Isaias

καὶ οἰκοδομήσουσιν οἰκίας καὶ αὐτοὶ ἐνοικήσουσιν, καὶ καταφυτεύσουσιν ἀμπελῶνας καὶ αὐτοὶ φάγονται τὰ γενήματα αὐτῶν·

καὶ οὐ μὴ οἰκοδομήσουσιν καὶ ἄλλοι ἐνοικήσουσιν, καὶ οὗ μὴ φυτεύσουσιν καὶ ἄλλοι φάγονται. κατὰ γὰρ τὰς ἡμέρας τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς ἔσονται αἱ ἡμέραι τοῦ λαοῦ μου· τὰ ἔργα τῶν πόνων αὐτῶν παλαιώσουσιν.

οἱ δὲ ἐκλεκτοί μου οὗ κοπιάσουσιν εἷς κενόν, οὐδὲ τέκνα ποιήσουσιν εἷς κατάραν, ὅτι σπέρμα εὐλογημένον ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἐστιν, καὶ τὰ ἔκγονα αὐτῶν μετ’ αὐτῶν ἔσονται.

καὶ ἔσται πρὶν ἢ κεκράξαι αὐτοὺς ἐγὼ ἐπακούσομαι αὐτῶν, ἔτι λαλούντων αὐτῶν ἐρῶ Τί ἐστιν ;

λύκοι λύκοι καὶ ἄρνες βοσκηθήσονται ἅμα, καὶ λέων ὡς βοῦς φάγεται ἄχυρα, ὄφις δὲ γῆν ὡς ἄρτον· οὐκ ἀδικήσουσιν οὐδὲ μὴ λυμανοῦνται ἐπὶ τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ μου, λέγει Κύριος.

Οὕτως λέγει Κύριος Ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι; ἢ ποῖος τόπος τῆς καταπαύσεώς μου;

πάντα γὰρ ταῦτα ἐποίησεν ἡ χείρ μου, καί ἐστιν ἐμὰ πάντα ταῦτα, λέγει Κύριος· καὶ ἐπὶ τίνα ἐπιβλέψω ἀλλ’ ἢ ἐπὶ τὸν ταπεινὸν καὶ ἡσύχιον καὶ τρέμοντα τοὺς λόγους μου;

ὁ δὲ ἄνομος ὃ θύων μοι μόσχον ὡς ὁ ἀποκτέννων κύνα, ὃ δὲ ἀναφέρων σεμίδαλιν ὡς αἷμα ὕιον, ὃ διδοὺς λίβανον εἷς μνημόσυνον ὡς βλάσφημος. καὶ οὗτοι ἐξελέξαντο τὰς ὁδοὺς αὐτῶν, καὶ τὰ βδελύγματα αὐτῶν ἅ ἡ ψυχὴ αὐτῶν ἠθέλησεν,

κἀγὼ ἐκλέξομαι τὰ ἐνπαίγματα αὐτῶν, καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν ἀνταπο. δώσω αὐτοῖς· ὅτι ἐκάλεσα αὐτοὺς καὶ οὐχ ὑπήκουσάν μου, ἐλάλησα καὶ οὐκ ἥκουσαν, καὶ ἐποίησαν τὸ πονηρὸν ἐναντίον μου καὶ ἅ οὐκ ἐβουλόμην ἐξελέξαντο.

Ἀκούσατε τὸ ῥῆμα Κυρίου, οἱ τρέμοντες τὸν λόγον αὐτοῦ· εἴπατε, ἀδελφοὶ ἡμῶν, τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς καὶ βδελυσσομένοις, ἵνα τὸ ὄνομα Κυρίου δοξασθῇ καὶ ὀφθῇ ἐν τῇ εὐφροσύνῃ αὐτῶν, κἀκεῖνοι αἰσχυνθήσονται.

φωνὴ κραυγῆς ἐκ πόλεως, φωνὴ ἐκ ναοῦ, φωνὴ Κυρίου ἀνταποδιδόντος ἀνταπόδοσιν τοῖς ἀντικειμένοις.

πρὶν ἢ τὴν ὠδίνουσαν τεκεῖν, πρὶν ἢ ἐλθεῖν τὸν πόνον τῶν ὠδίνων, ἐξέφυγεν καὶ ἔτεκεν ἄρσεν.

τίς ἤκουσεν τοιοῦτο, καὶ τίς ἑώρακεν οὕτως εἰ ὤδινεν γῆ ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ, εἰ ἐτέχθη ἔθνος εἷς ἅπαξ; ὅτι ὤδινεν καὶ ἔτεκεν Σιὼν τὰ παιδία αὐτῆς.

ἐγὼ δὲ ἔδωκα τὴν προσδοκίαν ταύτην, καὶ οὐκ ἐμνήσθης μου, εἶπεν Κύριος. οὐκ ἰδοὺ ἐγὼ γεννῶσαν καὶ στεῖραν ἐποίησα; εἶπεν ὃ θεός.

Εὐφράνθητι, Ἰερουσλήμ, καὶ πανηγυρίσατε πάντες οἱ ἐνοικοῦντες ἐν αὐτῇ, χάρητε χαρὰν πάντες ὅσοι πενθεῖτε ἐπ’ αὐτῆς,

ἵνα θηλάσητε καὶ ἐμπλησθῆτε ἀπὸ μαστοῦ παρακλήσεως αὐτῆς, ἵνα ἐκθηλά. σαντες τρυφήσητε ἀπὸ εἰσόδου δόξης αὐτῆς.

ὅτι τάδε λέγει [*](LXVI 1 μοι 1°] μου BQ al mihi Cyp (Test ii 4). η δε γη] και η γη al. om οικον Α*. η 2°] και BQ al and Cyp. 3 om ο 3 ουτοι] αυτοι Β al. om a B al. 4 εκλεξομαι] εκλεξωμαι ℵ εκδεξομαι Β 109. om αυτων 2° ℵBQ αἱ. 5 το ρημα] ρηματα Β. ημας] MSS exc RAQ. 6 κραυγη A*. 7 om η 1° BQ al, 2 8 ει 2°] η Β al. και ετεχθη ℵBQ al. 9 θεος]+σου B al. 10 Α. παντες 1°] pr εν αυτη ℵBQ al. οι ενοικ. εν αυτη] οι αυτην BQ pl οι αγαπ. εν αυτην ℵ*. χαρητε]+αμα αυτη Β 22 al. χαραν· χαρα MSS exc Α 239 305 306. αυτης] αυτη Β a] αυτην ℵQ a al.)

ὡς εἶ τινα μήτηρ παρακαλέσει, ὅτι οὕτως καὶ ἐγὼ παρακαλέσω ὑμᾶς, καὶ ἐν Ἰερουσαλὴμ παρακληθήσεσθε.

καὶ ὄψεται καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία, καὶ τὰ ὀστᾶ ὑμῶν ὡς βοτάνη ἀνατελεῖ· καὶ γνωσθήσεται ἡ χεὶρ Κυρίου τοῖς σεβομένοις αὐτόν, καὶ ἀπειλήσει τοῖς ἀπειθοῦσιν.

ἰδοὺ ἰδοὺ γὰρ Κύριος ὡς πῦρ ἥξει, καὶ ὡς καταιγὶς τὸ. ἅρματα αὐτοῦ, ἀποδοῦναι ἐν θυμῷ ἐκδίκησιν καὶ ἀποσκορακισμὸν ἐν φλογὶ πυρός.