Genesis

εἰσῆλθεν δὲ ὁ ἄνθρωπος εἰς τὴν οἰκίαν, καὶ ἀπέσαξεν τὰς καμήλους· καὶ ἔδωκεν ἄχυρα καὶ χορτάσματα ταῖς καμήλοις, καὶ ὕδωρ τοῖς ποσὶν αὐτοῦ καὶ τοῖς ποσὶν τῶν ἀνδρῶν τῶν μετ’ αὐτοῦ,

καὶ παρέθηκεν αὐτοῖς ἄρτους φαγεῖν. καὶ Οὐ μὴ φάγω ἕως τοῦ λαλῆσαί ¶ με τὰ ῥήματά μου. καὶ εἶπαν [*](¶ ℵ) Λάλησον.

καὶ εἶπεν Παίς Ἀβαάμ ἐγώ εἰμι.

Κύριος δὲ εὐλό τὸν κύριόν μου σφόδρα, καὶ ὑψώθη· καὶ ἔδωκεν αὐτῷ πρόβατα καὶ μόσχους καὶ ἀργύριον καὶ χρυσίον, παῖδας καὶ παιδίσκας, καμήλους καὶ ὄνους.

καὶ ἔτεκεν Σάρρα ἡ γυνὴ τοῦ κυρίου μου υἱὸν ἕνα τῷ κυρίῳ μου μετὰ τὸ γηρᾶσαι αὐτόν· καὶ ἔδωκεν § αὺτῷ ὅσα ἦν αὐτῷ. [*](§ ℵ)

καὶ ὥρκισέν με ὁ κύριός μου λέγων Οὐ λήμψῃ γυναῖκα τῷ υἱῷ μου ἀπὸ τῶν θυγατέρων τῶν Χαναναίων, ἐν οἷς ἐγὼ παροικῶ ἐν τῇ γῆ αὐτῶν·

ἀλλ᾿ ἢ εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου πορεύσῃ καὶ εἰς τὴν φυλήν μου, καὶ λήμψῃ γυναῖκα τῷ υἱῷ μου ἐκεῖθεν.

εἶπα δὲ τῷ κυρίῳ μου Μή ποτε οὐ πορευθῇ ἡ γυνὴ μετ’ ἐμοῦ.

καὶ εἶπεν μοι [*](25—27 cod ℵ supersunt fragmm tantum levissima 25 πολλ]α ℵ vid | om του ℵ (hab ℵ c.a) 27 οὐ κατέλειπεν ℵ vid 28 τὰ ρηματα] om τὰ Α* (superscr A1?a?) 31 ݲ ΑℵD | ἡτοίμακα ℵD 32 απεδαξεν ℵD] ἐπέσαξεν Α Ι ὕδωρ] + νίψασθαι ℵD ψασθ..) 33 καὶ εἶπεν ο]υ μὴ φάγω ἕως του] λᾶ.. ℵ 35 κύριος ’δε ευλογησεν] [κݲςݲ] ε]υοδωσεν D | καὶ 4° Dvid | χρύσιον καὶ ἀργύριον D | παιδας] pr καὶ D 36 om ἔνα D | ’τον] ἀυτὴν D Ι ὅσα] pr πάντα ℵc.a D 39 πορεύσεται XZPsil πόρε.. D))

τότε [*](¶ ℵ) ἀθῷος ἴσῃ ἐκ τῆς ¶ ἀρᾶς μου· ἡνίκα γὰρ ἐὰν ἔλθῃς εἰς τὴν φυλήν μου [*](§ ℵ) καὶ μὴ δῶσίν σοι, καὶ ἴσῃ ἀθῷος ἀπὸ τοῦ § ὁρκισμοῦ μου.

καὶ ἐλθὼν σήμερον ἐπὶ τὴν πηγὴν εἶπα Κύριε ὁ θεὸς τοῦ κυρίου μου Ἀβραάμ, εἰ σὺ εὐοδοῖς τὴν ὁδόν μου, ἤν νῦν ἐγὼ πορεύομαι ἔ αὐτήν·

ἰδοὺ ἐγὼ ἕστηκα ἐπὶ τὴν πηγὴν τοῦ ὕδατος, καὶ αἱ θυγατέρες τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐξελεύσονται ὑδρεύσασθαι ὕδωρ, καὶ ἱστᾶι ἡ παρθένος ᾗ ἄν Πότισόν με μικρὸν ὕδωρ ἐκ τῆς ὑδρίας σου,

καὶ εἴπῃ μοι Πίε σύ, καὶ ταῖς καμήλοις σου ὑδρεύσομαι, αὕτη ἡ γυνὴ ἢν ἡτοίμασεν Κύριος τῷ ἑαυτοῦ θεράπουτι Ἰσαάκ· καὶ ἐν τούτῳ γνώσομαι ὅτι πεποίηκας ἔλεος τῷ κυρίῳ μου Ἀβραάμ.

καὶ ἐγένετο πρὸ τοῦ συντελέσαι με λαλοῦντα ἐν τῇ διανοίᾳ μου, εὐθὺς ἐγένετο ἐξεπορεύετο συντελέσαι ὑδρίαν ἐπὶ τῶν ὤμων, καὶ κατέβη ἐπὶ τὴν πηγὴν καὶ ὑδρεύσατο. εἶπα δὲ αὐτῇ Πότισόν με.

καὶ σπεύσασα καθδῖλεν τὴν ὑδρίαν ἐπὶ τὸν [*](¶ ℵ)βραχίονα αὐτῆς άφ᾿ ¶ ἑαυτῆς καὶ εἶπεν Πίε σύ, καὶ τὰς καμήλους σου ποτιῶ· καὶ ἔπιον, καὶ τὰς καμήλους μου ἐπότισεν.

καὶ ἠρώτησα αὐτὴν καὶ εἶπα τίνος θυγάτηρ εἰ ; ἀνάγγειλόν μοι. ἡ δὲ ἴφη Θυγάτηρ Βαθουήλ εἰμι ἐφ’ τοῦ υἱοῦ Ναχώρ, ὃν ἔτεκεν αὐτῷ Μελχά. καὶ περιέθηκα αὐτῇ τὰ ἐνώτια καὶ τὰ ψέλια ἐπὶ τὰς χεῖρας αεῖρας

καὶ εὐδοκήσας προσεκύνησα κυρίῳ, καὶ εὐλόγησα Τύριον τὸν θεὸν τοῦ κυρίου μου Ἀβραάμ, ὅς εὐόδωσέν μοι ἐν ὁδῷ ἁληθείας, λαβεῖν τὴν θυγατέρα τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ κυρίου μου τῷ υἱῷ αὐτοῦ.

εἰ οὖν ποιεῖτε ὑμεῖς ἕλεος κοὶ δικαιοσύνην πρὸς τὸν κύριόν μου, ἀπαγγείλατέ μοι, ἵνα ἐπιστρέψω εἰς δεξιὰν ἢ εἰς ἀριστερόν.

ἀποκριθεὶς δὲ Λαβὰν καὶ Βαθουὴλ εἶπαν Παρὰ κυρίου ἐξῆλθεν τὸ πρόσταυμα τοῦτο· οὐ α οὖν σοι ἀντειπεῖν κακὸν καλῶ.

ἰδοὺ Ῥεβέκκα ἐνώπιόν , λαβὼν ἀπότρεχε· καὶ ἴστω γυνὴ τῷ υἱῷ τοῦ κυρίου σου, καθὰ Κύριος.