Paroemiae (epitome operis sub nomine Diogeniani) (e cod. Mazarinco)

Πῦρ ὑπ’ ἀκάνθαις:

** Ἑλίξας δὲ † μὲν κεῖται: ἐπὶ τῶν πα νουργοτέρων.

Πρὸς κέντρα λακτίξεις: δήλη ἡ παροιμία.

Πέμπε εἰς ἔσχατον τὴν ἐπιστήμην:

Πολλοί τοι ναρθηκοφόροι, παῦροι δὲ τε

Προφάσεως δεῖται μόνον ἡ πονηρία:

Παρθένος τὰ πατρώα: ἐπὶ τῶν καταχαριζομένων τὰ πατρῶα εἴῳθε λέγεσθαι.

Πρὸ τούτου σε ᾤμην κέρατα ἔχειν: ἐπὶ τῶν ἀνδρείας ὑπόληψν ἐχόντων.

Πάρες τὸν μάντιν: ἔθος ἦν πρὸ τῆς φάλαγγος ὁδεύειν τὸν μάντιν ἐστεμμένον. Παρεγγυᾷ οὖν τούτου φείδεσθαι.

Πεινῶσαν ἀλώπεκα ὕπνος ἐπέρχεται: ἐπὶ τῶν πενήτων τῶν δι’ ἀπορίαν τροφῆς ὑπνούντων. Ἀλώπεκα δὲ εἶπε, παρόσον οἱ πένητες πολλὰς τέχνας ἐπιτηδεύουσιν.

Πολλῶν ἐγὼ θρίων ἀκήκοα ψόφους: ἐπὶ τῶν ἐκφοβούντων οὐ δεόντως.

Πρὶν τοὺς ἰχθῦς ἑλεῖν, τὴν ἅλμην κυκᾷς: ἐπὶ τῶν πρὸ πολλοῦ παρασκευαζομένων.

Πίθηκος ἐν πορφύρᾳ: οἱ φαῦλοι κἂν καλοῖς περιβληθῶσιν, ὅμως διαφαίνονται πονηροί.

Πότερον ὁ τὸν τράγον ἀμέλγων ἀφρονέστε– ρος, ἢ ὁ τὸ κόσκινον ὑποτιθείς; εἴποις, ὁ τὸν τράγον:

Ῥόδιοι τὴν θυσίαν; ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς ἱεροῖς βλασφημούντων.

Ῥιγοῖ κακῶς ἀριστήσας: ἐπὶ τῶν [προφασιζομένων καὶ] μετὰ τὴν ἀνά[παυσιν] οὐχ ἡδέως ἐρχομένων ἐπὶ τὰ ἔργα.

Ῥηγίνων δειλότερος: τοὺς δειλοὺς Ῥηγίνους ἔλεγον.

Ῥαδαμάνθνος κρίσις: ἐπὶ τῶν ἐπὶ δικαίοις μαρτυρουμένων.

Ῥαχίας λαλίστερος: ἐπὶ τῶν ἀδολέσχων· παρόσον ταῖς ῥαχίαις ἐπιβάλλοντα τὰ κύματα. ψόφον ποιεῖ.

Ῥήματα ἀντὶ ἀλφίτων: ἐπὶ τοῦ προϊεμένου φωνὰς μόνας.