Regnorum II (Samuelis II In Textu Masoretico)

καὶ εἶπεν Ἀμνὼν πρὸς Θημάρ Εἰσἐνεγεκ τὸ βὼῶμα εἰς τὸ ταμεὶον, καὶ ψάουαι ἐκ τῆς χειρός σου· καὶ ἔλαβεν θημὰρ τας κολυρίδας ἄς ἐποίησεν καὶ εἰσήνεγκεν τῷ Ἀμνὼν ἀδελφῷ αὐτῆς εἰς τὸν κοιτῶα,

καὶ προσήγαγε αὐτῷ τοῦ φαφεῖν, καὶ ἐπελάβετο αὐτῆς καὶ εἶπεν αὐτῇ Δεῦρο κοιμήθητι μετ’ ἐμοῦ, ἀδελφή μου.

καὶ εἶπεν αὐτῷ Μή, ἀδελφέ μου, μὴ ταπεινώςῃς με, διότι οὐ ποιηφήσεται οὕτως ἐν Ἰσραήλ· μὴ ποιήςῃς τὴν ἀφροσύνην ταύτην.

καὶ ἐγὼ ποῦ ἀποίσω τὸ ὄνειδός μου; καὶ σὺ ἔσῃ ὠς εἶς τῶν ἀφρόνων ἐν Ἰσραήλ· καὶ νῦν λάλησον δὴ πρὸς τὸν βασιλέα, ὅτι οὐ μὴ κωλύσει βεε ἀπὸ σοῦ.

καὶ οὐκ ἡθέλησεν Ἀμνὼν τοῦ ἀκοῦσαι τῆς φωνὴς αὐτῆς, καὶ ἐκραταίωσεν ὑπὲρ αὐτὴν καὶ ἐταπείνωσεν αὐτήν, καὶ ἐκοιμήθη μετ’ αὐτὴς.

καὶ ἐμίσησεν αὐτὴν Ἀμνὼν μῖσος μέγα σφόδρα, ὄτι μέγα τὸ μῖσος ὅ ἐμίσησεν αὐτήν, μείζων ἡ κακία ἡ ἐσχάτη ἤ ἡ πρώτη, ὑπὲρ τὴν ἀγάπην ἣν ἠγάπησεν αὐτή. καὶ εἶπεν αὐτῇ Ἀμνών Ἀνάστηθι καὶ πορεύου.

καὶ εἶπεν αὐτῷ θημὰρ περὶ τῆς κακίας τῆς μεγάλης ταύτης Ὑπὲρ ἑπέραν ἣν ἐποίησας μετ’ ἐμοῦ τοῦ ἐξαποστεῖλαί με· καὶ οὐκ ἡθέλησεν Ἀμνὼν ἀκοῦσαι τῆς φωνῆς αὐτῆς.

καὶ ἐκάλεσεν τὸ παιδάριον αὐτοῦ τὸν προεστηκότα τοῦ οἴκου καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἐξαποστείλατε δὴ ταύτην ἀπ’ ἐμοῦ ἔξω καὶ ἀπόκλεισον τὴν θύραν ὀπίσω αὐτῆς.

καὶ ἐπ' αὐτὴς ἦν κιτὼν καρπωτός, ὅτι οἴτως ἐνεδιδύσκοντο αἱ θυγατέρες τοῦ βασιλέως αἱ παρθένοι τοὺς ἐπενδύτας αὐτῶν· καὶ ἐξήγαυεν αὐτὴν ὁ λειτουργὸς αὐτοῦ ἔξω καὶ ἀπέκλεισεν τὴν ξύραν ὀπίσω αὐτὴς. αὐτῆς.

καὶ ἔλαβεν θημὰρ σποδὸν καὶ ἐπέθηκεν σποδόν ἐποδὸν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτῆς, καὶ τὸν χιτῶνα τὸν καρπωτὸν τὸν ἐπ’ αὐτῆς διέρρηξεν καὶ ἐπέθηκεν τὰς χεῖρας αὐτῆς ἐεπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτῆς, καὶ ἐπορεύθη πορευομένη καὶ κράξουσα.

καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὴν Ἀβεσσαλὼμ ὁ ἀδελφὸς αὐτῆς Μὴ Ἀμνὼν ὁ ἀδελφός σου ἐγένετο μετὰ σοῦ; καὶ νὺν, ἀδελφή μου, κώφευσον, ὅτι ἀδελφός σού ἐστιν· μὴ θῇς τὴν [*](Α) [*](8 σταις] στεαρ Α | εκολλουρισεν Β | ηψησεν] ηψεν Α | κολλουριδας Β 9 ηθελησεν Α| εξηγαγεν Α vid 10 εισενεγκατε Α | κοιτωναν Α 11 οm αυτη Α 13 Ισραηλ] Ιλημ Α | κωλυση Α 14 εκραταιωσεν] εκαταιωθη Α 15 οm o A | om μειζων ... πρωτη Α | om και 3ο Α 16 εταιραν Β | του εξαποστ.] om του Α 17 οικου] + αντου Α 19 om σποδον 20 Α | την κεφαλην 10] της κεφαλης Α 20 σου Ι0 ] μου Α)

καὶ ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Δαυεὶδ πάντας τοὺς λόγους τούτους καὶ ἐθυμώθη σφόδρα· καὶ οὐκ ἐλύπησεν τὸ πνεῦμα Ἀμνὼν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ὅτι ἠγάπα αὐτόν, ὅτι πρωτότοκος αὐτοῦ ἦν.

καὶ οὐκ ἐλάλησεν Ἀβεσσαλὼμ μετὰ Ἀμνὼν ἀπὸ πονηροῦ ἕως ἀγαθοῦ, ὅτι ἐμίσει Ἀβεσσαλὼμ τὸν Ἀμνὼν ἐπὶ λόγου οὗ ἐταπείνωσεν Θημὰρ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ.

Καὶ ἐγένετο εἰς διετηρίδα ἡμερὼν καὶ ἦσαν κείροντες τῷ Ἀβεσσαλὼμ ἐν Βαιλαςὼρ τῇ ἐχόμενα Ἐφράιμ, καὶ ἐκάλεσεν Ἀβεσσαλὼμ πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως.

καὶ ἦλθεν Ἀβεσσαλὼμ πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶνπεν ἰδοὺ δὴ κείρουσιν τῷ δούλῳ σου, πορευθήτω δὴ ὁ βασιλεὺς καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ μετὰ τοῦ δούλου σον.

καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ἀβεσσαλώμ Μὴ δή, υἱέ μου, μὴ πορευθῶμεν πάντες ἡμεῖς, καὶ οὐ μὴ καταβαρυνθῶμεν ἐπὶ σέ· καὶ ἐβιάσατο αὐτόν, καὶ οὐκ ἠθέλησεν τοῦ πορευθῆναι καὶ εὐλόγησεν αὐτόν.

καὶ εἶπεν Ἀβεσσαλώμ Καὶ εἰ μή, πορευθήτω δὴ μεθ’ ἡμὼν Ἀμνὼν ὁ ἀδελφός μου· καὶ εῖπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς Ἵνα τί πορευθῇ μετὰ σοῦ;

καὶ ἐβιάσατο αὐτὸν Ἀβεσσαλώμ, καὶ ἀπέστειλεν μετ’ αὐτοῦ τὸν ἀμνὼν καὶ πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως· καὶ ἐποίησεν Ἀβεσσαλὼμ πότον κατὰ τὸν πότον τοῦ βασιλέως.

καὶ ἐνετείλατο Ἀβεσσαλὼμ τοῖς παιδαρίοις αὐτοῦ λέγων Ἴδετε ὡςαν ἀγαθυνθῇ ἡ καρδία Ἀμνὼν ἐν τῷ οἴνῳ καὶ εἴπω πρὸς ὑμᾶς, πατάξατε τὸν Ἀμνὼν καὶ θανατώσατε αὐτόν· μὴ φοβηθῆτε, ὅτι οὐχὶ ἐγώ εἰμι ὁ ἐντελλόμενος ὑμῖν; ἀνδρίζεσθε καὶ γίνεσθε εἰς υἱοὺς δυνάμεως.

καὶ ἐποίησαν τὰ παιδάρια Ἀβεσσαλὼμ τῷ Ἀμνὼν καθὰ ἐνετείλατο αὐτοῖς Ἀβεσσαλώμ· καὶ ἀνέστησαν πάντες οἱ υἱοὺ τοῦ βασιλέως, καὶ ἐπεκάθισαν ἀνὴρ ἐπὶ τὴν ἡμίονον αὐτοῦ καὶ ἔφυγαν.