Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

89. ἤδη γὰρ τρίτον ἐϲτὶν ἔτοϲ, τάχα δ’ εἶϲι τέταρτον: προπεριϲπαϲτέον τὸ εἶϲι· ϲημαίνει γὰρ τὸ διελεύϲεται. Μ.

106. τρίετεϲ: προπαροξυτόνωϲ. Η.

114. τῷ ὅτεῳ. ὅτεῳ ὡϲ Πηνέλεῳ. τὸ γὰρ τῷ μετὰ τὸ γενέϲθαι ὅτῳ διῃρέθη ὡϲ τὸ ὅτου ὅτεο καὶ ἐν πλεοναϲμῷ τοῦ τ «εἰρήϲεται ὅττεό ϲε χρή (α 124). EM.

119. ἐ ü πλοκαμῖδεϲ Ἀ χ αι α ί: τὰ εἰϲ ιϲ λήγοντα θηλυκὰ ὀξυνόμενα, εἰ ἐν τῇ ϲυνθέϲει φυλάϲϲοι μόνον τὸ θηλυκὸν γένοϲ, καὶ τὸν αὐτὸν τόνον φυλάϲϲει, πλοκαμίϲ «ἐüπλοκαμῖδεϲ Ἀχαιαί ». Il. Pr. B 175.

139. δαῖταϲ. ἀπὸ τοῦ δαίϲ δαιτόϲ προπεριϲπωμένωϲ, εἰ δὲ ἀπὸ τοῦ δαίτη δαίτηϲ παροξυτόνωϲ. S.

146. τὼ δ’ αἰετώ: τινὲϲ τὸ τω περιϲπῶϲιν ἐπὶ τοῦ Τηλεμάχου ἀκούοντεϲ. HQS.

153. παρειάϲ: Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῇ βίβλ ῳ φηϲὶ τῆϲ Ὀδυϲϲειακῆϲ προϲῳδίαϲ τὸ φορβειά διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεϲθαι καὶ ὀξυτόνωϲ. Schol. ad Aristoph. Av. 861.

157. Ἀλιθέρϲηϲ: τὸ Ἀλιθέρϲηϲ ψιλωτέον, εἰ καὶ παρὰ τὸ ἅλϲ ἐγένετο, εἰϲ ἰδιότητα τοῦ ὀνόματοϲ. EΜ.

185. ἀνἱείηϲ. δαϲυντέον ἔϲτι γὰρ ἀντὶ τοῦ ἀναπείθοιϲ, ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν κυνηγῶν τῶν ἐφιέντων τοὺϲ ἱμάνταϲ τοῖϲ κυϲί. ψιλοῖ δὲ Ἑλλάνικοϲ παρὰ τὴν ἀνίαν ἐκδεχόμενοϲ τὸ λυποίηϲ. εἰ δὲ τοῦτο, ἐχρῆν γράφειν ἀνιῴηϲ· τοιαύτη γὰρ ἡ δευτέρα ϲυζυγία. HMQR.