν δὲ ὡς θηρίον.