Ecclesiasticus sive Siracides (Sapientia Jesu filii Sirach)
Septuaginta
Septuaginta. Ecclesiasticus: the Greek text of Codex 248. Hart, John Henry Arthur, editor. Cambridge: Cambridge University Press, 1909.
τέκνα ἐν καταφρονήσει καὶ ἀπαιδευσίᾳ γεγαυριωμένα συγγενείας ἑαυτῶν μολύνουσι τὴν εὐγένειαν.
συγκολλῶν ὄστρακον ὁ διδάσκων μωρόν, καὶ ἐξεγείρει καθεύδοντας ἐκ βαθέος ὕπνου·
διηγεῖται νυστάζοντι ὁ διηγούμενος μωρῷ, καὶ ἐπὶ συντελείᾳ ἐρεῖ· τί ἐστιν;
ἐπὶ νεκρῷ κλαῦσον, ἐξέλιπε γὰρ φῶς· ἐπὶ μωρῷ κλαῦσον, ἐξέλιπε γὰρ σύνεσις·
ἥδιον κλαῦσον ἐπὶ νεκρῷ, ὅτι ἀνεπαύσατο, τοῦ γὰρ μωροῦ ὑπὲρ θάνατον ἡ ζωή.
πένθος νεκροῦ ἑπτὰ ἡμέραι, μωροῦ δὲ καὶ ἀσεβοῦς πᾶσαι αἱ ἡμέραι τῆς ζωῆς αὐτοῦ.
μετὰ ἄφρονος μὴ πληθύνῃς λόγον, καὶ πρὸς ἀσύνετον μὴ πορεύου. ἀναισθητῶν γὰρ ἐξουθενήσει σου τὰ πάντα·
φύλαξαι ἀπ’ αὐτοῦ, ἵνα μὴ κόπον ἔχῃς καὶ οὐ μὴ μολυνθῇς ἐν τῷ ἐντιναγμῷ αὐτοῦ. ἔκκλινον ἀπ’ αὐτοῦ, καὶ εὑ ῥήσεις ἀνάπαυσιν, καὶ οὐ μὴ ἀκηδιάσῃς ἐν τῇ ἀπονοίᾳ αὐτοῦ.
ὑπὲρ μόλυβον τί βαρυνθήσεται ; καὶ τί αὐτῷ ὄνομα, ἀλλ’ ἢ * μόλυβος ;
ἄμμον καὶ ἅλας καὶ βῶλον σιδήρου εὐκοπώτερον ὑπενεγκεῖν ἢ ἄνθρωπον ἀσύνετον.
ἱμάντωσις ξυλίνη ἐνδεδεμένη εἰς οἰκοδομήν, ἐν συσσεισμῷ οὐ διαλυθήσεται, οὕτως καρδία ἐστηριγμένη ἐπὶ διανοήματος βουλῆς ἐν παντὶ καιρῷ φόβῳ οὐ δειλιάσει.
καρδία ἡδρασμένη ἐπὶ διανοίᾳ συνέσεως ὡς κόσμος ψαμμωτὸς ἐπὶ τοίχου ξυστοῦ.
†χάρακες ἐπὶ μετεώρου κείμενοι κατέναντι ἀνέμου οὐ μὴ μείνωσιν· οὕτως καρδία δειλὴ ἐπὶ διανοήματι μωροῦ·
κατέναντι παντὸς φόβου οὐ μὴ ὑπομείνῃ.
ὁ νύσσων ὀφθαλμὸν κατάξει δάκρυα, καὶ ὁ νύσσων καρδίαν ἐκφαίνει αἴσθησιν.
βάλλων λίθον ἐπὶ ἐπὶ ἔτεινά ἀποσοβήσει αὐτά, καὶ ὀνειδίζων [*](165 1) φίλον διαλύσει φιλίαν.
ἐπὶ φίλον ἐὰν σπάσῃ μάχαιραν, μὴ ἀπελπίσῃς, ἔστι γὰρ ἐπάνοδος.
ἐπὶ φίλον ἐὰν ἀνοίξης στόμα, μὴ εὐλαβηθῇς, [*](14 * in marg. ABBREV. αι μωρός 1 8 f in marg. ABBREV. αι χάλικες)
πίστιν κτῆσαι ἐν πτωχείᾳ μετὰ τοῦ πλησίον, ἵνα ἐν τοῖς ἀγαθοῖς αὐτοῦ εὐφρανθῇς. ἐν καιρῷ θλίψεως διάμενε αὐτῶ, ἵνα τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ συγκληρονομήσῃς.
οὐ καταφρονητέον γὰρ ἀεὶ τῆς περιγραφῆς, οὐδὲ θαυμαστὸς πλούσιος νοῦν οὐκ ἔχων.
πρὸ πυρὸς ἀτμὶς καμίνου καὶ καπνός, οὕτως πρὸ αἱμάτων λοιδορίαι.
φίλον σκεπάσαι οὐκ αἰσχυνθήσομαι, καὶ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οὐ μὴ κρυβῶ, καὶ εἰ κακά μου συμβήσονται δι’ αὐτόν,
πᾶς ὁ ἀκούων φυλάξεται ἀπ’ αὐτοῦ.
τίς δώσει μοι ἐπὶ στόματός μου φυλακὴν καὶ ἐπὶ τῶν χειλέων μου σφραγῖδα πανοῦργον, ἵνα μὴ πέσω αἰφνιδίως ἀπ’ αὐτῆς, κοὶ ἡ γλῶσσά μου μὴ ἀπολέσῃ με;