Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Ἔτʼ οὖν ποθεῖς σκέψασθαι περὶ Σωκράτους, εἰ

ὀρθῶς ταῦτα ἔδρα ἢ μή; τί οὖν, εἴ τις σοι παρελθὼν [*](1 κατεγέλα sq. vi. or. 12. 10c cf. Aelian v. hist. V 8 (κωμῳ- δούμενος ἐγέλα) Seneca dial. II 18. 5 Diog. Laert. lI 35 Norden (Fleck. ann. 18. 323 adn 4 de τρόπῳ σπουδογελοίῳ) || 2 ἀντε- τιμᾶτο cf. Plat apol. 36d Diog Laert. II 42 || 4 ἀσθενέστερον nam εἷς φρονιμώτερος τῶν πολλῶν Sext. Emp. hyp. lI 43 cf. etiam Epict. diss. l 29. 16 || 6 τῷ ὑπηρέτῃ cf. Epict. diss. l 29. 65 ἐχαλέπαινεν vi p. 33. 13 cf. Muson. 54. 10(οὐκ ἐχαλέπαινε λοιδορού- μενος) Epict. diss. II 12. 14 Teles (Henne) 43 vi. etiam or. 18. 6c 8 ἑκὼν vi. or. 36. 6g etiam or. 6. 6a cf. Epict. diss. I 12. 13 || 10 φεύγειν cf Xenoph. apol. 23 Cicer. Tusc. l 29. 71 Muson. 143. 8 Teles 11 Plut. adv. Colot. 1126. b 11 μετέγνωσαν sq. cf. Themist. 20 239a Plut. invid. 6 Orig. c. Cels. 1. 5 Diog. Laert. lI 43 || 14 εἰ ὀρθῶς sq. vi or 18. 6c) [*](14 εἴ τις σοι — p. 34. 14 νικηφόρου n) [*](3 αὐτῶν MNα(θ) corr. Markl. Dav.2 || 5 ἦν om. MNα(δ) || 6 ἐχαλέπηνεν α(δ) || 7 ἐδυσχέρανεν α(δ) || 9 τοῦ μὲν — 11 τῶν δὲ om. M | ἐξὸν (in ras. ex ἐξσὸν) R! || 12 καταγελαστότατον RMN (cf. Κuehner Gerth. Gr. gramm. lI 1. 22) καταγελαστότερον cett. (δΔ) || 13 ἔτι α(θ) | ποθεῖσκέψασθαι R! || 14 ὀρθῶς] ὥρα MNφ ἄρα α(δ) ἄρα καλῶς Dav.1 ὀρθῶς ἄρα Markl. | εἴ τις] ἔστιν R (═ ὅστις?) | σοι παρελθὼν] συμπαρελθὼν α(δ) unde νῦν παρελθὼν Markl.)

33
διηγεῖτο, ὅτι ἀνὴρ Ἀθηναῖος, γέρων τὴν ἡλικίαν, φιλόσοφος τὴν ἐπιτήδευσιν, πένης τὴν τύχην, δεινὸς τὴν φύσιν, ἀγαθὸς εἰπεῖν, συνετὸς νοῆσαι, ἄγρυπνος καὶ νηφάλεος, καὶ οἷος μηδὲν εἰκῇ μήτε ἔργον πρᾶξαι, μήτε εἰπεῖν λόγον, βεβιωκὼς μὲν πόρρω ἡλικίας, ἐπαινέτας δὲ σχὼν τοῦ τρόπου Ἑλλήνων μὲν οὐ τοὺς φαυλοτάτους τὴν φύσιν, θεῶν δὲ τὸν Ἀπόλλωνα·

οὗτος ἐπαναστάντων αὐτῷ φθόνῳ καὶ ἀπεχθείᾳ καὶ τῇ πρὸς τὰ καλὰ ὀργῇ ἐκ μὲν τοῦ θεάτρου Ἀριστοφάνους, ἐκ δὲ τῶν σοφιστῶν Ἀνύτου, ἐκ δὲ τῶν συκοφαντῶν Μελήτου, ἐκ δὲ τῶν ῥητόρων Λύκωνος, καὶ τοῦ μὲν κωμῳδοῦντος, τοῦ δὲ γραφομένου, τοῦ δὲ εἰσάγοντος, τοῦ δὲ λέγοντος, τῶν δὲ δικαζόντων, ἐχαλέπαινεν πρῶτα μὲν τῷ Ἀριστοφάνει, καὶ καταστὰς ἐν Ἀθηναίοις ἀντεκωμῴδει τὸν ἄνδρα ἐν Διονυσίοις, ἔτι μεθυόντων [*](2 πένης vi. or. 1. 9c; 18. 6g; 39. 5i cf. Dio Chrys. 54. 2 | δεινὸς sq. vi or. 8. 1a ἀνδρὶ sq. || 4 οἷος sq. cf. Xenoph. mem. l 1. 11 || 6 φαυλοτάτους cf. Xenoph. apol. 17 || 7 Ἀπόλλωνα vi. supra p. 30. 15 || 9 Ἀριστοφάνους nil fuit Aristophani cum ceteris tribus ut docet p. 31 18 sq. cf. Plat. apol. 23e Diog. Laert lI 39 Themist. 23. 285c; 34. 68 sed vi. or. 12. 8a; 36. 5h cf. Aelian. v. hist. II 13 || 10 σοφιστῶν cf. Diog. Laert lI 38 aliter Plat. apol. 23e | συκοφαντῶν Maximum „soli variandae orationi in- tentum“ finxisse sibi vidit C. F. Hermann (de Socratis accusato- ribus ind. schol. Gott. 1854. 13); debuit enim Maximus dicere ὑπὲρ τῶν ποιητῶν cf. Plat. apol. 23e || 13 ἐχαλέπαινεν sq. vi. or. 18. 6g; or. 39. 5i etiam supra p. 32. 6 cf. Aelian. v. hist. lI 13 Epict. diss. IV 11. 20 Plut. educ lib. 14 (10 d) περὶ ἀσκήσεως (mus. Rhen. 27. 528).) [*](1 γέρων τὴν ἡλικίαν (propter vers. 5) del. Markl. de duplici Maximi editione ut solet cogtans || 4 νηφάλαιος (man. recent. in νηφάλοιος mutatum) R νηφάλιος cett. (δ∠) | εἰκῇ] εἰπεῖν MN || 7 οὕτως R! (pr. man corr.) n || 11 Λύκωνος 〈ἐκ δὲ τῶν Ἑλλή- νων, Ἀθηναίων·〉 καὶ Markl. (prob. Combes) lacunam asteriscis indic. Duebn. || 13 〈ἰδιω〉τῶν τῶν δικαζόντων Schenkl || 15 ἐπὶ μεθυόντων Reiske (Duebn.))

34
δικαστῶν· ἔπειτα εἰς τὸ δικαστήριον παρελθὼν ἀντερρητόρευεν τοῖς λέγουσι καὶ λόγους διεξῄει μακρούς, ἀπολογίαν εὖ μάλα εἰς ἐπαγωγὴν δικαστῶν συγκειμένην, ἐξευμενιζόμενος μὲν τὸ δικαστήριον τοῖς προοιμίοις, πείθων δὲ τοῖς διηγήμασιν, ἀποδεικνὺς δὲ τεκμηρίοις καὶ πίστεσιν καὶ εἰκάσμασιν, ἀναβιβαζόμενος δὲ καὶ μάρτυρας τῶν πλουσίων τινὰς καὶ ἀξιόχρεων ἐν Ἀθηναίοις δικασταῖς, κἂν τοῖς ἐπιλόγοις ἱκετεύων καὶ ἀντιβολῶν καὶ δεόμενος | καί που καὶ δάκρυα ἐν καιρῷ ἀφιείς,

[*](29 b)

καὶ μετὰ τοῦτο τελευτῶν τὴν Ξανθίππην ἀναβιβασάμενος

κωκύουσαν, καὶ τὰ παιδία κλαυμυριζόμενα, διὰ τούτων ἁπάντων μετεχειρίσατο τοὺς δικαστάς, καὶ ἀπεψηφίσαντο αὐτοῦ, καὶ ᾤκτειραν, καὶ ἀφῆκαν;

Καλοῦ τοῦ νικηφόρου· ἦ που εἰς Λύκειον ὤσατο ἂν ἐκεῖθεν, καὶ εἰς Ἀκαδημίαν αὖθις, καὶ τὰς ἄλλας διατριβὰς φαιδρός, ὥσπερ οἱ ἐκ χειμερίου θαλάττης σεσωσμένοι.

Καὶ πῶς ἂν ἠνέσχετο φιλοσοφία σπάνιον τὸ πρὸς ἑαυτὴν τοῦτον τὸν ἄνδρα; οὐ μᾶλλον ἢ παιδοτρίβης [*](Ed. Duebn. p. 33)ἐκ σταδίου ἀγωνιστὴν μύρῳ κεχρισμένον, || ἀνιδρωτὶ καὶ ἀκονιτὶ στεφανωθέντα, ἄπληκτον, καὶ ἄτρωτον, [*](c)καὶ μηδὲν ἴχνος ἀρετῆς ἔχοντα.

Τίνος δ᾿ ἂν καὶ εἵνεκα [*](6 μάρτυρας sq. cf. Plat. apol. 33 d || 8 ἱκετεύων sq. cf. Plat. apol. 34c || 17 πῶς sq. cf. Epict. diss. IV 4. 22 || 19 ἀγωνιστὴν vi. or. 15. 7c καλός γε sq. || 21 τίνος sq nam quae (spreta Lysiae apologia) ἐν δικαστηρίῳ dixit non apologia ea erat sed βίου ἀπό- δειξις cf. Xenoph apol. 9) [*](1 〈τῶν〉 δικαστῶν Mα(δ) Duk. (tacite) | ἀντερητόρευεν Rn || 3 ἀπαγωγὴν α(δ) def. Markl. | συνκειμένην R! || 5 τεκμηρίοις (οις in ras.) R! || 7 ἀξιόχρεως MNφα(δ) ἀξιοχρέων Reiske || 9 δά- κρυον MNα(δ) || 11 κλαυμυριζόμενα (cf. Photius s v. κλαυμυρί- ζεται) R! κλαυθμυριζόμενα cett. (δΔ) || 13 αὐτοῦ ÷ καὶ R! | καὶ (ante ἀφῆκαν) om. α(δ) || 14 ὢ καλοῦ α(δΔ) | Λύκιον R!B || 15 ἄλας (pr. man.) R! || 16 σεσωσμένοι (ω in ras.) R! || 17 σπά- νιον τὸ] ἐπανιόντα HB Heins. (Δ) παριόντα Canterus || 18 τοῦ- τον τὸν] τοιοῦτον Markl.)

35
ἀπελογήσατο Σωοκράτης ἐπʼ ἐκείνων τῶν Ἀθηναίων; ὡς ἐπὶ δικαστῶν; ἀλλὰ ἄδικοι· ὡς ἐπὶ φρονίμων; ἀλλὰ ἀνόητοι· ὡς ἐπὶ ἀγαθῶν; ἀλλὰ μοχθηροί· ὡς ἐπὶ εὐμενῶν; ἀλλὰ ὠργίζοντο· ὡς ἐπὶ ὁμοίων; ἀλλὰ ἀνομοιότατοι· ὡς ἐπὶ κρειττόνων; ἀλλὰ χείρους ἦσαν· ὡς ἐπὶ

χειρόνων; καὶ τίς κρείττων χείρονι ἀπελογήσατο; τί δʼ ἂν καὶ εἶπεν ἀπολογούμενος; ἆρα ὡς οὐκ ἐφιλοσόφει; ἀλλὰ ἐψεύδετο ἄν· ἢ ὅτι ἐφιλοσόφει; ἀλλὰ ἐπὶ τούτῳ ἐχαλέπαινον.

Ἀλλὰ νὴ Δία τούτων μὲν οὐδέν, ἀπολύεσθαι [*](δʼ) ἐχρῆν τὴν αἰτίαν, ὡς μήτε διέφθειρεν τοὺς νέους, μήτε καινὰ δαιμόνια ἐπεισέφερεν.

Καὶ τίς τεχνίτης τὸν ἄτεχνον πείθει ὑπὲρ τῶν κατὰ τὴν τέχνην; ποῦ γὰρ Ἀθηναίοις συνιέναι, τί μὲν διαφθορὰ νέων, τί δὲ

ἀρετή; καὶ τί μὲν τὸ δαιμόνιον, πῶς δὲ τιμητέον; οὐ γὰρ τῷ κυάμῳ λαχόντες δικασταὶ χίλιοι ταῦτα ἐξετάζουσιν, οὐδὲ Σόλων τὶ ὑπὲρ αὐτῶν γέγραφεν, οὐδὲ οἱ Δράκοντος σεμνοὶ νόμοι·