Dialexeis

Λέγε, τίνας εἶδες καρποὺς ἐν τῷ λόγῳ; τίνας ἔλαβες; [*](2 μήπω sq. ut or. 30. 2g; 40. 3 g al. || 3 Κιμμερίῳ . . ἥλιον nam terram eorum tenebrae premunt vi or. 10. 9c; 16. 6 c τὰ δὲ Ὀδυσσέως sq. cf. lulian. ep. 53. 439 c Κιμμερίων ἀχλὺς || 4 τῷ ἠπειρώτῃ vi. ad or. 10. 5 i || 9 ὁ . . γεωργός sq. vi. or. 19. 4 f simil. modo opponuntur αἱ στεφηπλόκοι et αἱ μέλισσαι Plut. rect. rat. aud. 8 || 10 σκιάν cf. Aesopi fabul. 315 || 17 καρποὺς sq. cf. Plut. rect. rat. aud. 8 δεῖ τὸ πολὺ καὶ κενὸν ἀφαιροῦντα τῆς λέξεως αὐτὸν διώκειν τὸν καρπόν) [*](3 in mge κιμμέριοι (schol. rec.) R!) [*](2 μήπω μέ φ α (δ Δ) | ὦʼ τὰν Duebn. | ερη (sine acc. et spir.) | αὐτὸ ὂν Hob. αὐτὸν codd. αὐτὸ Dav. (Duk.) αὐτὸς Markl. (Duebn.) || 3 εἰδεῖν R | κιμερίω MN (pr. man.) || 7 ἀπισ- τεῖς φ α (θ) ἄπεστι Markl. (Duebn.) || 9 θεατὴς] ἐπαινέτης Markl. γεωργός, 〈κριτὴς〉 ὑγιής Heina. || 10 φυτῶν Ϛ (δ Δ) || 12 ὁδοι- πόρον 〈παρατρέχοντα, ἐπαινῶν〉 πλησιάζει φ α (δ) 13 νεμεσῶ 〈αὐτὸν τὸ〉 τῆς Reiske | παρατρέχον Reiske om. φ α (δ) 14 ἐπαινεῖν om. φ α (δ) | τὸν γεωργὸν Markl. || 17 λέγε 〈δή〉, τίνας Reiske)

σταφυλῇ’ ἐπιφύεται, καὶ ‘σῦκον σύκῳ·’ λόγου δὲ ἄρα ἐφήμερος μὲν ἡ γένεσις, ἄσπερμος δὲ ὁ καρπός, καὶ οὐ τρόφιμος, οὐδὲ ἀνακιρνάμενος τῇ ψυχῇ, (Β 754) ἀλλά τέ μιν καθύπερθεν ἐπιρρεῖ, ἠΰτ᾿ ἔλαιον;

Ταύτην μοι διήγησαι τὴν γεωργίαν, τοὺς δὲ ἐπαίνους ἔα. Ἐὰν γὰρ ἀφέλῃς αὐτῶν τὴν χρείαν, ὑποπτεύω τὴν αἰτίαν, καὶ τὸν ἐπαινέτην ἐλεῶ, καὶ τὸν | ἔπαινον [*](109 a) μέμφομαι.

Τοῦτον τὸν ἔπαινον φθέγγεται τὰ μέλη τῆς ψυχῆς, τὰ ἀκόλαστα, τὰ κρίνειν ἀσθενῆ, τὰ ἀπατᾶσθαι πεφυκότα·

οὐ νέμεσις Τρῶας καὶ εὐκνήμιδας Ἀχαιοὺς τοιῇδʼ ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν. Ὁρᾷς τοῦ ἐπαίνου τὴν μοχθηρίαν, ἀντικαταλλασσομένου γύναιον μανὲν καὶ τὴν ἀπʼ αὐτοῦ ἡδονήν, Ἑλφητί,

ληνικῶν καὶ Τρωῖκῶν κακῶν; Ἔστι κἀνταῦθα ἐπαινέτης τοιοῦτος, ἐπειδάν τις ἐντυχὼν ἀκολάστῳ λόγῳ, τὸ μὲν ἀπατηλὸν αὐτοῦ μὴ γνωρίσῃ, τὸ δὲ ἡδὺ στέρξῃ, κατὰ βραχὺ ὑποφερόμενος ταῖς καθʼ ἡμέραν ἡδοναῖς ἀψοὥσπερ [*](2 γόνιμοι ut or. 1. 7 c et g || 3 ὄγχνη . ἐπὶ ὄγχνῃ sq. vi. or. 14. 1. i || 12 φθέγγεται τὰ μέλη ψυχῆς vi. or. 27. 5 h etiam or. 7. 5 e) [*](1 πῶς — 20 κακῶν alia manu M || 3 αὐτοῦ Markl. | ἢ] ἡ Δ unde ἡ Markl. (Duk.) || 7 τρόφιμος (φι in ras.) R! | ἀνακιρναμενος (ιρν in ras.) R! || 8 ἐπιῤῤέει α(δ Δ) cum Homero || 12 φθέγγεται μὲν τὰ MN α (δ) || μέρη Markl. (Duebn) || 16 τοιῇ δʼ Δ || 19 γύ- ναιον μανὲν Hob γύναια μὲν RMN γύναιον μὲν α (δ) γύναιον ἓν Markl. (Δ) || 23 ὑποφερόμενος (ερ in ras.) R! | ταῖς δὲ καθʼ MN )

παρατιθέντες γὰρ κακὸν κακῷ, νόσῳ πόνους, αἱροῦνται ἡδόμενοι νοσεῖν μᾶλλον, ἢ πονοῦντες ὑγιασθῆναι. Καί τις ἤδη ἰατρὸς εὐμήχανος ἀνεκέρασεν βραχεῖαν ἡδονὴν τῷ ἀλγεινῷ τῆς ἰάσεως·

ποριστὴς δὲ ἡδονῆς, καὶ παντοίας ἡδονῆς, οὔτε ὁ Ασκληπιός, οὔτε οἱ Ἀσκληπιάδαι, ἀλλʼ ὀψοποιῶν τὸ ἔργον.

Οὐδὲν δὲ σεμνότερον ἀκόλαστος λόγος τῶν τῆς γαστρὸς κολακευμάτων· ἐὰν γὰρ τούτου ἀφέλῃς μὲν τὸ ὠφελοῦν, τερπνὸν δὲ προσθῇς, [*](109 b)ἰταμὸν καὶ ἄκρατον ἰσοτιμίαν καὶ ἰσηγορίαν χειρο|τονεῖς λόγου πρὸς τὰ αἰσχρὰ πάντα, ὅσα διʼ αἰσθήσεων ἐπὶ ψυχὴν ἔρχεται, ὑφʼ ἡδονῆς παραπεμπόμενα.