Dialexeis

μὲν ποιμένι ἔοικεν, ὁ δὲ κλέπτῃ ἔοικεν, καὶ λανθάνειν εὔχεται· οἶδεν γὰρ τὸ κακὸν ὃ δρᾷ, ἀλλὰ εἰδὼς ὑφ᾿ ἡδονῆς ἕλκεται.

Καὶ γὰρ ἐν τοῖς εὐκάρποις φυτοῖς ὁ μὲν γεωργὸς τημελῶς πρόσεισιν, ὁ δὲ κλέπτης ἐμπεσὼν δρέπει καὶ λυμαίνεται καὶ σπαράττει.

Καλὸν σῶμα ὁρᾷς ἀνθοῦν καὶ ἔγκαρπον· μὴ || χράνῃς, μὴ μιάνῃς, μὴ προσάψῃ τοῦ ἄνθους· ἐπαίνεσον, ὡς ὁδοιπόρος φυτόν ποτε· [*]((ζ 162/3)) τοῖον Ἀπόλλωνος παρὰ βωμῷ φοίνικος νέον ἔρνος ἀνερχόμενον [*](1 ἀποθανόντος συναποθνήσκει cf. Plat. symp. 179e Lucian am. 46 κἂν ἀποθάνη ζῆν οὐκ ἀνέξομαι vi. etiam or. 18.8 h vers. finem (de Achille) et or. 20. 2 b οὐ φεύγει θάνατον || 12 λανθά- νειν εὔχεται sq. cf. Muson. ap. Stob. flor 6. 61 lulian. V 198 c Plut. ap. Stob. flor. 6. 46 || 13.14 ἐν τοῖς εὐκάρποις φυτοῖς sq. vi simil. or. 20. 9 b: 21. 8 d) [*](17 καλὸν — 19 ποτε p) [*](3 ὁ δὲ] οὐδὲ ΜΝ || 5 ἐρημίᾳ α(δ Δ) || 9 ὀμίχλην Homerus 10. 11 δέ τ᾿ ἀγαθήν Η(Δ°) || 13.14 ἐγκάρποις Mdarkl. || 18 προ- σάψῃ-τοῦ R! || 20 τοιοῦτον N)