Dialexeis

Ἐκείνου τοῦ ἔρωτος ἀρετὴ ἔργον, τοῦδε τοῦ ἔρωτος ἔργον ὕβρις· ἐκείνου τοῦ ἔρωτος φιλία τέλος, τούτου τοῦ ἔρωτος ἔχθρα τέλος· ἄμισθος ὁ ἔρως ἐκεῖνος, μισθοφόρος ὁ ἔρως οὗτος· ἐκεῖνος ὁ ἔρως ἐπαινετός, ἐπονείδιστος οὗτος· ἐκεῖνος Ἑλληνικός, βαρβαρικὸς οὗτος· ἐκεῖνος ἄρρην, ἁπαλὸς οὗτος· ἐκεῖνος ἑστώς, πτηνὸς οὗτος, ἀβέβαιος.

Ἑκεῖνον τὸν ἔρωτα ἐρῶν ἀνὴρ φίλος θεῷ, φίλος νόμῳ, μεστὸς αἰδοῦς, μεστὸς παρρησίας· ἐκεῖνος καὶ μεθ᾿ ἡμέραν τὸν ἐρώμενον περιέπει καὶ ἀγάλλεται τῷ ἔρωτι, καὶ ἐν γυμνασίῳ συμπλέκεται, καὶ ἐν δρόμῳ συνθεῖ, καὶ ἐν θήρᾳ συγκυνηγετεῖ, καὶ ἐν πολέμῳ συναριστεύει, καὶ ἐν εὐτυχίαις [*](2 ὀνόματι ἐνί vi.οr.18. 3 b φωνῇ μιᾷ cf. Lucian. am. 37 (438) 3 νοσεῖ vi. or. 18. 3 b οὑτωσὶ sq. or. 20. 4 b δεῖ προστεθῆναι sq. cf. Apul dogm. Plat. lI14 |||5 ἐκείνου τοῦ ἔρωτος ἀρετὴ ἔργον sq. cf. Lucian. am. 37 || 6 φιλία τέλος . . cf. Ζenon. ap. Athen. XIII 561 c Ζήνωνα ὑπολαμβάνειν τὸν Ἔρωτα θεὸν εἶναι φιλίας καὶ ἐλευθερίας || 8 μισθοφόρος vi. or. 20. 1 e ὁ μὲν γὰρ sq. etiam or. 14. 5 d; 35.7 a οὐχ ὑπ᾿ εὐνοίας sq. || 9 Ἑλληνικός, βαρβαρικὸς vi. or. 20. 1 e vers. finem || 10 ἄρρην i. e. qualis virum decet cf Lucian. am. 31 μόνος ὁ ἄρρην ἔρως κοινὸν ἀρετῆς καὶ ἡδονῆς ἐστιν ἔργον et 33 | ἁπαλὸς cf. Plat. symp. 195 d alio quidem sensu || 11 ἐκεῖνον sq. vi or. 20. 2 b cf. Lucian. am. 46) [*](13 ἐκεῖνος — 14 τῷ ἔρωτι v (: μεθημέραν)) [*](1 προσείποις v || 1. 2 τὸ γιγνόμενον] τὸ πρᾶγμα v || 2 μὲν 〈γὰρ〉 ἐφ᾿ Reiske || 5 τοῦδε 〈δὲ〉 τοῦ Reiske || 11 ἀβέβαιος cave tamquam glossema seiungas vi. or. 30. 4 f πέλαγος ἀσφαλές 13 μεθημέραν v corr. Nauck || 16 κυνηγετεῖ N || 16. p. 241.1 εὐτυχίαις συνευτυχεῖ] ἀτυχίαις συνατυχεῖ Markl. εὐτυχίαις συνευ- τυχεῖ 〈καὶ ἐν ἀτυχίαις συνατυχεῖ〉 Schenkl)

Ὁ δὲ ἕτερος ἐραστὴς θεοῖς μὲν ἐχθρός, [*](90a)πλημμε|λὴς γάρ· ἐχθρὸς δὲ καὶ νόμῳ, παράνομος γάρ· ἀθαρσής, δύσελπις, αἰδοῦς ἄπορος, ἐρημίας φίλος καὶ νυκτὶ καὶ φωλεοῖς· μηδαμοῦ ἂν ἐθέλων ὀφθῆναι συνδιημερεύων τοῖς παιδικοῖς, φεύγων ἥλιον, διώκων νύκτα καὶ [*]((Γ 9/10))

μὲν ποιμένι ἔοικεν, ὁ δὲ κλέπτῃ ἔοικεν, καὶ λανθάνειν εὔχεται· οἶδεν γὰρ τὸ κακὸν ὃ δρᾷ, ἀλλὰ εἰδὼς ὑφ᾿ ἡδονῆς ἕλκεται.

Καὶ γὰρ ἐν τοῖς εὐκάρποις φυτοῖς ὁ μὲν γεωργὸς τημελῶς πρόσεισιν, ὁ δὲ κλέπτης ἐμπεσὼν δρέπει καὶ λυμαίνεται καὶ σπαράττει.

Καλὸν σῶμα ὁρᾷς ἀνθοῦν καὶ ἔγκαρπον· μὴ || χράνῃς, μὴ μιάνῃς, μὴ προσάψῃ τοῦ ἄνθους· ἐπαίνεσον, ὡς ὁδοιπόρος φυτόν ποτε· [*]((ζ 162/3)) τοῖον Ἀπόλλωνος παρὰ βωμῷ φοίνικος νέον ἔρνος ἀνερχόμενον [*](1 ἀποθανόντος συναποθνήσκει cf. Plat. symp. 179e Lucian am. 46 κἂν ἀποθάνη ζῆν οὐκ ἀνέξομαι vi. etiam or. 18.8 h vers. finem (de Achille) et or. 20. 2 b οὐ φεύγει θάνατον || 12 λανθά- νειν εὔχεται sq. cf. Muson. ap. Stob. flor 6. 61 lulian. V 198 c Plut. ap. Stob. flor. 6. 46 || 13.14 ἐν τοῖς εὐκάρποις φυτοῖς sq. vi simil. or. 20. 9 b: 21. 8 d) [*](17 καλὸν — 19 ποτε p) [*](3 ὁ δὲ] οὐδὲ ΜΝ || 5 ἐρημίᾳ α(δ Δ) || 9 ὀμίχλην Homerus 10. 11 δέ τ᾿ ἀγαθήν Η(Δ°) || 13.14 ἐγκάρποις Mdarkl. || 18 προ- σάψῃ-τοῦ R! || 20 τοιοῦτον N)

Οὐ χαλεπὸν τὸ ἔργον· οὐ γὰρ Σωκράτους μόνον· οὐδὲ φιλοσόφου μόνον. Ἤδη καὶ Σπταρτιάτης ἀνὴρ οὐκ ἐν Λυκίῳ τραφείς, οὐδὲ ἐν Ἀκαδημίᾳ γυμνασάμενος, οὐδὲ ἐν φιλοσοφία πεπαιδευμένος, ἐντυχὼν μειρακίῳ βαρβαρικῷ μέν, ἀλλ᾿ ἄκρως καλῷ καὶ ἀνθοῦντι ἄρτι, ἠράσθη μὲν αὐτοῦ· πῶς δ᾿ οὐκ ἔμελλεν; ἀλλ᾿ οὐ περαιτέρω τῶν ὀφθαλμῶν.

Ἐπαινῶ τῆς ἀριστείας τὸν Ἀγησίλαον μᾶλλον, ἢ τὸν Λεωνίδην μαχίμων· ἀμαχώτερος γὰρ ὁ ἔρως ἦν τοῦ βαρβάρου· καὶ τὰ τοῦ ἔρωτος βλήματα τιτρώσκει μᾶλλον ἢ τὰ Καδούσια ἢ τὰ Μηδικά.

Τοιγαροῦν ὁ Ξέρξης μὲν ἐπέβη Λεωνίδου κειμένου, καὶ παρῆλθεν ἔσω Πυλῶν· Ἀγησιλάῳ δὲ μέχρι τῶν ὀφθαλμῶν προσελθὼν ὁ ἔρως, ἐνταῦθα ἔστη ἐπὶ θύραις τῆς ψυχῆς· μεῖζον τὸ ἔργον· δίδωμι τὰ |ἀριστεῖα.

Ταῦτα δρῶντα ἐπαινῶ τὸν Ἀγησίλαον [*](90b) μᾶλλον, ἢ Τισσαφέρνην διώκοντα, ἢ Θηβαίων κρατοῦντα, ἢ τὰς μάστιγας καρτεροῦντα· ἐκεῖνα μὲν γὰρ ἦν τῆς τῶν σωμάτων τροφῆς καὶ παιδαγωγίας· ταῦτα δὲ ἔργα ψυχῆς τῷ ὄντι ἠσκημένης καὶ μεμαστιγωμένης.

Σμερδίης, Θρᾷξ ὑπὸ Ἑλλήνων, κάλλους μειράκιον βασιλικόν, ὀφθῆναι γαῦρον, ἐκομίσθη δῶρον τυράννῳ Ἴωνι, Πολυκράτει τῷ Σαμίῳ.

Ὁ δὲ ἥσθη τῷ δώρῳ, καὶ ἐρᾷ Πολυκράτης Σμερδίου, καὶ αὐτῷ συνερᾷ ὁ Τήϊος ποιητὴς Ἀνακρέων.

Καὶ Σμερδίης παρὰ μὲν Πολυκράτους ἔλαβεν χρυσὸν καὶ ἄργυρον καὶ ὅσα εἰκὸς ἦν μειράκιον καλὸν παρὰ τυράννου ἐρῶντος· παρὰ δὲ Ἀνακρέοντος ᾠδὰς καὶ ἐπαίνους καὶ ὅσα εἰκὸς ἦν παρὰ ποιητοῦ ἐραστοῦ.