Dialexeis

Μαντεύεταί μοι ἡ ψυχή, κατὰ τοὺς Πλάτωνος λόγους, εἶναί τι ἀνθρώπων γένος, μήτε ἀρετῆς κομιδῇ ἐπήβολον, μήτʼ [*](25 μήτε ἀρετῆς . . ἐπήβολον, μήτʼ εἰς κακίαν . . ἐκκεκυλισ-) [*](3 θεασώμεθα (ασω in ras.) R! || 4 καὶ ἡ ἐν BH (Δ) καὶ ἐν cett. (δ) || 7 οὖν RH (Δ) om. cett. (δ) || 8 ξυνλήβδην MN || 9 τούτῳ (scil. τῷ γένει) Reiske | δικαίων (ιων in ras.) R! τὸ δικαίως Reiske || 11. 12 πολεμικόν (ικο in ras) R! || 14 ἐπὶ] ὑπὸ MN 18 ἀπʼ ἴσης εἰσὶν Hob. ἀπίησιν R (η in ras.) MN ἀπίασιν cett (δ Δ) 21 ἐπεξισουμένη α(θ) || 22 κρίνῃ α(δ))

Τῦτο τοίνυν τῶν ἀνθρώπων τὸ γένος διελόντες δίχα, τὸ μὲν παραδόντες τῇ γῇ, τὸ δὲ εἰς τὰ ὅπλα ἀποπέμψαντες, ἅτε ἀμφίβολον ὂν καὶ ἐν μεταιχμίῳ ἀρετῆς καὶ κακίας καθωρμισμένον, θεασώμεθα ὑπὸ τῶν ἐπιτηδευμάτων ἑκάτερον ὑπὸ ἑκατέρου, πότερον ἐφ ὁπότερον ἄγεται θᾶττον· θεασώμεθα δὲ οὑτωσί.

Μέγιστον ἀνθρώπῳ κακόν ἐπιθυμία.