Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
183. πείρων: οὐκ ἔϲτιν ἀπὸ τοῦ περῶ πλεοναϲμῷ τοῦ ι. οἶδε γὰρ καὶ τὸ «πεῖρε κέλευθον » (β 242). Q.
188. οἵῳ Φαίηκεϲ: περ ᾧ Φαίηκεϲ. διαϲαφητικὸϲ ὁ η. BQ).
224. οὔθ᾿ Ἡρακλῆϊ: οὐκ ἀναγκαῖον ἐκτείνειν τὸ ι. ἀπήρτιϲε γὰρ εἰϲ μέροϲ λόγου καὶ ἐπέχει τόπον μακρᾶϲ. Q.
285. χρυϲἥνιοϲ: δαϲύνεται τὸ χρυϲἥνιοϲ. H.
307. ἔργα γελαϲτά: γελαϲτὰ οὕτωϲ ὀξυτόνωϲ Ἀρίϲταρχοϲ καὶ Ἡρωδιανόϲ. Η.
317. ἀλλά ϲφωε δόλοϲ καὶ δεϲμόϲ: ἡ ϲφωέ τρίτου προϲώπου ἐγκλιτική ἐϲτι, ϲημαίνουϲα τὸ αὐτούϲ· «τίϲ τ’ ἄρ ϲφωε θεῶν» (Α 8), «ἀλλά ϲφωε δόλοϲ καὶ δεϲμόϲ». Ιl. Pr. Κ 546.
318. ἀποδῷϲιν: ἐνταῦθα ἀποδῷ, διὸ καὶ τὸ ι ἔχει προϲκείμενον. Il. Pr. Α 129.
[*](251 ef. supra ε 110. 317 cf. supra α 174 et Il. Pr. Z 150.)[*](Θ 35 in exstant: πρωτοπλόον ἐπὶ θηλυκοῦ· ἐπὶ δὲ ἀρϲενκοῦ προπαροξύνεται, cui substitui adnotamentum ex Il Pr. Μ 26 concinnatum. 88 adiie possunt: τὸ γὰρ ἑξῆϲ ἐϲτι ἀφέλεϲκε φᾶροϲ κεφαλῆϲ. 114 de hoc loco Lehrs Arist. p. 319 not. (ed. II): Scilicet legerat illud apud Herodianum, quandam in quibusdam inconstantiam apparere. ef. II. Pr. Ο 705. 119 ef. Il, Pr. B 495.)[*](161 ef. δ 686, Il. Pr. Π 207. 183 ef. ad β 434 188 pro ἐν ῷ scripsi ᾧ, pro ἤπερ codicis B habet Q παρό, sed διαϲαφητικὸν ϲύνδεϲμον per ἤπερ explicat Herod. ap. lo Al. 41, 10. 224 in Q sic scriptum est: ποιητικῶϲ ἐξέτεινε τὸ ι τοῦ Ἡρακλῆι, ὅτι εἰϲ μέροϲ λόγου λήγει καὶ κοινὴ ἐϲτιν, quod collat. Ιl. Pr. ε 887 et 463 transformavi. 307 al enim ἔργ’ ἀγέλαϲτα scripserunt.)329. οὐκ ἀρετᾷ κακὰ ἔργα: ἔϲτι ῥῆμα δευτέραϲ ϲυζυγίαϲ τῶν περιϲπωμένων ὡϲ ἀπατᾷϲ. ἀρετάω ἀρετῶ τὸ δεύτερον ἀρετάειϲ ἀρετᾷϲ, τὸ τρίτον ἀρετάει ἀρετᾷ. οἶδε δὲ αὐτὸ καὶ πληθυντικῶϲ «ἀρετῶϲι δὲ λαοὶ ὑπ’ αὐτοῦ » (τ 114). EQ).
370. Ἅλιον: προπαροξύτονον. Η.
371. μουνάξ: ὀξυτόνωϲ. H.
384. ἑτοῖμα: οὕτωϲ ὁ τόνοϲ, οὐ προπαροξυτόνωϲ. H.
396. Εὐρύαλοϲ δέ ἑ αὐτόν: Ἀρίϲταρχοϲ τὴν ἑ ἐγκλίνει καὶ Ἡρωδιανόϲ. H.
491. ὥϲ τέ που ἢ αὐτὸϲ παρεὼν ἢ ἄλλου ἀκούϲαϲ γράφεται καὶ ᾗ αὐτὸϲ ἀντὶ τοῦ καθά. Η.
506. τρίχα: βαρυτόνωϲ τὸ τρίχα. H.
531. εἶβεν: ψιλῶϲ τὸ εἶβεν. H.
11. τοῦτό τι μοι κάλλιϲτον: ἐγκλιτέον τὸ τι. Η.
21. Ἰθάκην εὐδείελον. εὐδείελοϲ εἰ μὲν τὴν εὔδηλον ἢ εὐόρατον ϲημαίνει, ψιλοῦται (sc. εὐδείἐλοϲ), εἰ δὲ τὴν εὖ πρὸϲ δείλην κειμένην, δαϲύνεται. ἐτυμολογεῖται γὰρ τὸ δείλη παρὰ τὸ ἐνδεῖν τῇ ἕλῃ δεέλη.
39. ἄνεμοϲ Κικόνεϲϲι πέλαϲϲεν: οὐ κανονικῶϲ γράφεται διὰ τοῦ ο οἱ Κίκονεϲ. λέγει γὰρ Ἡρωδιανὸϲ διὰ τοῦ ω κλίνονται Λάκωνοϲ Κίκωνοϲ. τὸ μέντοι «Κικόνεϲϲι πέλαϲϲεν» διὰ τὸ μέτρον φηϲὶ οὕτω κλιθῆναι. Eustath. ad h. l. p. 1615, 12.
116. νῆϲοϲ ἔπειτα λάχεια: τινὲϲ μὲν τὸ λάχεια ὄνομα τῆϲ νήϲου ὑπώπτευϲαν ὡϲ γνωϲθὲν ἐκ Κίρκηϲ δυϲϲεῖ, ἕτεροι δὲ λάχειαν τὴν εὔγεων φαϲὶ καὶ ἐπιτηδείαν λαχαίνεϲθαι ἤτοι ϲκάπτεϲθαι. εἰ δὲ γράφεται τετραϲυλλάβωϲ ἐλάχεια, εἴη ἂν ὥϲπερ λιγύϲ λίγεια οὕτω καὶ ἐλαχύϲ ἐλάχεια ἡ ἐλαχίϲτη. Eustath. ad h. l. p. 1619, 13 coll. Scholio P ad h. l.
135. εἰϲ ὥραϲ ἀμῷεν: ϲημειῶδεϲ τὸ ἀμῶ ῥῆμα. οὐδέποτε γὰρ [*](329 scribebant enim quidam, ut apparet ex alio Scholio cod. Q: οὐκ εἰϲὶν ἀρετὰ καὶ ἰϲχυρὰ ποιοῦντα τοὺϲ ἀϲθενεῖϲ τὰ κακὰ ἔργα, oxytonos ἀρετά.) [*](370 cf. v. 119. 371 cf. Io. Al. 38, 5. 384 cf. Arc. 61, 22. 396 ef. Lehrs qu. ep. 114. — v. 477 quae de τῆ traduntur, ex Herodiano derivata viden- tur, sed sic ut hic proferuntur, non sunt ex Odyssiaca Prosodia , in qua si de τῆ sermo fuit, de diversa scriptura τῆ (imperativo) et τῇ, nam quidam cum ι scribebant teste Schol. ad Arist. Acharn. 204. 506 cf. lo. Al. 33, 8. 531 cf. Arc. 200, 3.) [*](1 21 sie fere comparatis Scholiis ad h. l. et ad β 167 scripturus fuit Herodianus, ut ex Ιl. Pr. Κ 466 δέελον ταὐτόν ἐϲτι τῷ δῆλον. διὸ καὶ τρίτη ἀπὸ τέλουϲ ἡ ὀξεῖα καὶ ψιλοῦται τὸ δεύτερον et Τ 26, cuius adnotamenti particulam huc pertinentem ἐτυμολογεῖται γὰρ κτλ. huc recepi, coniectari licet. 116 cf. Arvcad. p. 95, 20, Lehre qu. ep. 169. Huiuscemodi adnotamentum in Odyssiaca Prosodia exstitisse satis certum est. 135 hinc factum est, ut ἀμμῷεν scriberetur: γράφεται ἀμμῷεν. Η.)