Περὶ ὀρθογραφίας
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
Φθιρῶν.
[*](οἱονεὶ ὁ μιϲούμενοϲ non videtur ab Herodiano profecta esse et excidisse ipsius Herodiani sententia scripturam φηλήτηϲ a φηλόϲ per η probantis, ut ex Hesychio concludi potest. Technicus autem a Choerobosco laudatus est Herodianus, qui ut solet antecessoris (Tryphonis) sententiam refert. l. 1 Hes. l. 2 Hes.)[*](l. 3 Hes. l. 4 Hes. cf. fr. 49. l. 5 Hes., qui utrumque confundit. cf. D. Pr. Φ 186. l. 6 E. M. 791, 39, cf. Schol. ad Od. α 168 φηϲί λέγει (adieci ipse). l. 7 Hes. Choer. Orth. 273, 15 φθεῖϲαι διὰ τῆϲ ει διφθόγγου· παρὰ γὰρ τὸ φθείω (pro φθείρω) τὸ διὰ τῆϲ εῖ διφθόγγου γέγονε. γράφεται δὲ καὶ διὰ τοῦ ι ἐκ τοῦ φθίω τοῦ διὰ τοῦ ι et ibid. l. 14 φθείϲω διὰ τῆϲ ει διφθόγγου κατὰ παράδοϲιν, et l.6 φθειϲήνωρ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου ἔϲτι γὰρ φθείω διὰ τῆϲ ει διφθόγγου καὶ φθίω διὰ τοῦ ι, ἐξ οὖ τὸ φθίϲαϲ. ἐκ τοῦ οὖν φθείω τοῦ διά τῆϲ ει διφθόγγου γέγονε φθειϲήνωρ et p. 275, 12 φθίω διά τοῦ ι παρ’ 5 καὶ τὸ φθίϲθαι (pro φθιἃϲθαι) καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ν γίνεται φθίνω, ὅθεν φθινύθω τὸ φθείρομαι καὶ φθινόπωρον παρὰ τὸ φθείρειν τὴν ὀπώραν ἐν αὐτῷ (sic ex E. M. 793, 1 pro corruptis παρὰ τὸ ἔφθιοϲ scripsi). φθείω διὰ διφθόγγου, ἀφ’ οὐ τὸ φθείϲω, ὅθεν καὶ τὸ φθόη. Inde apparet iam antiquis temporibus huius vocabuli scripturam fluctuasse, sed non dubium est, quin Herodianus ι amplexus sit propter canonem generalem τὰ διά τοῦ ιω disyllaba cf. Ep. Cr. I 125, 2. Scriptura φθείω exstat etiam in Anecd. Paris. III 343, 16. l. 9 Choer. 273, 32 cf. Arc. 20, 18, Choer. Dict. 86, 14, Theogn. 133, 15. Ep. Cr. l 440. 5. l.9 ἀπὸ scripsi pro ἐπὶ cum E. Orion.160.8, E.M. 792, 40 φθείρ παρὰ τὸ φθείρω ὁ ἀπὸ φθορᾶϲ ϲωματικῆϲ γινόμενοϲ (sic v). l. 14 ex verbis ἔϲτι δὲ καὶ Ϲάπειρ concludi potest hic praeceptum de plurisyllabis adiunctum fuisse hunc fere in modum. καὶ τὰ δὲ ὑπὲρ μίαν ϲυλλαβὴν εἰϲ ειρ ἀϲυνήθη ἐϲτὶ Βέχειρ, Ϲάπειρ, Ἀλάζειρ, Λίγειρ, Ἐλάτειρ, ἑκατόγχειρ, ἀντίχειρ, χρυϲοέθειρ. l. 15 Choer. 271, 17. Hes. habet Φθῖοι, sed Φθειάδοϲ. l. 20 cf. fr. 35. St. B. 664, 4. Hes. appellativum exhibet φθείρ et φθίρ. Pro Φθιρῶν ὅροϲ idem. Φθειρῶν ὅροϲ πιτυῶδεϲ ὅροϲ διὰ τὸ πληθύνειν ἐν αὐτῷ πίτυϲ τῶν γὰρ ϲτροβίλων τὰ ἐντὸϲ φθεῖραϲ καλεῖϲθαι atque huius etiam scripturae Herodianum meminisse apparet ex E. M 792, 48: Φθειρῶν τ’ ὅροϲ ἀκριτόφυλλον -ὁ μὲν τεχνικὸϲ διὰ τοῦ ι γράφεϲθαι λέγει· ὅτι παρὰ τὸ Φθίρ γέγονε τὸ ἐπὶ τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἐνδυμίωνοϲ. ἕτεροι δὲ διὰ διφθόγγου λέγουϲι, παρὰ τὸ φθείρ, ὃ ϲημαίνει τὴν πίτυν. εἰϲὶ γάρ τινεϲ πίτυεϲ φθεῖραϲ ποιοῦϲαι. τὸ ὅροϲ τὸ ἔχον φθεῖραϲ τουτέϲτι πίτυαϲ οἱ δὲ παρὰ τὸ)600