Aetia

Callimachus

Callimachus. Callimachus and Lycophron. Mair, A. W., Mair, G. R., editors. London: William Heinemann, 1921.

  • Ἄρην ὅτ’ ἐμὴ Μοῦσά π[οθ’ ἱλ]άσεται. [ἦ]που καὶ Χαρίτων [σὺ λοχεύτ]ρια, μαῖα δ’ ἀνάσσης [ἡμε]τέρης, οὔ σε ψευδον ὑμῳ στό]ματι πάντ’ ἀγαθὴν καὶ πάντα τ[ελ]εσφόρον εἶπε[ν ἀοιδὸς κεῖνος τῷ Μοῦσαι πολλὰ νέμοντι βοτὰ σὺν μύθους ἐβάλοντο παρ’ ἴχν[ι]ον [ι]ον ὀξέος ἵππου· χαῖρε, σὺν εὐεστοῖ δ’ ἔρχεο λωιτέρῃ. χαῖρε, Ζεῦ, μέγα καὶ σύ, σάω δ’ [ὅλο]ν οἶκον ἀνάκτων· αὐτὰρ ἐγὼ Μουσέων πεζὸς [ἔ]πειμι νομόν.

    • Steph. Byz. s.v. Δειπνιάς, κώμη Θεσσαλίας περὶ Λάρισσαν, ὅπου φασὶ τὸν Ἀπόλλωνα δειπνῆσαι πρῶτον ὅτε ἐκ τῶν Τέμπεων καθαρθεὶς ὑπέστρεψεν· καὶ τῷ παιδὶ τῷ διακομιστῇ τῆς δάφνης

    ἔθος εἰς τήνδε παραγενομένῳ δειπνεῖν· Καλλίμαχος τετάρτῳ·
    Δειπνιὰς ἔνθεν μιν δειδέχαται.

    Schol. Clem. Alex. Protrep. 35, Migne, Patrol. Gr. vii. p. 124τιμᾶται δέ τις καὶ Φαληροῖ κατὰ πρύμναν ἥρως]. . . ὁ δὲ κατὰ πρύμνας ἥρως πρύμναν ἥρως]. Ἀνδρόγεως ἐστιν, υἱὸς Μίνωος, οὕτως ὀνομασθεὶς ὅτι κατὰ πρύμνας τῶν νεῶν ἵδρυτο, ὡς Καλλίμαχος ἐν δ’ τῶν Αἰτίων μέμνηται.

    Harpocration s.v. Ἄκτια ἀγὼν παλαιὸς ἦν ὡς δῆλον ποιεῖ Καλλίμαχος ἐν τῷ περὶ ἀγώνων.

    Cf. Suid. s.v. Ἄκτια, Bekker, Anecd. 373. 80. The Περὶ ἀγώνων being otherwise unknown, this probably belongs to the Aitia.

    Chronicon Paschale iii., Migne, Patrol. Gr. xcii. 293 τὸν δὲ ἱππικὸν ἀγῶνα ὁ Ἐνυάλιος ἅρμασι διπώλοις ἐφεῦρε, καθὼς συνεγράψατο Καλλίμαχος . . . ἐν τοῖς Αἰτίοις αὐτοῦ.

    Clem. Alex. Protrep. ii. p. 32, Migne, Patrol. Gr. viii. 117 Ἄρτεμιν Ἀρκάδες Ἀπαγχομένην καλουμένην προστρέπονται, ὥς φησι Καλλίμαχος ἐν Αἰτίοις.

    Schol. AD Hom. Il. ii. 145 καταπεσόντος δὲ τοῦ παιδὸς τὸ ὑποκείμενον πέλαγος Ἰκάριον μετωνομάσθη . . . ἱστορεῖ . . . Καλλίμαχος ἐν Αἰτίοις.

    Probus onVergil, Georg. iii. 19 Molorchi mentio est apud Callimachum in Αἰτίων libris.