Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

210. ταῦτα μὲν οὐχ ὑμέαϲ ἔτι λίϲϲομαι: παροξυτόνωϲ ἡ ὑμέαϲ ἀντωνυμία. ἔϲτι γὰρ ἀντιδιαϲταλτική. M.

[*](88 hoc ipsum περίοιδεν etiam περιϲϲῶϲ οἶδεν, ut explicat Eustath. 801, 41 significare posse dicit Herod. in Il. Pros. Κ 247 cf. Lehre qu. ep. 97. 106 Eustath. 1437, 9: τὸ τρίετεϲ ὥϲπερ καὶ τὸ τετράετεϲ καὶ τὰ ὅμοια προπαροξύτονα χρόνου εἰϲὶ δηλωτικὰ ἐπιρρήματα. τὸ μέντοι τριετέϲ οἷον παιδίον ἢ ἄλλο τι ὀξύνονται πρὸϲ διαφοράν. cf. Ammon. p. 131, Lehrs qu. ep. 135 seqq. 114 cf. 0d. κ 39, Il. Pros. 0 491, Lob. El. 422 et II 97. 139 pro εἴτε scripsi εἰ δέ. de δαίτη cf. Arcad. 114,18. 146 τῷ recepit Bekker. 153 adnotamentum de scriptura et accentu voc. φορβειά contentum fnisse videtur in praecepto eiusmodi, quale e t Arcadii 98, 23. 157 cf. Il. Pros. Α 264, ubi de Ἐξἀδιον χωρὶϲ εἰ μὴ λέγοι τιϲ διὰ τὴν ἰδιότητα τὸ πνεῦμα μεταπεπτωκέναι. 185 cf. Lehrs de Aristarch. p. 312 ed. II. 210 ή inseruit Friedlaender l. c.)

135

222. χεύω: Ἡρωδιανὸϲ χεύω, ἵν’ ᾖ ἐνεϲτὼϲ ἀντὶ τοῦ μέλλοντοϲ. HM.

237. ϲφὰϲ γὰρ παρθέμενοι. ὀξυτονητέον τὴν ϲφάϲ. κτητικὴ γὰρ ἀντὶ τοῦ ϲφετέραϲ. BMQS.

240. ἄνε εῳ: ϲὺν τῷ ι τὸ ἄνεῳ· εὐθεῖά ἐϲτι πληθυντικὴ ἀπὸ τοῦ ἄνεωϲ. HM.

281. τῶ: γράφεται καὶ τώ μετὰ ὀξείαϲ. H.

300. ἀνιεμένουϲ: δαϲέωϲ ἀπὸ τοῦ ἵημι. QER.

325. ἦ μάλα Τηλέμαχοϲ φόνον ἥμιν μερμηρίζει. ἤ τιναϲ ἐκ Πύλυ ἄξει ἀμύντοραϲ ἠμαθόεντοϲ, ἢ ὅγε καὶ Ϲπάρτηθεν, ἐπεί νύ περ ἵεται αἰνῶϲ· ἠὲ καὶ εἰϲ Ἐφύρην ἐθέλει.

Ὁ μὲν πρῶτοϲ η περιϲπᾶται, οἱ δὲ ἐξῆϲ ἅπαντεϲ ἐγκλίνονται πλὴν τοῦ δευτέρου, ὃϲ ὀξύνεται διὰ τὸ τινάϲ. Μ.

370. οὐδ’ ἀλάληϲθαι: προπαροξυτόνωϲ. δηλοῖ γὰρ τὸ πλανᾶϲθαι. MS.

434. πεῖρε κέλευθον: τὸ πεῖρε ἀντὶ τοῦ ἐπέρα. ἔνθεν καὶ τὸ « ἀλεγεινά τε κύματα πείρων » (Od. Θ 183). EBQ.