Περὶ ὀρθογραφίας
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
Πὰ ἔχοντα Θ λ μ ξ ρ ψ χ ψ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεται οἰον διὰ τοῦ θ ἀμοθεί, ἀμοχθεί. τὸ ἀμιϲθί ϲεϲημείωται μόνον διὰ τοῦ ι. τὸ λ. ἀϲυλεί, πανομιλεί, ἀναυλεί, οἰϲ ἀκόλουθον καὶ τὸ ἀμέλει. τὸ μ πανδημεί, ἀτρεμεί, ἠρεμεί. τὸ ξ αὐτολεξεί. τὸ ρ ἀμετρεί. τὸ αὐτοχειρί δὲ διὰ τοῦ . τὸ φ παμψηφεί. τὸ χ τριϲτοιχεί, ἀμαχεί. τὸ ψ παμψηφεί.
[*](1. Theogn. 159, 14, 10. Al. 36, 34, Dichr. 301, 3, Choer. 200, 32, περὶ ποϲ. 314, 8. 1. 8 Theogn. 159, 21, Io. Al. 37, 3, Ep. Cr. 1 131, 16, E. M. 169, 27. 1. 11 Dichr. 300, 17 et 10. Al. 37, 1. Haec sunt, quae ex ipsius Herodiani scriptis et Ioanne technici vestigia accurate premente Herodianea. esse demonstrari potest Theognostus et Cboerob. et scriptor περὶ ποϲότητοϲ complures canones speciales proponunt, in quibus quid Herodiano assignandum sit , certo dici non potest. Id sane apparet Herodianum ad scripturam per t in- clinasse, et ex ioannis verbis, qui si Herodianus ει praeoptasset, aliter regulam de accentu proposuisset atque fecit, et ex loco Eustathii 702, 2 τὸ αὐτονυχεὶ ἐν μὲν τοϲ Ἀπίωνοϲ καὶ Ἡροδώρου διὰ τοῦ ι γράφεται, ἄλλοι δὲ διὰ διφθόγγου αὐτὸ ἔγραψον. Quum autem pro certo sumendum sit Herodianum in Orthographia explicite de scripturae diversitate egisse, non ab re fore arbitror, si quae ab epitomatoribus, quos dixi, prolata sunt, sub uno conspectu proponam. τὰ καθαρεύοντα ἐπιρρήματα διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεται οἱον ἀθεεί, αὐτοβοεί χωρὶϲ τοῦ πρωΐ. περὶ ποϲ. 313, 11. 1. Choer. 172, 20, περὶ ποϲ. 313, 13 Theogn. 165, 6, qui de exitibus θει μει λει tantum agit. ln reliquis Choer. et scriptor περὶ ποϲ differunt, nam Choerob. omnibus in τει diphthongum assignat, in hoc certe declinans ab Herodiano, quem adverbiis in τι productum t altribuisse ex Dicht. patet, scriptor περὶ ποϲ.in univorsum ῖ vindicat exceptis ἀπλευϲτεί, ἀγελαϲτεί, ἀνοητεί, ἀκηρυκτεί. Neque vero Choeroboscus sibi constat, nam p. 245, 6 dicit ὀνομαϲτί διά τοῦ ῖ, ἐπειδὴ καὶ ϲυνέϲταλται. Aliter rursus Anecd. Ox. l 319, 20 τὰ εἰϲ ἐι λήγοντα παραληγόμενα ἢ τὸ ρ τὸ Λ τὸ ξ τὸ φ ἢ τὸ ῷ διὰ τοῦ ι γράφεται οἰον αὐτολεξί, αὐτοψί, αὐτονυχί. ϲεϲημείωται τὸ ἄγρει καὶ ἀμέλει et Ep. Cr. I 124, 21 τὰ εἰϲ θι ἐπιρρήματα βαρύτονα διὰ τοῦ i χράφεται οἰον οὐρανόθι, αὐτόθι, ἔνδοθι· πρόϲκειται βαρύτονα διὰ τὰ ὀξύτονα, ταῦτα γὰρ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφονται οἶον ἁμοθεί, τὸ ἄνευ μάχηϲ παρὰ Θουκυδίδῃ (V 77), ἀμοχθεί. ϲεϲημείωται τὸ ἀμιϲθί τὸ ἄνευ μιϲθοῦ.)465