Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

1. ἦμοϲ: τὸ ἦμοϲ τροχαικόν ἐϲτι καὶ διὰ τοῦτο ψιλοῦται. E.

23. ἀλλ’ οὐδ’ ὧϲ: περιϲπαϲτέον τὸ ὧϲ. H.

28. νῦν δὲ τίϲ ὧδ’ ἤγειρε: τὸ τίϲ πυϲματικὸν ἐνθάδε τυγχάνον φυλάϲϲει τὸν ἴδιον τόνον. HMQS.

29. ἠὲ νέων ἀνδρῶν ἢ οἳ προγενέϲτεροί εἰϲιν ;

30. ἦε τιν’ ἀγγελίην ϲτρατοῦ ἔκλυεν ἐρχομένοιο,

32. ἦέ τι δήμιον ἄλλο πιφαύϲκεται ἠδ’ ἀγορεύει, οὗτοι (sc. v. 29) μὲν ἐγκλίνονται διαζευκτικοὶ ὄντεϲ, οἱ δὲ ἑξῆϲ (ν. et 32) περιϲπῶνται· ἐρωτηματικοὶ γάρ. ΗS.

31. ἥν χ’ ἥμιν ϲάφα εἴποι: ἀπολύτωϲ ἡ ἀντωνυμία, διὸ τὴν προτέραν ὀξυντέον. ΗS.

33. εἴθε οἱ αὐτῷ: ἀπολύτωϲ ἡ οἱ. H.

[*](326 reliqua a Scholiastis assuta sunt. Caeterum hoc adnotumentum contra. eos, qui εἴατο scribebant , propositum esse recte Dindorfius iudicat. cf. Il. Pros. 10, 84. 379 ex Il. Pros. Α 129 in fne addi potest: διὸ καὶ τὸ ι ἔχει. 428 cautius de discriminandis accentu his vocibus agit Pros. Il. 677, Ξ 387.)[*](429 cf. Io. Al. 10, 9.)[*](Β 1 cf. Arcad. 198, 14, Herod. in E. M. 420, 30. 23 cf. Ιl. Pros. Λ 720, Α 116, Γ 159. 28 cf. Arcad. 140, 10. 29 — 32 cf. Lehrs quaest. ep. 51 seqq.)[*](31 cf. Lehrs qu. ep. 123. 33 Herodiani notam detruncatam esse patet ex Ιl. Pros. Ο 226 cf. Lehrs. qu. ep. 117 seqq ., qui docet Herodianum in Homerica Prosodia οἶ αὐτῷ ἁπλῶϲ sive ϲυνθέτωϲ positum recto accentu insignivisse, sed in Catholica, ubi pro simplici αὐτῷ esset, inclinasse.)

134

58. οὐ γὰρ ἔπ᾿ ἀνὴρ οἷοϲ Ὀδυϲϲεύϲ: .τὴν ἐπὶ πρόθεϲιν κατὰ τὴν ἄρχουϲαν ὀξυτονητέον. ἔϲτι γὰρ ϲημαντικὴ ῥήματοϲ ἡ πρόθεϲιϲ. Ιl. Pros. Α 174.

60. ἦ καὶ ἔπειτα. οἱ μὲν γράφουϲι περιϲπωμένωϲ· οἱ δὲ ὀξυτόνωϲ. καλῶϲ δὲ ἔχουϲι καὶ τὰ δύο. Η.

88. τοι περὶ κέρδεα οἶδεν: οὐκ ἀναϲτρεπτέον τὴν περί. ἔϲτι γὰρ περίοιδεν. M.

89. ἤδη γὰρ τρίτον ἐϲτὶν ἔτοϲ, τάχα δ’ εἶϲι τέταρτον: προπεριϲπαϲτέον τὸ εἶϲι· ϲημαίνει γὰρ τὸ διελεύϲεται. Μ.

106. τρίετεϲ: προπαροξυτόνωϲ. Η.

114. τῷ ὅτεῳ. ὅτεῳ ὡϲ Πηνέλεῳ. τὸ γὰρ τῷ μετὰ τὸ γενέϲθαι ὅτῳ διῃρέθη ὡϲ τὸ ὅτου ὅτεο καὶ ἐν πλεοναϲμῷ τοῦ τ «εἰρήϲεται ὅττεό ϲε χρή (α 124). EM.

119. ἐ ü πλοκαμῖδεϲ Ἀ χ αι α ί: τὰ εἰϲ ιϲ λήγοντα θηλυκὰ ὀξυνόμενα, εἰ ἐν τῇ ϲυνθέϲει φυλάϲϲοι μόνον τὸ θηλυκὸν γένοϲ, καὶ τὸν αὐτὸν τόνον φυλάϲϲει, πλοκαμίϲ «ἐüπλοκαμῖδεϲ Ἀχαιαί ». Il. Pr. B 175.

139. δαῖταϲ. ἀπὸ τοῦ δαίϲ δαιτόϲ προπεριϲπωμένωϲ, εἰ δὲ ἀπὸ τοῦ δαίτη δαίτηϲ παροξυτόνωϲ. S.

146. τὼ δ’ αἰετώ: τινὲϲ τὸ τω περιϲπῶϲιν ἐπὶ τοῦ Τηλεμάχου ἀκούοντεϲ. HQS.

153. παρειάϲ: Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῇ βίβλ ῳ φηϲὶ τῆϲ Ὀδυϲϲειακῆϲ προϲῳδίαϲ τὸ φορβειά διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεϲθαι καὶ ὀξυτόνωϲ. Schol. ad Aristoph. Av. 861.

157. Ἀλιθέρϲηϲ: τὸ Ἀλιθέρϲηϲ ψιλωτέον, εἰ καὶ παρὰ τὸ ἅλϲ ἐγένετο, εἰϲ ἰδιότητα τοῦ ὀνόματοϲ. EΜ.

185. ἀνἱείηϲ. δαϲυντέον ἔϲτι γὰρ ἀντὶ τοῦ ἀναπείθοιϲ, ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν κυνηγῶν τῶν ἐφιέντων τοὺϲ ἱμάνταϲ τοῖϲ κυϲί. ψιλοῖ δὲ Ἑλλάνικοϲ παρὰ τὴν ἀνίαν ἐκδεχόμενοϲ τὸ λυποίηϲ. εἰ δὲ τοῦτο, ἐχρῆν γράφειν ἀνιῴηϲ· τοιαύτη γὰρ ἡ δευτέρα ϲυζυγία. HMQR.