Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

60. ἦ καὶ ἔπειτα. οἱ μὲν γράφουϲι περιϲπωμένωϲ· οἱ δὲ ὀξυτόνωϲ. καλῶϲ δὲ ἔχουϲι καὶ τὰ δύο. Η.

88. τοι περὶ κέρδεα οἶδεν: οὐκ ἀναϲτρεπτέον τὴν περί. ἔϲτι γὰρ περίοιδεν. M.

89. ἤδη γὰρ τρίτον ἐϲτὶν ἔτοϲ, τάχα δ’ εἶϲι τέταρτον: προπεριϲπαϲτέον τὸ εἶϲι· ϲημαίνει γὰρ τὸ διελεύϲεται. Μ.

106. τρίετεϲ: προπαροξυτόνωϲ. Η.

114. τῷ ὅτεῳ. ὅτεῳ ὡϲ Πηνέλεῳ. τὸ γὰρ τῷ μετὰ τὸ γενέϲθαι ὅτῳ διῃρέθη ὡϲ τὸ ὅτου ὅτεο καὶ ἐν πλεοναϲμῷ τοῦ τ «εἰρήϲεται ὅττεό ϲε χρή (α 124). EM.

119. ἐ ü πλοκαμῖδεϲ Ἀ χ αι α ί: τὰ εἰϲ ιϲ λήγοντα θηλυκὰ ὀξυνόμενα, εἰ ἐν τῇ ϲυνθέϲει φυλάϲϲοι μόνον τὸ θηλυκὸν γένοϲ, καὶ τὸν αὐτὸν τόνον φυλάϲϲει, πλοκαμίϲ «ἐüπλοκαμῖδεϲ Ἀχαιαί ». Il. Pr. B 175.

139. δαῖταϲ. ἀπὸ τοῦ δαίϲ δαιτόϲ προπεριϲπωμένωϲ, εἰ δὲ ἀπὸ τοῦ δαίτη δαίτηϲ παροξυτόνωϲ. S.

146. τὼ δ’ αἰετώ: τινὲϲ τὸ τω περιϲπῶϲιν ἐπὶ τοῦ Τηλεμάχου ἀκούοντεϲ. HQS.

153. παρειάϲ: Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῇ βίβλ ῳ φηϲὶ τῆϲ Ὀδυϲϲειακῆϲ προϲῳδίαϲ τὸ φορβειά διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεϲθαι καὶ ὀξυτόνωϲ. Schol. ad Aristoph. Av. 861.

157. Ἀλιθέρϲηϲ: τὸ Ἀλιθέρϲηϲ ψιλωτέον, εἰ καὶ παρὰ τὸ ἅλϲ ἐγένετο, εἰϲ ἰδιότητα τοῦ ὀνόματοϲ. EΜ.

185. ἀνἱείηϲ. δαϲυντέον ἔϲτι γὰρ ἀντὶ τοῦ ἀναπείθοιϲ, ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν κυνηγῶν τῶν ἐφιέντων τοὺϲ ἱμάνταϲ τοῖϲ κυϲί. ψιλοῖ δὲ Ἑλλάνικοϲ παρὰ τὴν ἀνίαν ἐκδεχόμενοϲ τὸ λυποίηϲ. εἰ δὲ τοῦτο, ἐχρῆν γράφειν ἀνιῴηϲ· τοιαύτη γὰρ ἡ δευτέρα ϲυζυγία. HMQR.

210. ταῦτα μὲν οὐχ ὑμέαϲ ἔτι λίϲϲομαι: παροξυτόνωϲ ἡ ὑμέαϲ ἀντωνυμία. ἔϲτι γὰρ ἀντιδιαϲταλτική. M.

[*](88 hoc ipsum περίοιδεν etiam περιϲϲῶϲ οἶδεν, ut explicat Eustath. 801, 41 significare posse dicit Herod. in Il. Pros. Κ 247 cf. Lehre qu. ep. 97. 106 Eustath. 1437, 9: τὸ τρίετεϲ ὥϲπερ καὶ τὸ τετράετεϲ καὶ τὰ ὅμοια προπαροξύτονα χρόνου εἰϲὶ δηλωτικὰ ἐπιρρήματα. τὸ μέντοι τριετέϲ οἷον παιδίον ἢ ἄλλο τι ὀξύνονται πρὸϲ διαφοράν. cf. Ammon. p. 131, Lehrs qu. ep. 135 seqq. 114 cf. 0d. κ 39, Il. Pros. 0 491, Lob. El. 422 et II 97. 139 pro εἴτε scripsi εἰ δέ. de δαίτη cf. Arcad. 114,18. 146 τῷ recepit Bekker. 153 adnotamentum de scriptura et accentu voc. φορβειά contentum fnisse videtur in praecepto eiusmodi, quale e t Arcadii 98, 23. 157 cf. Il. Pros. Α 264, ubi de Ἐξἀδιον χωρὶϲ εἰ μὴ λέγοι τιϲ διὰ τὴν ἰδιότητα τὸ πνεῦμα μεταπεπτωκέναι. 185 cf. Lehrs de Aristarch. p. 312 ed. II. 210 ή inseruit Friedlaender l. c.)

135

222. χεύω: Ἡρωδιανὸϲ χεύω, ἵν’ ᾖ ἐνεϲτὼϲ ἀντὶ τοῦ μέλλοντοϲ. HM.

237. ϲφὰϲ γὰρ παρθέμενοι. ὀξυτονητέον τὴν ϲφάϲ. κτητικὴ γὰρ ἀντὶ τοῦ ϲφετέραϲ. BMQS.

240. ἄνε εῳ: ϲὺν τῷ ι τὸ ἄνεῳ· εὐθεῖά ἐϲτι πληθυντικὴ ἀπὸ τοῦ ἄνεωϲ. HM.

281. τῶ: γράφεται καὶ τώ μετὰ ὀξείαϲ. H.

300. ἀνιεμένουϲ: δαϲέωϲ ἀπὸ τοῦ ἵημι. QER.

325. ἦ μάλα Τηλέμαχοϲ φόνον ἥμιν μερμηρίζει. ἤ τιναϲ ἐκ Πύλυ ἄξει ἀμύντοραϲ ἠμαθόεντοϲ, ἢ ὅγε καὶ Ϲπάρτηθεν, ἐπεί νύ περ ἵεται αἰνῶϲ· ἠὲ καὶ εἰϲ Ἐφύρην ἐθέλει.

Ὁ μὲν πρῶτοϲ η περιϲπᾶται, οἱ δὲ ἐξῆϲ ἅπαντεϲ ἐγκλίνονται πλὴν τοῦ δευτέρου, ὃϲ ὀξύνεται διὰ τὸ τινάϲ. Μ.

370. οὐδ’ ἀλάληϲθαι: προπαροξυτόνωϲ. δηλοῖ γὰρ τὸ πλανᾶϲθαι. MS.

434. πεῖρε κέλευθον: τὸ πεῖρε ἀντὶ τοῦ ἐπέρα. ἔνθεν καὶ τὸ « ἀλεγεινά τε κύματα πείρων » (Od. Θ 183). EBQ.