Περὶ ὀρθογραφίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

ψακάϲ ψεκάϲ ῥανίϲ.

[*](alienum videtur: χρῇζω· ηνίκα ϲημαίνει τὸ δέομαι, ἔχει τὸ ῖ προϲγεγραμμένον. ἀπὸ γὰρ τοῦ χρέοϲ γίνεται χρεῖζωκαὶ τροπῇ τοῦ ε εἰϲ ῆ χρηΐζω «χρηΐζοντα καὶ αὐτὸν» ( 835) καὶ κατὰ ϲυναίρεϲιν χρήζω ὅτε δὲ ϲημαίνει τὸ χρηϲμῳδῶ, ἔϲτιν ἄνευ τοῦ ῑ, καίπερ τῆϲ ἐτυμολογίαϲ ἀπαιτούϲηϲ ϲὺν τῷ ῑ γράφεϲθαι, παρὰ γὰρ τὴν χρείαν ἐϲτί. τοῖϲ γὰρ χρείαν ἔχουϲι τἀληθῆ μαθεῖν χρηοῳδεῖ ὁ θεόϲ, ἀλλὰ πρὸϲ ἀντιδιαϲτολὴν τοῦ ϲημαίνοντοϲ τὸ δέομαι οὐκ ἔχει τὸ ι. 1. 1 Hes. 1. 2 Choer. 276, 19, E. M. 815, 25. 1.6 Choer. 276, 18. 1. 7 E. M. 815 51 derivatio hoc loco proposita non est Herodiani, qui potius a χροΐζω χρωΐζω χρψζω repetivit ut a χρεΐζω χρηίζω χρῇζω cf. supra πλῴζω. Ap. Ηes. sine ῑ scriptum est. cf. Lsenerum in laha. Annali. 91 p. 243. 1. 9 Theogn. 128 20, unde Schmidt. emendavit Hesychium. 1.10 Choer. 278, 29; sic etiam Hes., Theogn. 128, 20 mendose χοιτρεῖα. 1. 13 Hes. ef. Schmidt., qui Galen. VIII p. 82 ψαδυρόν Atticis, ψαθυρόν communi Graecorum dialectotribnere refert. 1. 14 Hes. E.M. 817, 48 50. 1. 16 Hes., sed posterius mendosum esse ordo laesus ostendit. 1. 17 Choer. 280, 1, ex quo fluxit, E. Gud. 572, 33, Hes. ψαιδρόν φαιδρόν. 1. 18 Choer. 280, 2, unde E. Gud. 573, 31 derivatum est utramque formam habet. etiam Hes. 1. 19 Hes., Choer. 280, 3 (unde E. Gud. 573, 32), ψαινάθιον (?) οι δίφθογγοϲ τὸ ψευδέϲ καὶ μάταιον. Hes. habet etiam ψινύθιον· φαῦλον. 1. 20 Hes. 1. 21 Hes., Choer. 280, 4 ψαίνυον· αι δίφθογγοϲ τὸ ἀχρεῖον ἡ παράδοϲιϲ, unde E. Gud. 573, 33. 1. 22 Choer. 279, 33, Hes. a Schδmidtio emendatus, qui. confert E. Gud. 571, 57 ψαίρειν τὸ ψαίειν. 1. 24 Choer. 280, 5, E. Gud. 571 53, unde ψῆϲθαι pro ψαῖϲθαι exhibui. — Hes. 1. 27 Hes. a Schmidtio emendatus,)

608